Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

            Η θαυμαστή ίαση τής συγκύπτουσας γυναίκας από τόν Κύριο διασώζεται μόνο στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε την ημέρα τού Σαββάτου σε μια συναγωγή κατά τήν τελευταία πορεία τού Κυρίου από τήν Γαλιλαία στα Ιεροσόλυμα.

            Στήν συναγωγή βρισκόταν μια γυναίκα, της οποίας το σώμα για δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια ήταν τόσο πολύ κυρτωμένο, ώστε να μην μπορεί να σηκώσει καθόλου όρθιο το κεφάλι της. Ο μακαριστός καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας παρατηρεί ότι η γυναίκα αυτή φαίνεται ότι ήταν ευσεβής άνθρωπος. Μολονότι πολλά χρόνια ταλαιπωρούνταν από την φοβερή ασθένεια που είχε παραμορφώσει το σώμα της και καθιστούσε δύσκολη και επίπονη την μετακίνησή της, μετέβαινε τα Σάββατα στις συναγωγές, για να ακούσει τον λόγο του Θεού.

            Δεν έπαθε αυτό που παθαίνουν όχι λίγοι άνθρωποι, όταν τους έρθει κάποια θλίψη ασθένεια ή δοκιμασία. Ενώ δηλαδή μέχρι εκείνη την ώρα δείχνουν μια μορφή ευλάβειας και θρησκευτικότητας, όταν τους βρεί κάποια δοκιμασία και δεν τους απαλλάξει από αυτήν ο Θεός σύντομα, ελαττώνεται ή ακόμη και χάνεται η πίστη τους, εγκαταλείπουν τον πνευματικό αγώνα και γεμίζουν από αρνητικές σκέψεις για τον Θεό και την Εκκλησία.

            Αντίθετα, η συγκύπτουσα γυναίκα, σαν να έπασχε κάποιος άλλος, συνέχιζε να παραμένει κοντά στον Θεό και να υπομένει σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα το σταυρό της. Αγαπούσε τον Θεό ανιδιοτελώς, με πολύ φιλότιμο και με ευγνώμονα διάθεση. Δεν έθετε ως προϋπόθεση της πίστεως και της αγάπης της προς τον Θεό, το να της πηγαίνουν όλα καλά. Είχε επίσης αρχοντιά. Ούτε ενοχλούσε τους άλλους για το πρόβλημά της, ούτε και τον Κύριο Ιησού. Ο ίδιος ο Κύριος όταν την είδε, την σπλαχνίστηκε. Πήρε την πρωτοβουλία και της μίλησε και με το θεοπρεπέστατο και παντοδύναμο λόγο του την θεράπευσε αμέσως. Εκείνη το πρώτο που αυθόρμητα έκανε μόλις θεραπεύθηκε, ήταν να απευθύνει δοξολογία προς τον Θεό. Λάτρευε και δόξαζε τον Θεό και στην ασθένειά της και όταν έγινε καλά, επειδή ως γνήσια θυγατέρα του Αβραάμ είχε θεμελιώσει την ζωή της στην ασάλευτη πέτρα της πίστεως προς αυτόν.

            Ο Ιησούς θεράπευσε την συγκύπτουσα και με τον λόγο του και με το άγγιγμα του χεριού του. Με τον θείο λόγο του φανέρωσε ότι η ασθένειά της ήταν ένας κανόνας που της είχε παραχωρηθεί πιθανότατα για κάποια αμαρτία της. Η εξήγηση που έδωσε για την αιτία της ταλαιπωρίας της θυμίζει το βιβλίο του Ιώβ ως προς το εξής: Εκεί ο διάβολος ταλαιπώρησε τόν Ιώβ, όταν έλαβε την άδεια από τον Θεό. Η δοκιμασία του Ιώβ έλαβε τέλος μετά από πολύ καιρό, όταν ο ίδιος ο Θεός επενέβη και με την θεϊκή του δύναμη και εξουσία άλλαξε αμέσως την κατάσταση και αποκατέστησε τον άνθρωπό του στην προηγούμενή του δόξα και υγεία. Όμοια, η ασθένεια της συγκύπτουσας γυναίκας, όπως εξήγησε ο Κύριος, οφείλεται σε ενέργεια του διαβόλου, η οποία προφανώς συνέβη κατόπιν παραχωρήσεως του Θεού. και τώρα, μετά από δέκα οκτώ χρόνια, ο ενανθρωπήσας Θεός επεμβαίνει στην ζωή της και με τον λόγο του της λύνει τον πολυχρόνιο κανόνα της και της ξαναχαρίζει την υγεία της. Με την πανσοφία του, ως τέλειος γνώστης της ψυχής και της ζωής του πλάσματός του, γνώριζε καλά ότι το αίτιο της ταλαιπωρίας της είχε θεραπευθεί πιά και δεν χρειαζόταν πλέον το φάρμακο της ασθενείας της.

            Δεν αρκέστηκε όμως μόνο στον λόγο, αλλά και έθεσε επίσης πάνω της τό χέρι του. Διπλός είναι ο άνθρωπος, αποτελούμενος από σώμα και ψυχή, και με διττό τρόπο θεραπεύεται από τον Θεό - και με τον αόρατο και μυστικό και με τον φανερό και αισθητό. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, στα οποία η αόρατη χάρη του Θεού παρέχεται στους ανθρώπους με αισθητά μέσα. Έτσι, ο Κύριος, μυστικά και αισθητά θεράπευσε την γυναίκα στην ψυχή και το σώμα., φανερώνοντας ταυτόχρονα τις δύο του φύσεις, την θεϊκή και την ανθρώπινη. Την θεϊκή με τον λόγο και την ανθρώπινη με την επίθεση των χεριών. Από την αγία του σάρκα εξερχόταν η θεία του δύναμη και ενέργεια, επειδή όλη η ανθρώπινη φύση του ήταν πάντοτε ενωμένη ασύγχυτα και αδιαίρετα με την θεϊκή.

            Ο Θεοφάνης ο Κεραμέας παρατηρεί ότι ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος ήταν ιατρός και γνώριζε καλά τα σχετικά με την υγεία και την ασθένεια του σώματος, μέσω αυτού του περιστατικού που διασώζει, διορθώνει την εσφαλμένη γνώμη όσων δεν μπορούν να δούν και να υπονοήσουν τίποτε άλλο πέρα από τα αισθητά, αλλά όλες τις παθήσεις του σώματος τις αποδίδουν στην χαλάρωση των νεύρων, την διάλυση των σπονδύλων και τα όμοια.

            Εμείς όμως, χωρίς να περιφρονούμε τους ιατρούς και τα φάρμακα, ας επικεντρώσουμε τον αγώνα μας στο πώς να κάνουμε πάντοτε το θέλημα του Θεού στην ζωή μας, διότι εκεί βρίσκεται η υγεία μας και η αιώνια ζωή. Εκεί βρίσκεται και η απαλλαγή μας από όσα ταλαιπωρούν την ψυχή και το σώμα. Άλλωστε ο Χριστός κατήργησε τον θάνατο. Όλοι οι άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι, μέλλουμε να λάβουμε άφθαρτα τα σώματά μας. Επομένως, ας νοιαστούμε κυρίως για την ψυχή μας, διότι αν την δώσουμε στον Χριστό, θα λάβει την θεραπεία της και θα αγάλλεται αιωνίως μαζί με το σώμα της. Αν όμως αδιαφορήσουμε για την υγεία της, μακριά από τον Χριστό θα υποφέρει για πάντα μαζί με το σώμα της. Αφού λοιπόν η ουσία της υγείας και ευτυχίας μας βρίσκεται στην κατάσταση της ψυχής μας, ας φροντίσουμε αυτή να περιποιηθούμε και να θεραπεύσουμε, με τα μέσα που μας προσφέρει δωρεάν η Εκκλησία του Χριστού και Θεού μας.

Αρχιμ. Π.Κ.