Χριστός Ανέστη! σχόλιο στον Απόστολο της Κυριακής του Πάσχα

Ατράνταχτα τεκμήρια

“Ηγέρθη ο Κύριος όντως”! Ανέστη! Και το θριαμβευτικό αυτό μήνυμα αντηχεί μέσα στους αιώνες και πλημμυρίζει τους πιστούς με αγαλλίαση. Μ’ αυτό το μήνυμα ξεκινά ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς τις “Πράξεις των Αποστόλων”. Και λέει ότι το πρώτο του βιβλίο, το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, το έγραψε για να εξιστορήσει όλα τα εκπληκτικά θαύματα που έκανε ο Ιησούς και τις θαυμαστές διδασκαλίες, που κήρυξε μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς. Πριν όμως από την Ανάληψή του ο Κύριος μετά τη Σταύρωσή του και το θάνατό του εμφανίστηκε αναστημένος στους Αποστόλους του. Και τους έδωσε τις τελευταίες του οδηγίες και εντολές. “Παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις”. Με πολλά και αδιαμφισβήτητα τεκμήρια τους βεβαίωσε ότι ήταν πραγματικά ζωντανός. Γι’ αυτό και πολλές φορές μάλιστα έτρωγε μαζί τους. Και επί σαράντα ημέρες εμφανιζόταν σ’ αυτούς και τους εξηγούσε τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Και τους παρήγγειλε να μην απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την πραγματοποίηση της υποσχέσεως που τους έδωσε: ότι ο Θεός Πατήρ θα τους έστελνε το Άγιο Πνεύμα, που θα τους ενίσχυε στο έργο τους και στη ζωή τους.

Γιατί όμως ο ιερός Ευαγγελιστής τονίζει τόσο πολύ τα τεκμήρια της Αναστάσεως του Κυρίου; Διότι οι μαθητές, που άρχισαν να δυσπιστούν, έπρεπε να πεισθούν στην Ανάσταση με αποδείξεις μεγάλες και πολλές, για να μην τους μείνει καμία αμφιβολία. Αργότερα έπρεπε να διαβεβαιώνουν οι ίδιοι το μέγιστο θαύμα της Αναστάσεως μέσα από την προσωπική τους εμπειρία. Να διαβεβαιώνουν ότι δεν απατήθηκαν, ότι δεν πιστεύουν σ’ ένα μύθο. Γι’ αυτό και ο Κύριος ενώ θα μπορούσε αμέσως μετά την Ανάστασή του να αναληφθεί στους ουρανούς, παρέμεινε σαράντα ολόκληρες μέρες κοντά τους, συγκαταβαίνοντας στην αδυναμία τους. Για να τους δώσει τεκμήρια ότι πραγματικά αναστήθηκε• τεκμήρια που θα τους έπειθαν με τις αισθήσεις τους. Τους έδειξε τις ουλές από τα καρφιά στα χέρια του, στα πόδια του και στην αγία πλευρά του. Γι’ αυτό και έφαγε μαζί τους. Κι έτσι οι μαθητές βεβαιωμένοι απόλυτα στην Ανάσταση του Χριστού έτρεξαν στα πέρατα του κόσμου κι έγιναν μάρτυρες της Αναστάσεως. Κήρυξαν με απόλυτη πεποίθηση το συγκλονιστικότερο μήνυμα, ότι ο Χριστός νίκησε το θάνατο. Άνοιξε πλέον το δρόμο για την αιωνιότητα. Με τη δική του Ανάσταση έγινε ο πρόδρομος της δικής μας Αναστάσεως. Και μας καλεί σε νέα αναστημένη ζωή.

Στη συνέχεια ο ιερός ευαγγελιστής μας περιγράφει κάτι παράδοξο. Ενώ, λέει, ο Κύριος έδινε αδιάσειστα τεκμήρια στους μαθητές του για το συνταρακτικό γεγονός της Αναστάσεως, αυτοί περίμεναν μία άλλη Ανάσταση, επίγεια και πολύ κατώτερη. Περίμεναν την ανάσταση του έθνους τους. Γι’ αυτό και κάποια στιγμή όλοι μαζί πλησίασαν τον αναστημένο Κύριο και Τον ρωτούσαν: Κύριε, πες μας, έφθασε άραγε η ημέρα να αποκαταστήσεις τη βασιλεία του Ισραήλ; Ο Κύριος όμως τους απάντησε: Δεν είναι δικό σας δικαίωμα να μάθε αυτό που κρατά ο Πατήρ στην αποκλειστική του εξουσία. Εσείς θα πλημμυρίσετε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Και θα γίνετε μάρτυρες της ζωής μου και της διδασκαλίας μου “έως εσχάτου της γης”.

Μας προκαλεί ασφαλώς εντύπωση η εσφαλμένη αυτή ιδέα που είχαν οι μαθητές ακόμη και μετά την Ανάσταση για τη βασιλεία του Ισραήλ. Νόμιζαν ότι ο Κύριος σε λίγο θα εγκαθίδρυε μία εγκόσμια βασιλεία. Μια βασιλεία που θα απελευθέρωνε το έθνος τους απ’ τη ρωμαϊκή κυριαρχία και θα το αποκαθιστούσε στην παλιά του δόξα. Τρία χρόνια ζούσαν μαζί με τον Κύριο και δεν είχαν καταλάβει ακόμη ότι η Βασιλεία του δεν ήταν “εκ του κόσμου τούτου”. Αλλά και τώρα; Βλέπουν τον Κύριο αναστημένο! Αυτόν που νίκησε το θάνατο. Αυτόν που τους καλεί σε μία Βασιλεία ασυγκρίτως ανώτερη. Κι αυτοί περιμένουν ακόμα βασιλεία εγκόσμια. Γι’ αυτό ο Κύριος τους διορθώνει και τους προσανατολίζει από τα επίγεια στα ουράνια. Και τους καλεί να δώσουν τη μαρτυρία τους όχι για μια βασιλεία ιουδαϊκή, αλλά για μια Βασιλεία παγκόσμια, πνευματική και αιώνια. Βέβαια οι μαθητές πριν από την Πεντηκοστή δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τις ασύλληπτες διαστάσεις της Βασιλείας του Θεού. Μετά όμως οπλισμένοι με τον φωτισμό και την ακατανίκητη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, όργωσαν τα πέρατα του κόσμου για να κηρύξουν το θριαμβευτικό μήνυμα της Βασιλείας αυτής• να κηρύξουν ότι ο Κύριος είναι ο αναστημένος βασιλιάς όχι μόνο του Ισραήλ αλλά όλης της κτίσεως. Και γι’ αυτό τους το κήρυγμα έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους οι άγιοι Απόστολοι και εκατομμύρια μαρτύρων, κηρύττοντας την Ανάσταση του Χριστού και προσμένοντας την Ανάσταση όλων των νεκρών. Και η μαρτυρία τους θριαμβευτικά αντηχεί ακόμη σ’ όλη την κτίση. Ανέστη ο Κύριος. Διότι “εξήλθε νικών και ίνα νικήση”.

Περιοδικό “Ο Σωτήρ”, αριθ. 1998