Πρόνοια εἶναι ἡ φροντίδα καί ἡ μέριμνα τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ γιά τά πλάσματά του

Πρόνοια εἶναι ἡ φροντίδα πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό. Ὅλα ὅσα γίνονται μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γίνονται θεοπρεπῶς, μέ τόν καλύτερο τρόπο καί χωρίς νά εἶναι δυνατόν νά γίνουν καλύτερα. Ὅτι προνοεῖ – καί μάλιστα καλά προνοεῖ– θά μποροῦσε πολύ σωστά νά τό σκεφτεῖ ἕνας λογικός ἄνθρωπος μέ τούς ἑξῆς συλλογισμούς: Ὁ Θεός εἶναι ἀγαθός· ὡς ἀγαθός, λοιπόν, προνοεῖ καί μεριμνᾶ γιά τά πλάσματά Του (γιατί αὐτός πού δέν προνοεῖ δέν εἶναι ἀγαθός). Ἄλλωστε καί οἱ ἄνθρωποι –καί τά ἄλογα ζῶα– ἀπό τήν φύση τους φροντίζουν γιά τά παιδιά τους. Αὐτός πού δέν προνοεῖ κατακρίνεται ὡς κακός. 

    Ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι καί πάνσοφος, μέ ἄριστο τρόπο δείχνει τήν φροντίδα Του γιά ὅλη τήν κτίση. Ὅταν βλέπουμε καί προσέχουμε τά ἔργα τῆς θείας πρόνοιας, θαυμάζουμε τήν ἀγαθή ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καί πρέπει νά Τόν δοξάζουμε καί νά δεχόμαστε, χωρίς νά ἐξετάζουμε, ὅλα τά ἔργα τῆς θείας πρόνοιας, ἀκόμα καί ἄν μερικές φορές μᾶς φαίνονται ἄδικα καί ἀκατάληπτα.

 (Ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀνθολόγιον Συμβουλῶν Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου)

https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/33_2024(3716).pdf