Ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς βιώνει τὸν Θεὸ ὡς φῶς καὶ μὲ τὸ προσωπικό του πνευματικὸ ἀγώνα κατορθώνει, τὸ κατὰ δυνάμη πάντα, νὰ ἔχει φωτεινὴ ζωή. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ πολλοὶ θεολόγοι τὴν παραθεωροῦν καὶ μὲ τὰ φτερὰ τοῦ στοχασμοῦ τους μιλοῦν γιὰ βαθυστόχαστα καὶ ἄπιαστα θέματα, πρὸς ἐντυπωσιασμὸν καὶ ἱκανοποίησιν ἀνθρωπίνων παθῶν. Κάνουν τὸ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς φιλοσοφικὴ θεωρία καὶ στὴν πράξη ἀρνοῦνται τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἀνατριχιάζουν, ὅταν ἀκοῦν τοὺς κληρικοὺς νὰ μιλοῦν γιὰ ἠθικὴ ζωή.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέει ὅτι «ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτὸν καθόλου σκοτάδι... Ἂν, λοιπόν, ἰσχυριστοῦμε πὼς ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸ Θεό, ἐνῶ ζοῦμε στὸ σκοτάδι, λέμε ψέματα, καὶ οἱ πράξεις μας δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀλήθεια. Ἂν ὅμως ζοῦμε μέσα στὸ φῶς, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι στὸ φῶς, τότε ἔχουμε κοινωνία καὶ μεταξύ μας, καὶ τὸ αἷμα ποὺ πρόσφερε μὲ τὸ θάνατό του ὁ Υἱός του ὁ Ἰησοῦς μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία».
Ὁ Θεός, λοιπόν, εἶναι φῶς, ποὺ ἀκτινοβολεῖ ἁγιότητα καὶ ἀλήθεια καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα Του κανένα ἴχνος σκότους ἀγνοίας καὶ ἁμαρτίας, ὅπως σημειώνει ὁ ἑρμηνευτής. Ἔτσι ἐκεῖνος, ποὺ θέλει νὰ ἔχει ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ εἶναι ἀμετανόητος ἁμαρτωλός, ποὺ περιφρονεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ συμπεριφορά του εἶναι καθαρὰ κοσμική. Ἡ ζωή του πρέπει νὰ εἶναι φωτεινὴ καὶ θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴ στενὴ καὶ ἁρμονικὴ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς καὶ προπαντός τὴν πνευματική του πρόοδο.
Ὁ πιστὸς θέλει τὸν Θεὸν κοντά του, δίπλα του. Θέλει νὰ γνωρίζει καὶ τὰ καθήκοντά του, γιατὶ εἶναι εὐαίσθητος καὶ ἀρνεῖται νὰ γίνει παραβάτης κάποιας θείας ἐντολῆς. Αὐτὴ τὴν εὐαισθησία πρέπει νὰ καλλιεργοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοί, γιὰ νὰ εἶναι ὄντως ἄνθρωποι τοῦ φωτός.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 6/5/2011
Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
http://thriskeftika.blogspot.com/2011/05/blog-post_07.html
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέει ὅτι «ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτὸν καθόλου σκοτάδι... Ἂν, λοιπόν, ἰσχυριστοῦμε πὼς ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸ Θεό, ἐνῶ ζοῦμε στὸ σκοτάδι, λέμε ψέματα, καὶ οἱ πράξεις μας δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀλήθεια. Ἂν ὅμως ζοῦμε μέσα στὸ φῶς, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι στὸ φῶς, τότε ἔχουμε κοινωνία καὶ μεταξύ μας, καὶ τὸ αἷμα ποὺ πρόσφερε μὲ τὸ θάνατό του ὁ Υἱός του ὁ Ἰησοῦς μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία».
Ὁ Θεός, λοιπόν, εἶναι φῶς, ποὺ ἀκτινοβολεῖ ἁγιότητα καὶ ἀλήθεια καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα Του κανένα ἴχνος σκότους ἀγνοίας καὶ ἁμαρτίας, ὅπως σημειώνει ὁ ἑρμηνευτής. Ἔτσι ἐκεῖνος, ποὺ θέλει νὰ ἔχει ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ εἶναι ἀμετανόητος ἁμαρτωλός, ποὺ περιφρονεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ συμπεριφορά του εἶναι καθαρὰ κοσμική. Ἡ ζωή του πρέπει νὰ εἶναι φωτεινὴ καὶ θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴ στενὴ καὶ ἁρμονικὴ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς καὶ προπαντός τὴν πνευματική του πρόοδο.
Ὁ πιστὸς θέλει τὸν Θεὸν κοντά του, δίπλα του. Θέλει νὰ γνωρίζει καὶ τὰ καθήκοντά του, γιατὶ εἶναι εὐαίσθητος καὶ ἀρνεῖται νὰ γίνει παραβάτης κάποιας θείας ἐντολῆς. Αὐτὴ τὴν εὐαισθησία πρέπει νὰ καλλιεργοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοί, γιὰ νὰ εἶναι ὄντως ἄνθρωποι τοῦ φωτός.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 6/5/2011
Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
http://thriskeftika.blogspot.com/2011/05/blog-post_07.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου