Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε άλλες –αρχαίες ή και νεότερες εποχές – όπου η αθεΐα ή ακόμα και η υποψία της ήταν αρκετή για να καταδικασθεί ο «ύποπτος» σε θάνατο.
Αυτό ήταν και είναι συνήθης πρακτική των μακράν του Θεού ανθρώπου, καθότι η αθεΐα θεωρείται εχθρός των καθεστώτων τα οποία χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν την θρησκεία ως μέσο υποταγής των λαών στις όποιες εντολές της άρχουσας τάξης ή ιδεολογίας.
Η αθεΐα ως επίσημη ιδεολογία εφαρμόστηκε ΜΟΝΟ από τον κομμουνισμό ως αντίδραση προς την παπική θεοκρατική αντίληψη αφ’ ενός και αφ’ ετέρου του προτεσταντισμού ως άναρχης θρησκοληψίας.
Θα πρέπει να διακρίνουμε δύο ειδών αθεΐες. Την αθεΐα των αρχαίων φιλοσόφων οι οποίοι στράφηκαν κατά των θρησκειών τις εποχής τους και οι οποίες είχαν σαν στόχο την θεοποίηση της ύλης αλλά και τον εξαναγκασμό του ανθρώπου να υποταχθεί στα διάφορα ιερατεία, και από την άλλη την αθεΐα η οποία αναπτύχθηκε εντός του χριστιανισμού ως αντίδραση κατά των αντιλήψεων που χρησιμοποιούνται από τον ευσεβισμό διαστρεβλώνοντας την Διδασκαλία του Ιησού Χριστού.
Αυτή η ας την ονομάσουμε «υγιής αθεΐα» δεν έχει καμία θέση με την αθεΐα – ψυχανωμαλία, της οποίας οι ασθενείς προσπαθούν με υβριστικό τρόπο να επιβεβαιώσουν την ταλαίπωρη ύπαρξή τους στρεφόμενοι κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του διαβάλλοντας το πρόσωπο του Χριστού και την διδασκαλία της Εκκλησίας. Αυτού του είδους η «αθεΐα» υπήρξε ανέκαθεν το αποκούμπι ατόμων με έντονα ψυχολογικά προβλήματα, ατόμων που ενώ έβλεπαν την αδυναμία του ανθρώπου (ουσιαστικά του εαυτού τους) ως ζωντανού όντως να υπερνικήσει την αρρώστια και τον θάνατο, προτίμησαν να εγκλωβιστούν στον κόσμο της φαντασίας τους και να δημιουργήσουν «υπερανθρώπους» και άλλα όντα που –σύμφωνα με τις εντολές του ασθενούς ψυχισμού τους- θα μπορούσαν να νικήσουν την ασθένεια και τον θάνατο. Επειδή όμως κατά βάση γνωρίζουν ότι αυτό είναι αδύνατο, για να αποφύγουν την μοναξιά της ασθένειάς τους, βάλθηκαν να παρασύρουν και άλλους στα αδιέξοδά τους για να μην μένουν μόνοι και αυτοταλαιπωρούνται. Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέθοδο προκειμένου να μειώσουν στα μάτια των άλλων τον μόνο που χαρίζει στον άνθρωπο την αληθινή και αιώνια ζωή, τον Ιησού Χριστό.
Αυτού του είδους αντίδραση είναι χαρακτηριστική του φθόνου. Πράγματι, αναγνωρίζοντας πως αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά τους προβλήματα – ψυχικά και κοινωνικά – δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους σε καλύτερη κατάσταση από τους ίδιους. Και επειδή γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον Ιησού Χριστό και στην πίστη σ’ Αυτόν, δεν έχουν παρά να αγωνίζονται μάταια «λακτίζοντες προς κέντρα».
Η ψυχική τους πάθηση, η όντως παράλογη, φαίνεται από το ότι ενώ διακηρύσσουν την ανυπαρξία του Θεού, εν τούτοις τον κατηγορούν ακόμη και για … εγκλήματα, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως δεν είναι δυνατόν να κατηγορεί κάποιος για κάτι κάποιον που δεν υπάρχει.
Από θεολογικής απόψεως αυτή η στάση ονομάζεται διαβολή και χαρακτηριστικά η Εκκλησία αναφέρει ότι άνθρωποι με τέτοια προβλήματα χρειάζονται την αγάπη μας διότι τους βασανίζει ο διάβολος και γι αυτό χρησιμοποιούν τις μεθόδους του διαβάλλοντας τον Θεό και τους ανθρώπους μεταξύ τους.
Εις τον ελληνικό και ελληνιστικόν κόσμον, όπου η Ορθοδοξία επικρατεί τις ιδιοτροπίας, η αθεΐα όπως και κάθε άλλη απάνθρωπη και αντίχριστη ιδεολογία δεν μπορεί να σταθεί, παρά μόνο στις διαταραγμένες ψυχικά προσωπικότητες δυστυχισμένων συνανθρώπων μας οι οποίοι και έχουν την αμέριστη συμπάθειά μας και προσευχόμαστε στον Κύριο να τους βοηθήσει και να τους θεραπεύσει.
Χριστός Ανέστη.
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.
Αυτό ήταν και είναι συνήθης πρακτική των μακράν του Θεού ανθρώπου, καθότι η αθεΐα θεωρείται εχθρός των καθεστώτων τα οποία χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν την θρησκεία ως μέσο υποταγής των λαών στις όποιες εντολές της άρχουσας τάξης ή ιδεολογίας.
Η αθεΐα ως επίσημη ιδεολογία εφαρμόστηκε ΜΟΝΟ από τον κομμουνισμό ως αντίδραση προς την παπική θεοκρατική αντίληψη αφ’ ενός και αφ’ ετέρου του προτεσταντισμού ως άναρχης θρησκοληψίας.
Θα πρέπει να διακρίνουμε δύο ειδών αθεΐες. Την αθεΐα των αρχαίων φιλοσόφων οι οποίοι στράφηκαν κατά των θρησκειών τις εποχής τους και οι οποίες είχαν σαν στόχο την θεοποίηση της ύλης αλλά και τον εξαναγκασμό του ανθρώπου να υποταχθεί στα διάφορα ιερατεία, και από την άλλη την αθεΐα η οποία αναπτύχθηκε εντός του χριστιανισμού ως αντίδραση κατά των αντιλήψεων που χρησιμοποιούνται από τον ευσεβισμό διαστρεβλώνοντας την Διδασκαλία του Ιησού Χριστού.
Αυτή η ας την ονομάσουμε «υγιής αθεΐα» δεν έχει καμία θέση με την αθεΐα – ψυχανωμαλία, της οποίας οι ασθενείς προσπαθούν με υβριστικό τρόπο να επιβεβαιώσουν την ταλαίπωρη ύπαρξή τους στρεφόμενοι κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του διαβάλλοντας το πρόσωπο του Χριστού και την διδασκαλία της Εκκλησίας. Αυτού του είδους η «αθεΐα» υπήρξε ανέκαθεν το αποκούμπι ατόμων με έντονα ψυχολογικά προβλήματα, ατόμων που ενώ έβλεπαν την αδυναμία του ανθρώπου (ουσιαστικά του εαυτού τους) ως ζωντανού όντως να υπερνικήσει την αρρώστια και τον θάνατο, προτίμησαν να εγκλωβιστούν στον κόσμο της φαντασίας τους και να δημιουργήσουν «υπερανθρώπους» και άλλα όντα που –σύμφωνα με τις εντολές του ασθενούς ψυχισμού τους- θα μπορούσαν να νικήσουν την ασθένεια και τον θάνατο. Επειδή όμως κατά βάση γνωρίζουν ότι αυτό είναι αδύνατο, για να αποφύγουν την μοναξιά της ασθένειάς τους, βάλθηκαν να παρασύρουν και άλλους στα αδιέξοδά τους για να μην μένουν μόνοι και αυτοταλαιπωρούνται. Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέθοδο προκειμένου να μειώσουν στα μάτια των άλλων τον μόνο που χαρίζει στον άνθρωπο την αληθινή και αιώνια ζωή, τον Ιησού Χριστό.
Αυτού του είδους αντίδραση είναι χαρακτηριστική του φθόνου. Πράγματι, αναγνωρίζοντας πως αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά τους προβλήματα – ψυχικά και κοινωνικά – δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους σε καλύτερη κατάσταση από τους ίδιους. Και επειδή γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον Ιησού Χριστό και στην πίστη σ’ Αυτόν, δεν έχουν παρά να αγωνίζονται μάταια «λακτίζοντες προς κέντρα».
Η ψυχική τους πάθηση, η όντως παράλογη, φαίνεται από το ότι ενώ διακηρύσσουν την ανυπαρξία του Θεού, εν τούτοις τον κατηγορούν ακόμη και για … εγκλήματα, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως δεν είναι δυνατόν να κατηγορεί κάποιος για κάτι κάποιον που δεν υπάρχει.
Από θεολογικής απόψεως αυτή η στάση ονομάζεται διαβολή και χαρακτηριστικά η Εκκλησία αναφέρει ότι άνθρωποι με τέτοια προβλήματα χρειάζονται την αγάπη μας διότι τους βασανίζει ο διάβολος και γι αυτό χρησιμοποιούν τις μεθόδους του διαβάλλοντας τον Θεό και τους ανθρώπους μεταξύ τους.
Εις τον ελληνικό και ελληνιστικόν κόσμον, όπου η Ορθοδοξία επικρατεί τις ιδιοτροπίας, η αθεΐα όπως και κάθε άλλη απάνθρωπη και αντίχριστη ιδεολογία δεν μπορεί να σταθεί, παρά μόνο στις διαταραγμένες ψυχικά προσωπικότητες δυστυχισμένων συνανθρώπων μας οι οποίοι και έχουν την αμέριστη συμπάθειά μας και προσευχόμαστε στον Κύριο να τους βοηθήσει και να τους θεραπεύσει.
Χριστός Ανέστη.
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου