Οι εξαγωγές αποτελούν μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους σε σχέση με την έξοδο από την ύφεση.
Το ΠΥΓΜΗ.gr προσέγγισε τον Τρύφωνα Κολιτσόπουλο, ο οποίος δραστηριοποιείται από το 2004 στη Βόννη της Γερμανίας ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων, εξειδικευμένος μεταξύ άλλων στον τομέα ανάπτυξης των εξαγωγικών πωλήσεων ειδικά προς Γερμανία και Αυστρία. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Βόννης, στη Γερμανία και κατέχει τον γερμανικό ακαδημαϊκό τίτλο του Diplom Volkswirt.
Ο Τρύφων Κολιτσόπουλος θεωρεί ότι πρέπει να ριχθεί αρκετό βάρος στον τομέα των εξαγωγών, να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα από την μεριά των Ελλήνων παραγωγών και προτείνει περισσότερη εξωστρέφεια. Εκτός των προαναφερθέντων υπογραμμίζει την ανάγκη επαναπροσδιορισμού σε σχέση με τα προϊόντα παραγωγής. Πιστεύει στις δυνατότητες της χώρας, αρκεί να συνοδευτούν με αποφασιστικότητα και οργανωμένο σχεδιασμό από την μεριά της πολιτείας και όχι μόνο. Η ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αποτελεί βασική προϋπόθεση σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Τι ρόλο μπορούν να παίξουν οι εξαγωγές στην οικονομία μιας χώρας;
Σήμερα οι οικονομίες των χωρών επικοινωνούν πολύ περισσότερο μεταξύ τους από ποτέ άλλοτε. Μπορούμε να πούμε ότι λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους προϊόντα, χρήμα, τεχνογνωσία, καταναλωτικές συνήθειες χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς και με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Οι εξαγωγές δεν είναι τίποτε άλλο από την περίπτωση που μια χώρα πουλάει προϊόντα που παράγονται σε αυτήν.
Με τις εξαγωγές επιτυγχάνουμε την απεξάρτηση της παραγωγής από την εγχώρια κατανάλωση. Όταν μια χώρα έχει να επιδείξει ισχυρές εξαγωγές και παράλληλα χτυπηθεί από μια κρίση, με αποτέλεσμα να μειωθεί η εσωτερική κατανάλωση, η παραγωγή της χώρας δεν πλήττεται τόσο πολύ μιας και ένα μέρος του παραγόμενου προϊόντος απορροφάται από την εγχώρια αγορά που βιώνει την κρίση, ενώ ένα άλλο εξάγεται και μένει ανέπαφο. Όσο, λοιπόν, μεγαλύτερος είναι ο όγκος των εξαγωγών μιας οικονομίας τόσο λιγότερη είναι η εξάρτηση της από την εγχώρια κατανάλωση. Έτσι στην περίπτωση εξωγενούς ή ενδογενούς οικονομικού σοκ, η παραγωγή της χώρας, της οποίας οι εξαγωγές είναι ισχυρές, δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, δεν απολύονται εργαζόμενοι, ενώ το κράτος διατηρεί την δυνατότητα να επενδύει στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Η Ελλάδα σε ποιο σημείο βρίσκεται;
Όπως προείπα, η ύπαρξη σοβαρών και ισχυρών εξαγωγών για μια χώρα είναι δείγμα υγιούς λειτουργίας της αλυσίδας της οικονομίας και παράγοντας που την θωρακίζει. Εάν η οικονομία μπει σε ύφεση, χωρίς να έχει δώσει κατάλληλη προσοχή από πριν στις εξαγωγές της, η κρίση θα επιφέρει μεγάλη ανεργία με τα προϊόντα να μένουν στην εγχώρια αγορά αδιάθετα. Σε μια τέτοια περίπτωση αδιεξόδου βρίσκεται σήμερα και η πατρίδα μας, αφού τα προηγούμενα χρόνια έλειπε ο αποτελεσματικός στρατηγικός σχεδιασμός στον τομέα των εξαγωγών.
Βλέπεις κάποιες διεξόδους που θα συντελέσουν στην αύξηση της εξαγωγιμότητας;
Ο Τρύφων Κολιτσόπουλος ως ομιλητής στο Συνέδριο στο πλαίσιο της ελληνογερμανικής Συνέλευσης / Βελτιστοποίηση παραγωγής και προώθησης ελαιολάδου και ελαιουργικών προϊόντων, Μυτιλήνη 02. 11. 2012.
Βλέπω ότι στο αδιέξοδο που έχει φτάσει σήμερα η πατρίδα μας, η κοινωνία, οι πολίτες, η ελληνική παραγωγή, την μοναδική διέξοδο από την κρίση αποτελούν, σε οικονομικό επίπεδο, οι εξαγωγές. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό, εξάγοντας μια μονάδα ελληνικού προϊόντος σε μια ξένη αγορά, έχουμε καταφέρει να προσθέσουμε μισή θέση εργασίας στην ελληνική παραγωγή, να ξαναδώσουμε μισθό σε έναν καινούριο εργαζόμενο και να ανακτήσουμε την χαμένη κατανάλωση στην ελληνική αγορά και άρα να φέρουμε ΑΝΑΠΤΥΞΗ που είναι και το ζητούμενο σήμερα. Είναι κάτι σαν να προσπαθούμε να ξαναζωντανέψουμε τα νεκρά κύτταρα ενός οργανισμού που αργοπεθαίνει. Πρέπει να πάρουμε ζωή από άλλες αγορές που ακόμα είναι ζωντανές. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω των εξαγωγών. Έτσι θα μπορέσουμε ξαναβάλουμε εμπρός την ατμομηχανή της χώρας, θα αναστήσουμε την πληγωμένη ελληνική παραγωγή με αποτέλεσμα την δημιουργία θέσεων εργασίας, ώστε να ξαναδοθούν μισθοί, αντί να κόβονται μόνο παροχές.
Τι θα συμβούλευες τους Έλληνες παραγωγούς πάσης φύσεως σε σχέση με τον επαναπροσδιορισμό των προϊόντων παραγωγής τους;
Για να μπορέσουμε να πετύχουμε την είσοδο ενός ελληνικού προϊόντος στην αγορά π.χ. του Μονάχου ή της Βιέννης, έτσι ώστε να λειτουργήσει η εξίσωση της ανάπτυξης μέσω εξαγωγών, όπως προανέφερα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ξένη αγορά δεν περιμένει εμάς αλλά προμηθεύεται και εισάγει ήδη από καιρό προϊόντα από άλλες χώρες. Και τίθεται το ερώτημα γιατί να αγοράσει τα δικά μας προϊόντα και να μην κρατήσει τα ιταλικά, γαλλικά ή ισπανικά που ήδη έχει;
Η λέξη κλειδί είναι: ανταγωνιστικότητα! Οι παραγωγοί θα πρέπει να βρουν νέα ανταγωνιστικά προϊόντα. Εάν π.χ. παράγει ένας παραγωγός τυροκομικά προϊόντα, ας αφήσει τα προϊόντα αγελαδινού γάλακτος και ας επικεντρωθεί σε προϊόντα αιγοπρόβιου γάλακτος, όπως π.χ. ΦΕΤΑ Π.Ο.Π. ή Κασέρι που είναι κατοχυρωμένα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης Π.Ο.Π. ή Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Π.Γ.Ε.
Μια αγελάδα στην Ελλάδα τρώει εισαγόμενες ζωοτροφές και παράγει πολύ λιγότερο γάλα από μια αντίστοιχη στην Ολλανδία. Αντίθετα τα ελληνικά αιγοπρόβατα βγάζουν μοναδικό γάλα υψηλής ποιότητας που είναι συνδεδεμένο γευστικά με τις μοναδικές κλιματολογικές μας συνθήκες και τη χλωρίδα μας. Με αλλά λόγια η στρατηγική της προώθησης προϊόντων, τα οποία θα βγουν για εξαγωγές σε μη ανταγωνιστικές τιμές είναι, κατά την άποψή μου, λάθος, μιας και οι ευρωπαίοι θα μπορούν να τα ανταγωνιστούν ακόμα και με μισό κόστος.
Ο επαναπροσδιορισμός των προϊόντων πρέπει, περά από την ανταγωνιστικότητα, να έχει ως γνώμονα την πρωτοτυπία. Να ληφθεί, δηλαδή, υπ’ όψιν, που δεν μπορούν να μας αντιγράψουν οι ξένοι και που ακριβώς, λόγω ιδιαίτερου κλήματος, μπορούμε να παράγουμε και να προσφέρουμε αυθεντικά προϊόντα, μοναδικά στο είδος τους.
Πως αντιμετωπίζουν οι ξένοι τα ελληνικά προϊόντα σε σχέση με την ποιότητά τους;
Οι ξένοι βλέπουν τα ελληνικά τρόφιμα που είναι πιστοποιημένα από την Ε.Ε. με Π.Ο.Π η Π.Γ.Ε. ως ποιοτικά προϊόντα με μοναδική γεύση. Εκεί που υστερούν, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα των ανταγωνιστών μας, είναι στη συσκευασία και στις τιμές, οι οποίες, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν είναι τόσο ανταγωνιστικές με εκείνες των ανταγωνιστών μας.
Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα υπάρχει σωστή ενημέρωση αναφορικά με το τι απαιτήσεις έχει η παγκόσμια αγορά, ώστε να προσανατολιστεί η παραγωγή στην σωστή κατεύθυνση;
Θεωρώ ότι στο παρελθόν δεν υπήρχε σωστή ενημέρωση. Σήμερα, όμως, βλέπουμε μια μεταστροφή στην παραγωγή προς την σωστή κατεύθυνση, κάτι που μάλλον οφείλεται σε ορθότερη ενημέρωση. Άλλος παράγοντας της συγκεκριμένης μεταστροφής μπορεί να θεωρηθεί και το γεγονός ότι αρκετές ελληνικές παραγωγικές μονάδες επιδίωξαν να κάνουν εξαγωγές τα τελευταία 2 χρόνια και κατάλαβαν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες του εν λόγω εγχειρήματος. Νομίζω ότι αρκετοί είχαν την εντύπωση ότι με το ίδιο προϊόν που προωθούν στην ελληνική αγορά, θα βγουν προς τα έξω και θα προσπαθήσουν να ρεφάρουν τις ζημίες που υπέστησαν από την μείωση του τζίρου. Στην πράξη κατάλαβαν ότι οι εξαγωγές απαιτούν ξεχωριστή διαδικασία και άρα χρειάζεται exportdepartment μέσα στην επιχείρηση, το οποίο θα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τις εξαγωγές και θα κοστολογεί τα προϊόντα ξεχωριστά.
Ποιες είναι οι αγορές, στις οποίες πρέπει να προσανατολιστεί η Ελλάδα;
Αναμφισβήτητα οι εξαγωγές προς την Ε.Ε. και σε χώρες όπως Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Σκανδιναβικές χώρες κ.α. θα πρέπει να αποτελούν το κύριο στόχο εξαγωγών των ελληνικών παραγωγικών εταιρειών.
Οι παραπάνω χώρες μπορούν να χαρακτηρισθούν πολύ δυσκολότερες και απαιτητικότερες από χώρες της Β. Αφρικής ή της μέσης Ανατολής. Εάν όμως η εταιρεία καταφέρει να στήσει δίκτυο πωλήσεων στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα στη Γερμανία, θα επενδύσει σε σχέσεις με βάθος χρόνου δηλαδή όχι σε ευκαιριακές πωλήσεις που μπορεί π.χ. να προσφέρουν οι κοντινές μας χώρες της Μ. Ανατολής. Επίσης στα τρόφιμα έχουν παρατηρηθεί καλές επιδόσεις στις εξαγωγές προς Β. Αμερική, Αυστραλία και Ν. Αφρική, δηλ. σε χώρες που ζουν έλληνες μετανάστες και έχουν διαδώσει τα ελληνικά τρόφιμα.
Πιστεύεις στο ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο, που μπορεί να κάνει την διαφορά;
Πιστεύω ότι οι εξαγωγές δεν προϋποθέτουν εμπορικό δαιμόνιο, που οι Έλληνες είχαμε όντως ανέκαθεν. Δυστυχώς καταλήξαμε να εισάγουμε τα πάντα ακόμα και πολλά από τα οπωροκηπευτικά στα ελληνικά σουπερ μαρκετ, ενώ παράγονται και στην Ελλάδα. Αναζητείται παραγωγικό δαιμόνιο και δαιμόνιο εξωστρέφειας. Πρέπει να δούμε με ποιο προϊόν θα μπορέσουμε να είμαστε καλύτεροι από τους ανταγωνιστές μας, να το δημιουργήσουμε και να το βγάλουμε προς τα έξω, προκειμένου να φέρουμε πίσω την ανάπτυξη στην πατρίδα μας.
Πως μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους γείτονές μας σε επίπεδο επενδύσεων;
Η αντιμετώπιση της ύφεσης προϋποθέτει επενδύσεις, οι οποίες θα σου αποδώσουν σε βάθος χρόνου και θα σε επαναφέρουν σε τροχιά ανάπτυξης. Επενδύσεις σε τεχνογνωσία, σε νέες παραγωγικές μεθόδους και υπερσύγχρονες παραγωγικές μονάδες. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2012, υπήρχε η λανθασμένη αντίληψη του να γίνουν επενδύσεις, αφού πρώτα πάρουμε δουλειές από το εξωτερικό, οι οποίες θα συνεπάγονται με πωλήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους θα δικαιολογούν τις επενδύσεις!
Αυτό είναι τραγελαφικό! Οι έλληνες επιχειρηματίες δεν τολμούν! Φοβούνται να πάρουν ρίσκο και δεν επιχειρούν λόγο της έλλειψης ρευστότητας! Η νοοτροπία αυτή πρέπει να αλλάξει άμεσα, γιατί οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο που μας κρατά βαθιά νυχτωμένους και ανήμπορους, με αποτέλεσμα να βουλιάζουμε στον βάλτο της ύφεσης. Εδώ έχει ευθύνη η ελληνική πολιτεία. Το κράτος οφείλει να βοηθήσει πραγματικά, και όχι μόνο με λόγια και υποσχέσεις, τον Έλληνα επιχειρηματία και να επενδύσει επάνω του, διασφαλίζοντας τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όχι στο Δημόσιο ή στην Παροχή Υπηρεσιών, αλλά στην αναβίωση της ελληνικής βιομηχανίας, του θεμέλιου στύλου μιας υπερήφανης ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, που πρέπει να ξαναστήσουμε από την αρχή.
Κίμων Γεωργακάκης για το ΠΥΓΜΗ.gr
Σχόλιο
Για να αναβιώσει η Ελληνική βιομηχανία πρέπει να ξεκουμπιστούν οι αριστεροδέξιοι δεσμοφύλακές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου