Εισαγωγικό σχόλιο απο την "Κλασσικοπερίπτωση"Η αναζήτηση της αλήθειας, ήταν πάντα για τον καθένα μας , ένα κίνητρο, μια σπίθα πραγματική, μια ανάγκη εσωτερική, που μας έσπρωχνε αρχικά με το νού και ύστερα με την καρδιά στο να διαλέξουμε "με ποιούς θα πάμε και ποιούς θ΄αφήσουμε".Αυτό βέβαια εφ΄όσον δεν έχουμε αφήσει ράθυμα και αυτοκαταστροφικά την καρδιά και την ψυχή μας στην διαχείριση των "αρίστων".Γιατί ένας που αντιστέκεται σε αυτή την ύπουλη και μυστήρια αρρώστια της πνευματικής οκνηρίας, που προτυπώνει τον πνευματικό θάνατο, δεν μπορεί παρά να αρχίσει τον όμορφο , ζωογόνο και σκληρό αγώνα εναντίον του συμβιβασμού με το ψέμα και της άνευ ορίων πολιτικής "αγρανάπαυσης".
Αυτή η εθελούσια πνευματική πάχυνση, μπορεί να δημιουργεί λαούς "βολεμένους" και παραδομένους σε ψευδαισθήσεις ή στα γεμάτα κίβδηλη προσδοκία λόγια της πολιτικής του κεφαλαίου, όμως δεν παύει να ζορίζει και να δυσκολεύει την ψυχή μας που αν και καταπλακωμένη απο αυτό το συσσωρευμένο " λίπος", κάποιες στιγμές εξεγείρεται και ζητά διέξοδο απο αυτόν τον ζόφο.
Ζοφώδεις και ασφυκτικές για την ψυχή οι σημερινές καταστάσεις , δημιούργησαν αυτό το κλίμα που εξωθεί ακόμα και τις κοιμισμένες συνειδήσεις να αφυπνισθούν , να ψάξουν για φως και οξυγόνο.Ο άνθρωπος όμως που δεν λέπτυνε την συνείδησή του , που δεν άφησε την αντίληψή του να οξυνθεί , είναι εκείνος για τον τον οποίο οι πλανητικές εξουσίες έστησαν τώρα την τελική και θανατηφόρα παγίδα.Είναι εκείνος στον οποίο του παρουσιάζουν ως "θαβώρειο", το φώς απο τις σπίθες που βγάζουν τα προκατασκευασμένα τσακμάκια είτε του Θεοδωράκη είτε όποιας άλλης καθεστωτικής μεχρι τα χθές ελίτ.
Ο επαναστατικός δρόμος της Ανάστασης είναι μακρύς και τραχύς.
Δεν μπορείς να τον διαβείς αν δεν φωτίσεις πρώτα τη ψυχή σου ΄για να μπορείς να διακρίνεις τις αλήθειες απο τα ψέματα.
Με δανεικές πατερίτσες και τσακμάκια κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να περπατήσει όρθιος και λεβέντικα.Πολύ δε περισσότερο δεν γλύτωσε ποτέ κανείς αν πήγαινε στο μέτωπο βασιζόμενος στα φρου- φρού και στα αρώματα του κάθε επιπόλαιου ή βαλτού λαοπλάνου,γιατί για να πολεμήσεις , πρέπει πρώτα να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις τον έχθρό και ύστερα να τον σημαδεύεις, αλλιώς θα τρέχεις γύρω- γύρω , πανικόβλητος και αναποτελεσματικός προς τα εκεί που βρίσκονται τα μεγάφωνα και η καμουφλαρισμένη σε επαναστατικό άρωμα , μπόχα της παραεξουσίας.
Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
Η ιστορία διδάσκει ότι δεν διδασκόμαστε τίποτα από αυτή…
Αν διδασκόμασταν από την ιστορία θα έπρεπε σήμερα να είχαμε όλοι καταδικάσει τελεσίδικα αυτό το καθεστώς, τα κόμματά του και τα προπαγανδιστικά του εργαλεία (ΜΜΕ).
Θα έπρεπε να μην τολμάει πολιτικός να κυκλοφορεί στο δρόμο και τα δε ΜΜΕ να μην τα διάβαζε, ούτε να τα άκουγε κανείς.
Θα έπρεπε τα κανάλια, αυτά τα τεράστια στόματα του ψεύδους και της παραπληροφόρησης, να είχαν πεθάνει από ασιτία: Από ολοκληρωτική έλλειψη ακροαματικότητας…
Μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια να εξετάσει κανείς θα διαπιστώσει αβίαστα το θηριώδες ψεύδος των πολιτικών και των ΜΜΕ του καθεστώτος: Μας στούμπωναν τα κρανία με όγκους ψεύδους, παραπληροφόρησης και ακαθαρσιών…
Ας πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα: Την ένταξή μας στην ΕΕ.
1981: Τότε το κατεστημένο, οι «νταβάδες» του, τα κόμματά τους και τα ΜΜΕ μας έλεγαν σε όλους τους τόνους ότι η είσοδος στην ΕΟΚ θα είναι «παράδεισος» και ότι θα τρώμε με «χρυσά κουτάλια»!!!
Ο «παράδεισος» ήταν η κόλαση που σήμερα ζούμε και τα «χρυσά κουτάλια» η λεηλασία και η πτώχευση του ελληνικού λαού.
Από το 1981 μας στούπωναν το κρανίο ότι η Ευρώπη (αυτός ο λάκκος των λεόντων) μας χρηματοδοτεί με πακέτα χρήματος. Τη λεηλασία και την αφαίμαξη του ελληνικού λαού, την κερδοσκοπία σε βάρος του από το οικονομικό κατεστημένο και τις μαφίες του χρήματος, τα ΒΑΠΤΙΖΑΝ «χρηματοδότηση» της ΕΕ προς την Ελλάδα!!!
Σήμερα έρχεται ο ίδιος ο Γιούνκερ να δηλώσει ότι όλη η παραπάνω, πολύχρονη προπαγάνδα ήταν ΑΠΑΤΗ.
Υπογράμμισε ακόμα:
«Ηξερα - είπε - ότι η Γερμανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»!
Δεκαετία του 1990: Η υστερία υπέρ του Μάαστριχτ
Η «εκσυγχρονιστική» καθεστωτική αυθάδεια είχε ανακηρύξει την εφαρμογή της... πολιτικής του Μάαστριχτ ως «μονόδρομο» ο οποίος θα οδηγήσει την Ελλάδα πάλι στις πύλες του «παραδείσου»…
Σε αυτό το «μονόδρομο» είχαν συναινέσει όλα τα καθεστωτικά κόμματα και οι «αριστερές» τσόντες τους.
Τα ΜΜΕ είχαν αφηνιάσει για το Μάαστριχτ που θα μας έστρωνε πάλι το τραπέζι με «χρυσά κουτάλια»…
Τα κουτάλια ήταν κουτάλες χρυσές ΟΧΙ για τον ελληνικό λαό, αλλά για τα ποικίλα αρπακτικά του κεφαλαίου και τα παράσιτά τους: τα πολύμορφα λαμόγια…
Ο ελληνικός λαός υπέστη νέες λεηλασίες και οι εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν από τους λαθρομετανάστες και την απλήρωτη εργασία τους…
Οι χρυσές κουτάλες των αφεντικών που έδινε το Μάαστριχτ (η «ελευθερία» των «ανοικτών συνόρων») οδήγησε στο μεγαλύτερο έγκλημα της νέας ιστορίας σε βάρος των Ελλήνων εργαζομένων, του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας: Στην εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της χώρας μας από τους λαθρομετανάστες και στο ρατσιστικό διωγμό των Ελλήνων!!!!
Η «ελευθερία» κίνησης κεφαλαίων και εργαζομένων του Μάαστριχτ οδήγησε στην λαθρομεταναστευτική μας κατοχή και στην υπονόμευση και αυτής της ίδιας της εθνικής μας υπόστασης…
Αυτός ήταν ο «παράδεισος» που υστερικά μας υποσχόταν όλο το κατεστημένο και τα προπαγανδιστικά του ιερατεία και δούλεψαν σκληρά για να υλοποιηθεί και τα «αριστερά» δεκανίκια του συστήματος.
Η ηγεσία του ΚΚΕ ωρυόταν εναντίον του Μάαστριχτ, αλλά όπως πάντα στο καταναλωτικό επίπεδο των λόγων.
Στην ΠΡΑΞΗ στήριξε την κεντρική συνιστώσα αυτής της πολιτικής, τον όλεθρο της εισβολής και κατοχής της χώρας μας από τους λαθρομετανάστες, συνακόλουθα συνετέλεσε στη διάλυση της ελληνικής εργατικής τάξης, στην ΠΡΑΚΤΙΚΗ ισοπέδωση των πάντων, στην κονιορτοποίηση και κάθε οργανωτικού ιμάντα της λαϊκής κίνησης.
Ακόμα και σήμερα που ο λαθρομεταναστευτικός εφιάλτης έχει προσλάβει αποκρουστικές μορφές και «ανησυχεί» και το ίδιο το καθεστώς, η ηγεσία του ΚΚΕ στέκεται στην πρώτη γραμμή στήριξης αυτού του εφιάλτη και των αντίστοιχων νεοταξικών ιδεολογημάτων: «Αντιρατσισμός» κ.λπ…
Δεκαετία 2000: ΟΝΕ
Στη δεκαετία αυτή ο «παράδεισος» και το «χρυσό κουτάλι» ήταν η είσοδος στη ΟΝΕ!!!
