ΑΙ ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Λέγεται ότι παρά τοις Τούρκοις υπάρχει εναργής προφητεία, ιδιαιτέρως κυκλοφορουμένη μεταξύ αυτών, σαφώς προλέγουσα, ότι ελεύσεται ώρα, καθ΄ην αυτοί μεν θα εξέλθουσιν, ούτως ή άλλως της Κων/πόλεως, θ΄ανακτήσηται δε πάλιν αυτήν "το Βασιλικόν Γένος των Ρωμαίων". Οι δε ευσεβέστατοι Μουσουλμάμοι μεταξύ των Τούρκων της Κων/πόλεως, οι νηφαλίως και μοιρολατρικώς σκοπούντες τα πράγματα, φροντίζουσιν από τούδε περί των καθ΄εαυτούς και μετά τον θάνατον.


Προβλέποντες, δήλον ότι, ότι η Κων/πολις θα περιέλθη ημέραν τινά εις χείρας των Ελλήνων ήτοι των απίστων, παραγγέλουσι να θάπτωνται ουχί εν αυτή, αλλ' εν τη γη της απέναντι Ασίας (εις το Σκούταρι), όπου υπήρξεν η κοιτίς των Τούρκων, η πρώτη βασιλεία αυτών, ήτις θα διατηρήση και εν τω μέλλοντι, ως ελπίζουσι, το Ισλάμ. Είναι δε και τούτο ενδεικτικώτατον. Οπόταν δη ποτε συμβή να εγερθή επανάστασις τις παρ΄οίου δήποτε άλλου λαού, πλην των Ελλήνων, εν τη Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή να διατυπωθή αξίωσις τις περί προσκτήσεως δικαιωμάτων, οι Τούρκοι λέγουσιν εν ταις ιδιαιτέροις διαλέξεσιν αυτών: "Τι ζητείτε πάλιν υμείς; Εάν ήσθε ως οι Έλληνες! Οι Έλληνες ναι! έχουσι δικαιώματα. Τα μέρη ταύτα ανήκον άλλοτε εις αυτούς! Είναι ιδικά των!" (...)


Αναγνωρίζουσιν ότι προσωρινοί όντες, προσωρινώς κατέχουσι και ότι οφείλουσιν, οιονεί κατ' άκαμπτον τινά της μοίρας θέλησιν, να παραδώσωσιν αυτό πάλιν προς τους Έλληνας. Και ομιλούσι μετά φόβου περί της κεκλεισμένης εν τω ναώ σιδηράς θύρας, εις ην εκλείσθη ο φέρων ταχραντα μυστήρια ιερεύς, ότε διεκόπη βιαίως η λειτουργία. Επίσης ομιλούσιν οι Τούρκοι περί του "Μαρμαρωμένου Βασιληά"...


(Η Κωνσταντινούπολις Ελληνική, Κων/ντίνου Παπαμιχαλόπουλου, Αθήναι, 1920)