Σχόλια επί του Ευαγγελίου της Κυριακή του Πάσχα ( Ιω. α’, 1-17 )

Ι. Η θεότητα του Ιησού Χριστού.

1.Στο κείμενο της ευαγγελικής περικοπής φαίνεται καθαρά η Θεότητα του Ιησού Χρίστου. Είναι ο Θεός-Λόγος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του κόσμου. Ο Θεός-Πατέρας εδημιούργησε τον κόσμο δια του Λόγου Του, του Ιησού Χριστού. «Τα πάντα εξ αυτού και δι' αυτού και εις αυτόν έκτισται» (Ρωμ. ια' 36).

2.Ο Θεός-Δημιουργός έπλασε τον άνθρωπο «κατ' εικόνα θεού», δηλαδή του εδώρισε «την εικόνα του Θεού του αοράτου, τον Χριστόν» (Κολ. α' 15). Έτσι μεταδίδεται στον άνθρωπο η θεία ζωή εν Χριστώ δια του Αγίου Πνεύματος. «Και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού (Αδάμ) πνοήν ζωής και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν»(Γεν. β' 7).

3.Η ζωή του Θεού είναι η κοινωνία της θεϊκής αγάπης του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η ζωή της αγάπης φανερώνεται και προσφέρεται με την Ανάσταση του Κυρίου και φωτίζει τον κόσμο. Το σκοτάδι και η ακοινωνησία της αμαρτίας δεν έχει τη δύναμη να αναστείλει την ενέργεια του φωτός, της αγάπης του θεού.

Γι΄ αυτό και θριαμβεύει το φως με την Ανάσταση του Χριστού. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια, έορταζέτω γουν πασά κτίσις την έγερσιν Χριστού εν η εστερέωται» (Κανών Πάσχα). Η Ανάσταση του Κυρίου είναι το μοναδικό θεμέλιο της όλης δημιουργίας, γιατί η θεία ζωή του Θεού-Λόγου διοχετεύεται στη δημιουργία και στον άνθρωπο.

II. Η εν Χριστώ αναγέννηση του άνθρωπου.

1.Αυτή τη ζωή και το φως του κόσμου ήλθε να μαρτυρήσει ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής. Ετοίμασε με το έργο της μετανοίας τον κόσμο να δεχθεί το φως το αληθινό, πού φωτίζει κάθε άνθρωπο. Αυτό σημαίνει πώς κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του το φως του Χρίστου, ως «εικόνα Θεού».

2.Έχει όμως τη δυνατότητα της ελευθερίας να δεχθεί ή όχι την προσφερόμενη κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Γι' αυτό, όταν ο Χριστός ήλθε στον κόσμο «οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβαν». Οι δικοί Του, γιατί Αυτός τους εδημιούργησε, Τον αρνήθηκαν. Με τη θέληση τους έκλεισαν τα μάτια τους από εγωισμό και φιλαυτία στο φως και έτσι οδήγησαν τους εαυτούς τους στο σκοτάδι.

3.Όσοι όμως δέχθηκαν στην καρδιά τους τον Θεό-Λόγο αισθάνθηκαν την αγάπη του Θεού-Πατρός και έτσι έγιναν κατά χάριν παιδιά του Θεού. Είναι η πνευματική αναγέννηση, ο καινούργιος τρόπος υπάρξεως του άνθρωπου στην κοινωνία του Τριαδικού Θεού.

4.Και ο Θεός-Λόγος «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Ο Χριστός προσέλαβε στη θεία φύση Του την ανθρώπινη, όχι για να την αφομοιώσει, αλλά για να μας φανερώσει τον αληθινό άνθρωπο και να τον ανυψώσει με την Ανάσταση Του «εν δεξιά του Θεού και Πατρός».

5.Η Αλήθεια είναι ο Χριστός, δηλ. ο νέος τρόπος της υπάρξεως μας. Όταν ο άνθρωπος μετέχει στην προσωπική κοινωνία του Χρίστου, τότε η άκτιστη Χάρη του Θεού Λόγου ακτινοβολεί και διοχετεύεται σε όλους τους ανθρώπους. Μόνον έτσι ο άνθρωπος ζει αληθινά, γιατί νεκρώνει τον εγωκεντρικό και ατομικό εαυτό του, παύει να ζει αποκλειστικά για τον βιολογικό του εαυτό και ζει «για «τον υπέρ ημών αποθανόντα και αναστάντα Κύριον». Εδώ ακριβώς ζει την ανάσταση και την αναγέννηση της υπάρξεως του.

III. Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

1.Με την αναστημένη θεανθρώπινη ζωή του Κυρίου λαβαίνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Χριστός πάντα μας παρέπεμπε στον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, πού θα στείλει ο Θεός-Πατέρας στο Όνομα Του.

Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος: «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. ε' 22) είναι τα χαρίσματα πού δεχόμαστε στην Εκκλησία με την Ανάσταση του Κυρίου.

2.Γι' αυτό και η Εκκλησία μας καλεί αδιάκοπα: «Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος». Αύτη είναι η πραγματικότητα της Αναστάσεως, πού μας εχάρισε ο Χριστός. Τα πάντα τώρα είναι δωρεά (χάρις) και αγάπη (αλήθεια), πού διαρκώς ο Χριστός μας προσφέρει με τον Εαυτό Του.

3.Ο νόμος μας δόθηκε από τον Μωϋσή. Εδώ ο Θεός μας εμοίρασε (= νόμος, δια-νέμω) τα δώρα της αγάπης Του, ώστε μέσα από αυτά να φθάσουμε στο υψηλότατο σημείο της ενώσεως μας με τη ζωή του Θεού. Αυτό έγινε με την Ανάσταση του Χριστού. Στην αγάπη της Αναστάσεως όλοι οι άνθρωποι γινόμαστε παιδιά του Θεού και αδελφοί του Χριστού. Ο ένας χωράει στον άλλο με την αγάπη του Χριστού, γι' αυτό και αποκαλούμε αδελφούς μας και αυτούς ακόμη τους εχθρούς μας.

4.«Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς, συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει και ούτω βοήσωμεν Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη


από το βιβλίο του «Λόγος και Ύπαρξη»,

Εκδόσεις Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής, Αθήναι 2001