Όταν πιστεύεις στον Θεό, το θέλημά σου υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Γίνεται, τότε θέλημα ελευθερίας, δικαίου και – κυρίως – αγάπης, αφού αυτά είναι χαρακτηριστικά της ενέργειας του Θεού. Το «υλιστικό θέλημα» που αναπτύχθηκε στην Δύση, οδηγεί στην ασυνέπεια, στην ματαιότητα, στην κατάθλιψη, και τελικά στην αυτοκτονία ή στην δολοφονία. Είναι θέλημα στην πίστη της οποιασδήποτε ιδεολογίας, που ως γνωστό μόνο κακό προξένησαν στον άνθρωπο, αφού τον ελευθέρωσαν προς τον ατομισμό που οδηγεί στην εκμετάλλευση του άλλου και την προσπάθεια προς υποταγή του , αφού κυριαρχεί ο φόβος προς τον άλλο και όχι η αγάπη και η συνεργασία, δηλαδή η «κοινωνία».
Τελικώς, η αληθινή ελευθερία, η καθ’ ύλην ελευθερία, το να θέλει ο άνθρωπος να είναι καλός κ’ αγαθός, το να θέλει να είναι συνειδητά δούλος του Θεού, δηλαδή πλάσμα προς θέωση και αιωνιότητα, είναι ελευθερία που τρομάζει, διότι απαιτεί θυσίες, αντίθεση προς την υλιστική αντίληψη της ζωής, και, κυρίως, ευθύνες. Τις ευθύνες αυτές που αναλαμβάνει μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος και όχι ο άνθρωπος ο μαζοποιημένος (= απρόσωπος = ύλη προς διαμόρφωση). Εν τέλει, ελεύθερος άνθρωπος είναι ο μορφωμένος = ο έχων την μορφή του Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου