“αφήστε τους νεκρούς”!…

«αφήστε τους νεκρούς»!….

Είναι πασίγνωστο πως τους ανθρώπους, που προσπαθούν να ρίξουν λίγο ή περισσότερο φως στη μαύρη και άραχλη ζωή μας, οι γιοι του σκότους, κατά κανόνα, τους σκοτώνουν.

Και, μεταξύ των σκοτεινότερων ανάμεσα στους σκοτεινούς ανθρώπους, ήταν και είναι οι κακοχρονισμένοι γαλαζοαίματοι, μεγαλειότατοι και εξοχότατοι και εντιμότατοι. Βασιλιάδες, τσάροι πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί….
Ή όπως αλλιώς η δουλοπρέπεια των εύπιστων λαών τους βαφτίζει, για να κολακέψει τη, συχνά, αχαλίνωτη θηριωδία και αρπακτικότητά τους.

Και ασφαλώς ένας απ’ τους περισσότερο φωτεινούς ανθρώπους ήταν αναμφισβήτητα ο Ντοστογιέβσκι.

Που, επειδή είχε συνδεθεί με επαναστατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους, κάποιοι σκοτεινοί δικαστές του τσαρικού καθεστώτος τον καταδίκασαν σε θάνατο…

Και, όταν ο Ντοστογιέφσκι είχε στηθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και του είπαν ότι του απέμεναν μόλις τρία λεπτά ζωής, αποφάσισε να τα κατανείμει ως εξής:

Ένα για να αναπολήσει τα περασμένα, ένα, για να σκεφτεί τ’ αγαπημένα του πρόσωπα και το τελευταίο, για να ρίξει μια τελευταία ματιά γύρω του.

Και πάνω στην ώρα, που θα εκπυρσοκροτούσαν τα τουφέκια, που τον σημάδευαν, ήρθε η χάρη απ’ τον τσάρο.

Και κατάλαβε τότε πως τα τρία τελευταία λεπτά της ζωής του, φωτισμένα απ’ την πραγματικότητα του θανάτου, με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος, πήραν ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις.

Που σημαίνει ότι τα τόσο λιγοστά χρόνια της ζωής μας, είναι παρά πολλά, όταν είναι γεμάτα από νόημα και περιεχόμενο. Κι ακόμη πως εκείνο, που έχει σημασία, δεν είναι η ποσότητα του χρόνου που ζούμε, αλλά η ποιότητα. Και πως η ποιότητα αυτή έχει πρωταρχική σχέση με τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζομε το γεγονός του θανάτου…

Τι κάνει ο θάνατος;

Ο, τι και το σκοτάδι. Τη μέρα, βλέπουμε τον ουρανό σαν ένα ατσάλινο θόλο, πράγμα, που έκαμε τους αρχαίους να τον ονομάζουν “στερέωμα”. Όταν όμως έρθει το σκοτάδι αποκαλύπτεται πως πέρα απ’ τον ουράνιο θόλο απλώνεται το άπειρο του σύμπαντος, με τη χόβολη των αστεριών και των γαλαξιών.

Πράγμα που συμβαίνει και με το θάνατο.

Τον βλέπουμε σαν τη μαύρη και οδυνηρή αυλαία της ζωής μας. Και ούτε καν θέλουμε να σκεφτούμε ότι, σε τελική ανάλυση, ο θάνατος δεν είναι υπόθεση που αφορά μόνο κάποιους άλλους…
Αλλά ότι είναι η πιο προσωπική μας υπόθεση. Αλλά και ένα από τα πολυτιμότερα κεφάλαια της ζωής μας. Δεδομένου ότι μας αποκαλύπτει το πνευματικό άπειρο, όπως το φυσικό σκοτάδι μας αποκαλύπτει το υλικό άπειρο.

Και, όσο περισσότερο ο θάνατος φωτίζεται απ’ την αιωνιότητα, τόσο περισσότερο φωτίζεται και η εφήμερη ζωή μας.

Ενώ, όταν γυρίζομε την πλάτη μας στο θάνατο και δεν συζητούμε και δεν συμφιλιωνόμαστε μαζί του, φτωχαίνουμε τη ζωή μας και την κάνουμε ρηχή και ανούσια.

Γεγονός, που μας κάνει να νιώθουμε, όχι απλά άχρηστοι και εξοφλημένοι, αλλά και ουσιαστικά νεκροί. Έστω κι αν βρισκόμαστε στο άνθος της ηλικίας μας…

Γι’ αυτό και ους ανθρώπους, που δεν βλέπουν πέρα απ’ το θάνατο, Χριστός τους συγκαταλέγει μεταξύ των νεκρών.

Και κάπως έτσι εξηγείται το ότι στο μαθητή, που του ζήτησε άδεια να πάει να θάψει τον πατέρα του, του είπε: “Άφησε τους να νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς”!….
Πράγμα που επαναλαμβάνει και σε μας, τώρα, που με βαριά καρδιά αφήνουμε τη μαύρη χρονιά, που φεύγει και με ακόμη βαρύτερη καρδιά υποδεχόμαστε την ακόμη μαυρότερη χρονιά, που μας περιμένει:

Και μας ρωτάει ο Χριστός:

Θέλετε, σοβαρά, το πέρασμα απ’ τον ένα χρόνο στον άλλο, να έχει για σας νόημα και σημασία για τη ζωή σας και την ύπαρξή σας;
Αφήστε τις μάταιες και μοιρολατρικές ευχές για την «καλή χρονιά» και τον «καινούργιο χρόνο». Και τις ακόμη ματαιότερες προσδοκίες…
Εγκαταλείψτε τη μοιρολατρία και την ειδωλολατρία. Που στις μέρες σας δεν αφορά τα πανέμορφα αγάλματα των αρχαίων. Αλλά τα πανάσχημα και αποκρουστικά και δυσώδη πολιτικά πτώματα, που σας σέρνουν σε οδυνηρή πορεία θανάτου..

Έτσι ώστε ο αέρας της πατρίδας σας να ξεβρωμίσει και ν’ απαλλαγείτε απ’ την ανυπόφορη μπόχα τους!

Σταματήστε να παρακολουθείτε την τραγική κωμωδία, που παίζουν σε βάρος σας!

Καθώς πηγαινοέρχονται στα μεγαλοκάναλα και τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων-πτωμάτων. Που μεθοδικά σας εξαπατούν και ωμά σας τρομοκρατούν…

Δεν ανακουφιστήκατε, έστω και ελάχιστα, που, στις προηγούμενες εκλογές απαλλαγήκατε από κάμποσα τέτοια πτώματα;

Γιατί όμως αφεθήκατε να ξαναπέσετε στις παγίδες θανάτου, που σας έστησαν κάποιοι άλλοι, δήθεν, καλύτεροι; Δεν είναι ολόιδιοι και δεν παραμένουν ολόιδια σατανικοί, όπως και οι προηγούμενοι!

Νομίζετε ότι μπορείτε να σωθείτε, αν κάθε φορά μετακομίζετε από τα Σόδομα, για να πάτε στα Γόμορα! Και τανάπαλιν. …

παπα-Ηλίας

Http://papailiasyfantis.wordpress.com

E mail: Yfantis.ilias@gmail.com