Πάλι σύσσωμο το καθεστώς, τα κόμματά του και τα προπαγανδιστικά ιερατεία του αφήνιασαν για να μας πείσουν ότι η είσοδός μας στην ΟΝΕ ήταν μέγα «εθνικό επίτευγμα»!!!
«Επίτευγμα» το οποίο υποσχόταν «διαρκή ανάπτυξη» και «εξασφάλιση» της Ελλάδας από κάθε κίνδυνο!!!
Είχαμε τέτοια «ανάπτυξη» και τέτοια «εξασφάλιση» που μας οδήγησαν σε αυτή τη δεκαετία της ολικής χρεοκοπίας και της ανοικτής δικτατορίας των μαφιών του χρήματος: Στη δικτατορική κατοχή του διεθνούς τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου και σε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων η οποία καταλύει τα πάντα και εκτελεί με την ψυχρότητα του πωρωμένου εγκληματία τα «συμβόλαια του θανάτου» και της «ταφής» μας…
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άλλο «κόμβο» του καθεστωτικού ψεύδους και της ΑΠΑΤΗΣ: Στη μαγεία της «Συναίνεσης» η οποία θα μας σώσει όπως μας έσωσαν και τα «χρυσά κουτάλια» των τελευταίων δεκαετιών!!!
Τη διαχείριση της ταφής μας τη βαπτίζουν τώρα «σωτήρια συναίνεση» και τα αυριανά ανδρείκελα: «κυβέρνηση προσωπικοτήτων», «αρίστων» και «σοφών», «ανεξάρτητων» και υπεράνω των κομμάτων!!!!!!
ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους κάποτε να διδαχτούμε από την ιστορία μας και μάλιστα την πρόσφατη: Αυτήν των τελευταίων τριάντα χρόνων που είναι ακόμα νωπή στη μνήμη μας…
Θα έπρεπε να μην τολμάει πολιτικός να κυκλοφορεί στο δρόμο και τα δε ΜΜΕ να μην τα διάβαζε, ούτε να τα άκουγε κανείς.
Θα έπρεπε τα κανάλια, αυτά τα τεράστια στόματα του ψεύδους και της παραπληροφόρησης, να είχαν πεθάνει από ασιτία: Από ολοκληρωτική έλλειψη ακροαματικότητας…
Μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια να εξετάσει κανείς θα διαπιστώσει αβίαστα το θηριώδες ψεύδος των πολιτικών και των ΜΜΕ του καθεστώτος: Μας στούμπωναν τα κρανία με όγκους ψεύδους, παραπληροφόρησης και ακαθαρσιών…Ας πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα: Την ένταξή μας στην ΕΕ.
1981: Τότε το κατεστημένο, οι «νταβάδες» του, τα κόμματά τους και τα ΜΜΕ μας έλεγαν σε όλους τους τόνους ότι η είσοδος στην ΕΟΚ θα είναι «παράδεισος» και ότι θα τρώμε με «χρυσά κουτάλια»!!!
Ο «παράδεισος» ήταν η κόλαση που σήμερα ζούμε και τα «χρυσά κουτάλια» η λεηλασία και η πτώχευση του ελληνικού λαού.
Από το 1981 μας στούπωναν το κρανίο ότι η Ευρώπη (αυτός ο λάκκος των λεόντων) μας χρηματοδοτεί με πακέτα χρήματος. Τη λεηλασία και την αφαίμαξη του ελληνικού λαού, την κερδοσκοπία σε βάρος του από το οικονομικό κατεστημένο και τις μαφίες του χρήματος, τα ΒΑΠΤΙΖΑΝ «χρηματοδότηση» της ΕΕ προς την Ελλάδα!!!
Σήμερα έρχεται ο ίδιος ο Γιούνκερ να δηλώσει ότι όλη η παραπάνω, πολύχρονη προπαγάνδα ήταν ΑΠΑΤΗ.
Υπογράμμισε ακόμα:
«Ηξερα - είπε - ότι η Γερμανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»!
Δεκαετία του 1990: Η υστερία υπέρ του Μάαστριχτ
Η «εκσυγχρονιστική» καθεστωτική αυθάδεια είχε ανακηρύξει την εφαρμογή της... πολιτικής του Μάαστριχτ ως «μονόδρομο» ο οποίος θα οδηγήσει την Ελλάδα πάλι στις πύλες του «παραδείσου»…
Σε αυτό το «μονόδρομο» είχαν συναινέσει όλα τα καθεστωτικά κόμματα και οι «αριστερές» τσόντες τους.
Τα ΜΜΕ είχαν αφηνιάσει για το Μάαστριχτ που θα μας έστρωνε πάλι το τραπέζι με «χρυσά κουτάλια»…
Τα κουτάλια ήταν κουτάλες χρυσές ΟΧΙ για τον ελληνικό λαό, αλλά για τα ποικίλα αρπακτικά του κεφαλαίου και τα παράσιτά τους: τα πολύμορφα λαμόγια…
Ο ελληνικός λαός υπέστη νέες λεηλασίες και οι εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν από τους λαθρομετανάστες και την απλήρωτη εργασία τους…
Οι χρυσές κουτάλες των αφεντικών που έδινε το Μάαστριχτ (η «ελευθερία» των «ανοικτών συνόρων») οδήγησε στο μεγαλύτερο έγκλημα της νέας ιστορίας σε βάρος των Ελλήνων εργαζομένων, του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας: Στην εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της χώρας μας από τους λαθρομετανάστες και στο ρατσιστικό διωγμό των Ελλήνων!!!!
Η «ελευθερία» κίνησης κεφαλαίων και εργαζομένων του Μάαστριχτ οδήγησε στην λαθρομεταναστευτική μας κατοχή και στην υπονόμευση και αυτής της ίδιας της εθνικής μας υπόστασης…
Αυτός ήταν ο «παράδεισος» που υστερικά μας υποσχόταν όλο το κατεστημένο και τα προπαγανδιστικά του ιερατεία και δούλεψαν σκληρά για να υλοποιηθεί και τα «αριστερά» δεκανίκια του συστήματος.
Η ηγεσία του ΚΚΕ ωρυόταν εναντίον του Μάαστριχτ, αλλά όπως πάντα στο καταναλωτικό επίπεδο των λόγων.
Στην ΠΡΑΞΗ στήριξε την κεντρική συνιστώσα αυτής της πολιτικής, τον όλεθρο της εισβολής και κατοχής της χώρας μας από τους λαθρομετανάστες, συνακόλουθα συνετέλεσε στη διάλυση της ελληνικής εργατικής τάξης, στην ΠΡΑΚΤΙΚΗ ισοπέδωση των πάντων, στην κονιορτοποίηση και κάθε οργανωτικού ιμάντα της λαϊκής κίνησης.
Ακόμα και σήμερα που ο λαθρομεταναστευτικός εφιάλτης έχει προσλάβει αποκρουστικές μορφές και «ανησυχεί» και το ίδιο το καθεστώς, η ηγεσία του ΚΚΕ στέκεται στην πρώτη γραμμή στήριξης αυτού του εφιάλτη και των αντίστοιχων νεοταξικών ιδεολογημάτων: «Αντιρατσισμός» κ.λπ…
Δεκαετία 2000: ΟΝΕ
Στη δεκαετία αυτή ο «παράδεισος» και το «χρυσό κουτάλι» ήταν η είσοδος στη ΟΝΕ!!!
Πάλι σύσσωμο το καθεστώς, τα κόμματά του και τα προπαγανδιστικά ιερατεία του αφήνιασαν για να μας πείσουν ότι η είσοδός μας στην ΟΝΕ ήταν μέγα «εθνικό επίτευγμα»!!!
«Επίτευγμα» το οποίο υποσχόταν «διαρκή ανάπτυξη» και «εξασφάλιση» της Ελλάδας από κάθε κίνδυνο!!!
Είχαμε τέτοια «ανάπτυξη» και τέτοια «εξασφάλιση» που μας οδήγησαν σε αυτή τη δεκαετία της ολικής χρεοκοπίας και της ανοικτής δικτατορίας των μαφιών του χρήματος: Στη δικτατορική κατοχή του διεθνούς τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου και σε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων η οποία καταλύει τα πάντα και εκτελεί με την ψυχρότητα του πωρωμένου εγκληματία τα «συμβόλαια του θανάτου» και της «ταφής» μας…
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άλλο «κόμβο» του καθεστωτικού ψεύδους και της ΑΠΑΤΗΣ: Στη μαγεία της «Συναίνεσης» η οποία θα μας σώσει όπως μας έσωσαν και τα «χρυσά κουτάλια» των τελευταίων δεκαετιών!!!
Τη διαχείριση της ταφής μας τη βαπτίζουν τώρα «σωτήρια συναίνεση» και τα αυριανά ανδρείκελα: «κυβέρνηση προσωπικοτήτων», «αρίστων» και «σοφών», «ανεξάρτητων» και υπεράνω των κομμάτων!!!!!!
ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους κάποτε να διδαχτούμε από την ιστορία μας και μάλιστα την πρόσφατη: Αυτήν των τελευταίων τριάντα χρόνων που είναι ακόμα νωπή στη μνήμη μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου