Μη φοβάσαι την κατάθλιψη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                           

      Πήγε κάποτε ένας γέρος στο γιατρό για  να του γράψει φάρμακα για την πίεση:

          -Πόσων ετών είσθε; τον ρώτησε ο γιατρός.

          -Εβδομήντα , είπε ο γέρος.

          -Θα σας γράψω και κάποιο ηρεμιστικό. Στην ηλικία σας είναι συνηθισμένη κάποια ψιλο-κατάθλιψη, είπε ο γιατρός.

      Φεύγοντας απ΄  το ιατρείο ο γέρος μιλούσε με τον εαυτό του: Στην ηλικία μου είναι συνηθισμένη κάποια ψιλο-κατάθλιψη . Πώς να μην είναι,  αν  νιώθω ότι δεν  με χρειάζεται κανείς , αν δεν προσφέρω τίποτε;  

       Με τι θα μπορούσε να καταπολεμήσει κανείς την ανία; Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να βρεις κάτι που να σε κάνει να νιώθεις ότι προσφέρεις , ότι δεν είσαι άχρηστος. Υπάρχει  μια τέτοια εργασία για να μη λες δεν προσφέρω τίποτε και νιώθεις ανία: η εργασία της προσοχής και της προσευχής. “ Επειδή τούτο μοναχά ζητεί ο Θεός από μάς, το να είναι καθαρισμένη η καρδιά μας από τα πάθη με τη φύλαξη και την προσοχή. Να μια  εργασία  για όλους. Ιδιαίτερα για κείνους που τους πειράζει ο δαίμων της ανίας.

       Η διαρκής προσοχή και προσευχή είναι το μέσον που οδηγεί στην κάθαρση (καρδιά καθαρή από κάθε πονηρία), στο φωτισμό (οι ενέργειες του Αγίου Πνεύματος φωτίζουν την καρδιά) και στη θέωση (ενωμένοι με το Θεό ζει μέσα μας ο Χριστός). Αυτή είναι η ασκητική και ησυχαστική παράδοση της Ορθοδοξίας.

       Ο Δαβίδ όπως κι οι πατριάρχες κι οι άλλοι  προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης καθώς κι οι Απόστολοι κι οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας ,οι αποκαλούμενοι νηπτικοί,  γνώριζε και ασκούσε την προσοχή και την προσευχή όπως φαίνεται απ΄  τους ψαλμούς του. Μόνον ένας που ασκούσε την νοερά προσευχή μπορούσε να γράψει αυτούς τους ψαλμούς. Παράδειγμα οι στίχοι αυτοί του 91^ουψαλμού:

                      Αγαθόν το εξομολογείσθαι τω Κυρίω

                       Και ψάλλειν τω ονόματί σου, ύψιστε,

                       Του αναγγέλλειν το πρωί το έλεός σου

                       Και την αλήθειάν σου κατά νύκτα

 .

                       Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε,.

                       Σφόδρα εβαθύνθησαν οι διαλογισμοί σου.

                       Ανήρ άφρων ου γνώσεται,

                       Και ασύνετος ου συνήσει ταύτα.

          Αξίζει να εμβαθύνεις στα νοήματά των ψαλμών και συνάμα να ασκείς την προσοχή και την προσευχή. Με την προσοχή και την προσευχή και την εμβάθυνση στους ψαλμούς και στα άλλα βιβλία της Αγίας Γραφής καθώς και στα βιβλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, που έγραψαν για την νοερά προσευχή,  δεν θα νιώθεις λύπη για τον εαυτό σου και δεν θα φοβάσαι την ανία και την κατάθλιψη.

           Ο στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα έλεγε, πως κάθε φορά που νιώθουμε αγωνία να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο. Κι αν μας πιάνει πάλι  να ξαναδιαβάζουμε το Ευαγγέλιο ώσπου να μας αφήσει εντελώς.

        “Η προσευχή και ο λόγος του Θεού είναι έργα ανώτερα κάθε αρετής και εντολής, όταν επιτελούνται όπως πρέπει, πράγμα που εμαρτύρησε ο ίδιος ο Χριστός.”  (άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).

          Η  διαρκής προσοχή και προσευχή  είναι έργο ανώτερο. Θέλει  βιωμένη πίστη στο Θεό και καθαρότητα από κάθε πονηρία. Θέλει πάλη με τον εαυτό μας  για να περιορίσουμε  τον ασώματο νου  μέσα στην καρδιά, τη σωματική του κατοικία.

           Ο Απόστολος Παύλος στην δεύτερη επιστολή του στους Κορινθίους γράφει: “ Αδελφοί υμείς εστε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. (…) Καθαρίσωμεν  εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος , επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.

            Νιώθοντας την παρουσία του Ιησού δεν φοβάσαι την κατάθλιψη.
http://moschoblog.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html