Ο Xριστιανισμός στον σύγχρονο κόσμο...

...μέσα από μια διεισδυτική ματιά στη χρονιά που πέρασε 

Του Alexander Mezayev 
Strategic Culture Foundation 
23 Ιανουαρίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Η βεβήλωση του Ισλάμ και oι διακρίσεις εναντίον των Μουσουλμάνων συζητούνται ευρέως στα μέσα ενημέρωσης. Τα σκίτσα των Δανών γελοιογράφων, η απαγόρευση της μαντίλας στη Γαλλία, η ταινία «Η αθωότητα των Μουσουλμάνων» αλλά και η βεβήλωση του Κορανίου από Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν, όλα αυτά τα θέματα ανακυκλώθηκαν αρκετές φορές από τα πρακτορεία ειδήσεων και τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. 

Αντίθετα, τα προβλήματα των Χριστιανών δεν βρίσκονται το ίδιο συχνά στο επίκεντρο της προσοχής του κοινού, αν και η πραγματικότητα είναι τρομακτική: κάθε πέντε λεπτά ένας Χριστιανός θανατώνεται για την πίστη του, ενώ πάνω από ένα δισεκατομμύριο Χριστιανοί διώκονται σήμερα για την πίστη τους. 

Στις αρχές του 2011, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) υιοθέτησε ψήφισμα με τον τίτλο «Η κατάσταση των Χριστιανών στο πλαίσιο της ανεξιθρησκίας», μέσω του οποίου καταδικάζει τις δολοφονίες και τις διακρίσεις εις βάρος Χριστιανών σε διάφορες χώρες. Το ψήφισμα περιλαμβάνει μια πρόταση για την ανάπτυξη ενός τρόπου κατά τον οποίο θα είναι δυνατή η παρακολούθηση της κατάστασης που επικρατεί σήμερα όσον αφορά στις θρησκευτικές ελευθερίες. Ένα παρόμοιο ψήφισμα εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ωστόσο, κατά την διετία 2011-2012 οι διωγμοί κατά των Χριστιανών σημείωσαν θεαματική άνοδο... Οι τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον των Χριστιανών στην Αίγυπτο και τη Νιγηρία ήταν κάποτε περιστασιακές. Σήμερα, αντίθετα, διεξάγονται σε μαζική κλίμακα, αν ληφθεί υπ’ όψιν ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων. Οι ενέργειες γίνονται συντονισμένα, και το γεωγραφικό τους εκτόπισμα διευρύνεται. 

To τίμημα της "Αραβικής Άνοιξης" 

Μια από τις δραματικότερες επιπτώσεις της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης» ήταν η μαζική εξάλειψη του χριστιανικού πληθυσμού στις χώρες όπου ξέσπασαν οι συντονισμένες εξεγέρσεις. 

• Περισσότεροι από τους μισούς Χριστιανούς οι οποίοι ζούσαν στη Λιβύη (συνολικά αριθμούσαν 60.000 περίπου) αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.

• Στη Συρία, το 90% (50.000 περίπου) των Χριστιανών που ζούσαν στην πόλη Χομς εγκατέλειψαν τις εστίες τους όταν οι μισθοφόροι κατέλαβαν ένα μέρος της πόλης και ίδρυσαν αυθαίρετα ένα ισλαμικό χαλιφάτο, στο οποίο επέβαλαν τον νόμο της Σαρία.

• Πάνω από ενάμισι εκατομμύριο Χριστιανοί ζούσαν στο Ιράκ μέχρι το 2003. Σήμερα, μόνο το 1/10 του χριστιανικού πληθυσμού εξακολουθεί να ζει εκεί. Οι υπόλοιποι ή έχουν σκοτωθεί ή αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.

Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Giulio Τerzi δήλωσε ότι η συλλογική προσπάθεια να μπει ένα τέλος στις αντιχριστιανικές θηριωδίες οφείλει να αποτελέσει ύψιστη προτεραιότητα των ηγετών όλου του κόσμου. 

Οι προκλήσεις στην Ευρώπη 

Ωστόσο, η εξάπλωση των διακρίσεων κατά των Χριστιανών δεν περιορίζεται στις μουσουλμανικές χώρες ή τις ηπείρους που βρίσκονται πολύ μακριά από την Ευρώπη. Για παράδειγμα, η προσφυγή της Ιταλίδας Soile Lautsi εναντίον του ιταλικού κράτουςγια την νομοθεσία που αφορούσε στην κατάργηση του σταυρού στις αίθουσες διδασκαλίας των ιταλικών δημόσιων σχολείων κατέληξε σε νίκη υπέρ της Lautsi και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των Χριστιανών μόνο αφού ασκήθηκε έφεση και εκδικάστηκε η υπόθεση για δεύτερη φορά. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), το οποίο αρχικά είχε κρίνει ότι η νέα ιταλική νομοθεσία δεν παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Μόνο μετά από έφεση προς την ολομέλεια του Δικαστηρίου κατέστη δυνατή η ανατροπή της απόφασης. 

Οι προσπάθειες να καταργηθεί ο Χριστιανισμός ως κυρίαρχη θρησκεία στην Ιταλία είναι συνεχείς και η Ιταλία δεν είναι η μόνη χώρα στην οποία παρατηρείται αυτές οι συστηματικές προσπάθειες. Οι Χριστιανοί της Βρετανίας διεξάγουν επίσης σκληρούς δικαστικούς αγώνες κατά του βρετανικού κράτους, το οποίο επιχειρεί να επιβάλει την κατάργηση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας. 

Η μετατόπιση της κοιτίδας 

Σύμφωνα με ερευνητές θεολόγους, υπολογίζεται ότι μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα, το κέντρο του Χριστιανισμού θα έχει μετατοπιστεί από την κοιτίδα του σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Πάνω από εκατό εκατομμύρια Χριστιανοί, για παράδειγμα, θα ζουν στην Αμερική και την Αφρική (Βραζιλία, Μεξικό, Φιλιππίνες, Νιγηρία, Δημοκρατία του Κονγκό και ΗΠΑ). 

Αλλά ούτε εκεί θα είναι η ζωή εύκολη για αυτούς. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 110 χρόνων, ο αριθμός των Χριστιανών που ζούσαν στην τροπική ζώνη της Αφρικής αρχικά αυξήθηκε περίπου κατά 67 φορές, ενώ την ίδια περίοδο, ο αριθμός των Μουσουλμάνων αυξήθηκε μόνο κατά 22 φορέ. Ωστόσο, η τάση αυτή έχει αντιστραφεί τις τελευταίες δεκαετίες. Οι επιθέσεις εξτρεμιστικών μουσουλμανικών οργανώσεων εναντίον των Χριστιανών είναι σε άνοδο. Για παράδειγμα, η ισλαμιστική οργάνωση Boco Harum στη Νιγηρία αγωνίζεται για την καταπολέμηση των εκπαιδευτικών συστημάτων Δυτικού τύπου, πράγμα που εφαρμόζει στην πράξη οργανώνοντας τρομοκρατικές επιθέσεις σε χριστιανικές εκκλησίες, ιδίως σε σημαντικές χριστιανικές εορτές. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό, που ανάγκασε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να ξεκινήσει έρευνες για τις δραστηριότητες της οργάνωσης Boco Harum. 

Ελληνορθόδοξη Εκκλησία: ο Νο 1 στόχος 

Ιδιαίτερα η μείωση των Ελληνορθόδοξων Χριστιανών στον κόσμο είναι εντυπωσιακή. Η Αιθιοπία εδώ και αιώνες θεωρείται προπύργιο αυτού του χριστιανικού δόγματος στην Αφρική. Ωστόσο, σήμερα ο αριθμός των πιστών σε αυτή τη χώρα δεν αποτελεί παρά το 40% του συνολικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα να είναι πλέον συγκρίσιμος με τον αριθμό των Μουσουλμάνων της Αιθιοπίας (35%), ενώ οι αριθμοί εξακολουθούν να αλλάζουν δυσμενώς για την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Ο πόλεμος κατά των Σέρβων στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλεμος εναντίον ολόκληρου του Χριστιανισμού, αλλά η παντελής σχεδόν εξάλειψη των Σέρβων από την Κροατία ήταν ένας από τους πρώτους πολέμους εναντίον του Ορθόδοξου δόγματος αποκλειστικά. Αν εξετάσουμε τις ρίζες της σύρραξης του Κοσσυφοπεδίου, θα διαπιστώσουμε ότι είναι πιο περίπλοκη. Παρ’ όλα αυτά, δεν παύει να αποτελεί άλλο ένα δείγμα ολομέτωπου πολέμου κατά της Ορθοδοξίας. Αν και έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τη γενοκτονία του 1998-1999 και τα πογκρόμ του 2004, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και οι κληρικοί της Σερβίας αντιμετωπίζουν συνεχείς κινδύνους ακόμα και σήμερα, ενώ συνεχίζονται οι επιθέσεις εναντίον Ορθόδοξων ναών και οι βεβηλώσεις Ορθόδοξων νεκροταφείων. 

Η υποκατάσταση του Ισλάμ από τον Ισλαμισμό 

Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι στην μουσουλμανική θρησκεία παρατηρούνται ζυμώσεις που οδηγούν σε αλλαγές κάποιων θεμελιωδών για την θρησκεία αυτή αντιλήψεων: το Ισλάμ τείνει να αντικατασταθεί από τον Ισλαμισμό. Στο παγκόσμιο πόλεμο της θρησκευτικής προπαγάνδας, από τη μία πλευρά οι Μουσουλμάνοι παρουσιάζονται ως ο κατ’ εξοχήν εχθρός του Χριστιανισμού, ενώ από την άλλη πλευρά, οι παραδοσιακοί υποστηρικτές του Ισλάμ τείνουν να εξαλειφθούν και να υποκατασταθούν από τους ισλαμιστές. 

Το Μάλι είναι ένα ζωντανό παράδειγμα, όπου το Ισλάμ ήταν μεν ανέκαθεν η παραδοσιακή και επικρατούσα θρησκεία, αλλά τηρούνταν επίσης οι παραδοσιακές χριστιανικές εορτές και υπήρχε αξιοζήλευτη ανοχή και σεβασμός απέναντι σε άλλες θρησκείες.  Υπάρχουν πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις χωρών, αν και σήμερα αναρωτιέται κανείς πόσο ακόμη θα διατηρηθεί αυτή η εύρυθμη συνύπαρξη. 

Συμπεράσματα 

Δεν είναι, επομένως, το Ισλάμ, αλλά μάλλον ο Ισλαμισμός που χρησιμοποιείται σήμερα ως μέσο στον πόλεμο των παγκόσμιων δυνάμεων εναντίον του Χριστιανισμού. 

Ο πόλεμος είναι διεθνής και αν προσέξει κανείς τις τάσεις, θα παρατηρήσει ότι μετατοπίζεται συνεχώς προς το έδαφος της Ρωσίας. Το πριόνισμα σταυρών και άλλες προκλήσεις που διαπράχθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα είναι ο πρώτος προάγγελος της παγκόσμιας επίθεσης εναντίον του σημερινού οικουμενικού προπύργιου της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας: της Ρωσίας. 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους