Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

                Η κολυμβήθρα, δίπλα στην οποία ο Κύριος θεράπευσε τον παραλυτικό, λέγεται προβατική, επειδή εκεί συγκέντρωναν οι Ιουδαίοι τα πρόβατα που προορίζονταν για θυσία και μέσα σ’ αυτήν έπλεναν τα εντόσθιά τους. Σε αυτήν ο Κύριος είχε οικονομήσει να γίνεται ένα θαυμαστό σημείο. Κατά καιρούς ένας άγγελος τάρασσε το ύδωρ και όποιος εισερχόταν πρώτος, γινόταν αμέσως καλά από οποιοδήποτε νόσημα έπασχε. Με την θαυματουργική αυτή δύναμη που χάριζε ο Κύριος στην κολυμβήθρα προετοίμαζε τους ανθρώπους να δεχτούν το μεγάλο μυστήριο της βαπτίσεως, κατά το οποίο όποιος εισέρχεται στο αγιασμένο νερό αναγεννάται πνευματικά και γίνεται κατά χάρη υιός του Θεού. όπως στην προβατική κολυμβήθρα την ίαση δεν την πρόσφερε η φύση των υδάτων, αλλά η ενέργεια του αγγέλου του Θεού, έτσι και στην βαπτισματική κολυμβήθρα την αναγέννηση δεν την προσφέρει αυτή καθ’ εαυτή η φύση του ύδατος, αλλά η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. στην προβατική κολυμβήθρα ο άγγελος δια μέσου των υδάτων θεράπευε έναν άνθρωπο μόνον σε αραιά χρονικά διαστήματα. Με το νερό όμως του βαπτίσματος, όπως θαυμάσια σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος, ο Δεσπότης των αγγέλων θεραπεύει συνεχώς όλους όσοι προσέρχονται.

                Σε αυτό το σημείο αξίζει να παρατηρήσουμε ότι η πίστη της Εκκλησίας στον αγιασμό της ύλης, των υδάτων, των εικόνων, των αγίων λειψάνων και αντικειμένων, έχει αγιογραφική τεκμηρίωση. Με την επέμβαση του αγγέλου τα ύδατα της προβατικής κολυμβήθρας αποκτούσαν θεραπευτική ιδιότητα. Επίσης, η γή που εμφανίσθηκε ο Θεός στον Μωυσή στο όρος Χωρήβ κατέστη αγία, το ίδιο και η γη όπου εμφανίστηκε ο άγγελος στον Ιησού του Ναυή, και οι άγγελοι στον Ιακώβ όταν πορευόταν στον Λάβαν. Ομοίως τα λείψανα του Ελισαίου ανέστησαν νεκρό, το νερό του Ιορδάνη θεράπευσε τον Νεεμάν τον Σύρο χάρη στον λόγο του Ελισαίου, τα σιμικίνθια και τα σουδάρια και οι σκιές των αποστόλων επιτελούσαν αναρίθμητες θεραπείες. Ο ίδιος ο Κύριος και Θεός μας δεν βδελύχθηκε την ύλη, αφού αυτός την έπλασε, αλλά την προσέλαβε με την ενανθρώπησή του. Έγινε ο ίδιος ύλη – έγινε «σάρκα», δηλαδή άνθρωπος, και αγίασε την ύλη και όλη την κτίση.

                Τίποτε από όσα είπε και έπραξε ο Χριστός προς τον παραλυτικό δεν ήταν τυχαίο. Όλες οι ενέργειές του κρύβουν μέσα τους βαθύ νόημα. Καταρχήν τον ρώτησε αν θέλει να γίνει υγιής. Αυτό δεν το έκανε επειδή αγνοούσε την απάντηση. Ως τέλειος Θεός είναι παντογνώστης. Ξέρει τα παρόντα, τα μέλλοντα και τα παρελθόντα. Γι αυτό και στην συνέχεια τα του εξηγήσει ποια ήταν οι αιτία της μακροχρόνιας παραλυσίας του και τι επρόκειτο να του συμβεί εάν επαναλάμβανε την αμαρτία του. Ρώτησε λοιπόν αρχικά τον παράλυτο, για να φανερωθεί σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, η μεγάλη καρτερία του παραλύτου και να γίνει κατανοητό για ποιο λόγο αφήνοντας τους άλλους ασθενείς που περίμεναν δίπλα στην κολυμβήθρα, απευθύνθηκε σ’ αυτόν. Και δεν του είπε, «θέλεις να σε θεραπεύσω;», αλλά τον ρώτησε αν ήθελε να γίνει υγιής, διότι ο παράλυτος δεν γνώριζε ακόμη τον Ιησού. Με την απάντηση που έδωσε ο παράλυτος φάνηκε η πολλή υπομονή του στις θλίψεις. Η πολυετής δοκιμασία του όχι μόνο δεν τον οδήγησε στον γογγυσμό, την μεμψιμοιρία και την οξυθυμία αλλά του μαλάκωσε την ψυχή και τον έκανε πράο και ταπεινό στην συμπεριφορά και στα λόγια του. Γι αυτό και με πολλή πραότητα και απλότητα διηγήθηκε στον Ιησού την ταλαιπωρία του.

                Ο Κύριος, αφού με τον διάλογο θέρμανε την καρδιά του παραλύτου, με έναν λόγο θεοπρεπή τον θεράπευσε αμέσως. Δεν ζήτησε την πίστη του παραλύτου προς το πρόσωπό του, επειδή ακόμη ήταν άγνωστος σ’ αυτόν. γι αυτό πρώτα θεράπευσε το σώμα του και, όταν εκείνος πλέον έμαθε ποιος ήταν ο ευεργέτης του, τότε προχώρησε στην θεραπεία της ψυχής του, διδάσκοντάς τον ότι κάποια συγκεκριμένη αμαρτία του ήταν η αιτία του φοβερού αυτού πειρασμού του και συμβουλεύοντάς τον να είναι προσεκτικός στο μέλλον, για να μη του έλθει κάποια χειρότερη συμφορά.

                Θεραπεύοντας ο Ιησούς τον παράλυτο, τον πρόσταξε να σηκωθεί και να λάβει πάνω του το κρεβάτι του, μολονότι ήταν ημέρα Σαββάτου. Αυτό το έκανε για να επιβεβαιώσει εμπράκτως το θαύμα που συντελέστηκε και για να τονίσει ότι η ημέρα της αργίας δεν μας δόθηκε απλώς, για να μην εργαζόμαστε, αλλά για να την αφιερώνουμε στην λατρεία του Θεού και την σύσφιγξη των δεσμών αγάπης μεταξύ μας. Γι αυτό και ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους μαθητές του την ημέρα της Κυριακής να αποταμιεύουν χρήματα, προκειμένου να τα προσφέρουν ως ελεημοσύνη, διότι έτσι τιμάται η ημέρα του Κυρίου, δηλαδή με την έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης μας προς τον Κύριο και προς την εικόνα του, τον άνθρωπο.

                Έτσι, ας τιμούμε και εμείς την Κυριακή ημέρα, μιμούμενοι τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, για να βρούμε ανάπαυση στις ψυχές μας.

Αρχιμ. Π.Κ.