Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ

Είναι υπόθεση ταμπού. Δεν τολμά κανείς να μιλήσει για το ζήτημα, επειδή ως κοινωνικό θέμα είναι καυτό. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι η γυναίκα. Βαρύ το φορτίο της και εμάς δεν μας πέφτει λόγος να την κρίνουμε. Φορτίο το οποίο σέρνει εφόρου ζωής. Όμως υπάρχει η αμείλικτη γλώσσα των αριθμών που σοκάρει.


Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας και με στατιστικά στοιχεία της 25/06/2009 :


1. Η Ελλάδα είναι 1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο σε εκτρώσεις.


2. Tο 22% των Ελληνίδων δηλώνει ότι έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση. 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας.


3. 250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000. 190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα.


4. 40.000 εκτρώσεις τον χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.


5. 1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει .........κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.


6. 1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.


7. Σε περισσότερες από 100.000 εκτρώσεις προχώρησαν 40.000 γυναίκες από τη Βόρεια Ελλάδα, από το 1985 έως το 2007, αριθμός που αντιστοιχεί σε 2,56 πιθανούς τοκετούς ανά άτομο. Χαρακτηριστικό είναι πως η ομάδα της μέσης εκπαίδευσης παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά διακοπής κύησης (40,5%).


8. 4 στα 10 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν κανένα προφυλακτικό μέτρο προστασίας από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.


9. 9 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, με ενεργή σεξουαλική ζωή, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να κάνουν παιδιά στα επόμενα 2 - 3 χρόνια, δεν κάνουν, όμως, τίποτε για να προστατευθούν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.


10. Ενώ στις χώρες της Ευρώπης το αντισυλληπτικό χάπι χρησιμοποιείται από το 22% των γυναικών κατά μέσο όρο, η χρήση του στην Ελλάδα φθάνει μόλις το... 3,2%!


11. 1 στις 1.000 γυναίκες παρουσιάζει αιμορραγία κατά την επέμβαση ή τις πρώτες 24 ώρες μετά από αυτήν.


12. 44% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση εμφανίζει νευρικές διαταραχές και 25% επισκέπτεται ψυχίατρο.


13. 6 μήνες διαρκεί η μετατραυματική περίοδος. Σε ποσοστό 1% η έκτρωση θεωρείται πολύ τραυματική εμπειρία, που επηρεάζει τη γυναίκα για μεγάλο χρονικό διάστημα.



14. Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών μετά από μία έκτρωση δεν είναι δυνατό να τεκνοποιήσει λόγω ιατρικού λάθους.


Τί μπορεί να γίνει;. Προφανώς να υπάρξει σωστή ενημέρωση και της οικογένειας και των παιδιών της. Κατά βάση η ενημέρωση των παιδιών-εφήβων πρέπει να ξεκινάει από την οικογένεια. Θα αναρωτηθεί κανείς ποιά οικογένεια όταν το 96.8% δεν μετέχει σε πρόγραμμα αντισύλληψης ζώντας στον 21 αιώνα!!!. Στη συνέχεια η ευθύνη είναι της πολιτείας που πρέπει να καταστήσει υποχρεωτικό το μάθημα του οικογενειακού προγραμματισμού (ή σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης όρος που είναι αδόκιμος) και να μην ακούσει κανέναν άλλο παράγοντα που συνήθως παρεμβαίνουν για μια πολιτικά ορθή πράξη που σημαίνει ότι δεν πρέπει να διδάσκεται το μάθημα. Όπως αντιλαμβανόμαστε εύκολα αυτή η παρέμβαση για την μη – διδασκαλία του μαθήματος από τις τάξεις του Γυμνασίου στο όνομα των «χρηστών ηθών» συνιστά ενθάρρυνση των παιδιών στο να καταφεύγουν στις εκτρώσεις. Γιατί όπως και να γίνει εφηβεία και έρωτας είναι ζευγάρι αναπόσπαστο, που δεν αναχετίζεται με ευχολόγια και απαγορεύσεις.


Και όσο για το μετεφηβικό στάδιο και την πρακτική της έκτρωσης, χωρίς να λαμβάνονται τα άφθονα προφυλακτικά μέσα που υπάρχουν στη διάθεση του ζευγαριού, τί να πει κανείς;. Κρίμα.


πἠγή http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/04/blog-post_9069.html

Σχόλιο
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Κάποτε τα παιδιά θεωρούνταν ευλογία. Σήμερα η νέα γυναίκα θεωρεί την εγκυμοσύνη σαν … ασθένεια, ο νέος σαν δυσβάστακτο βάρος, ένα βάρος που σε άντρες και γυναίκες θα τους εμποδίσει να «ψωνίζουν και να ψωνίζονται» (γκομενιλίκια) ή στην καθομιλουμένη, να κάνουν την … ζωή τους, να ξημεροβραδιάζουν στα κοπροσκυλάδικα.



Ένα βάρος που θα τους αναγκάσει να γίνουν κάτι που κανένας ποτέ δεν τους έμαθε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Δεν μάθανε την ομορφιά της ζωής. Να μοιράζονται αυτήν την ομορφιά με άλλους. Δεν έμαθαν να θαυμάζουν την ζωή. Δεν βλέπουν στα μάτια των παιδιών τους την ζωή που δεν χάνεται, που συνεχίζει να υπάρχει. Δεν μπορούν να δούν τον εαυτό τους στην καλύτερη έκδοση.


Έμαθαν να ζούν παρασιτικά. Όσο για τα παιδάκια, οι γονείς στην καλύτερη περίπτωση τα βλέπουν σαν πολυέξοδα … κατοικίδια. Καμία αισθηματική σχέση. Καμία αναφορά στην συνέχεια του είναι.


Αυτά παθαίνει η κοινωνία όταν γίνεται ατομιστική και υπερκαταναλωτική. Αλλοτριώνεται και αυτοκαταστρέφεται. Γι αυτό θα επιβιώσουν όσοι ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.