Posted by kantonopou at Ιουλίου 28, 2012
Ο Χριστός, αδελφοί μου, καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, δεν περιορίστηκε μόνο στα λόγια, στη διδασκαλία, αλλά νοιαζόταν και για τις υλικές ανάγκες του λαού. Με το λόγο Του στήριζε, καθοδηγούσε κι έτρεφε τη ψυχή, με τα έργα Του νοιάστηκε για τις υλικές ανάγκες, νοιάστηκε για το σώμα, του οποίου, η βασικότερη φυσικά ανάγκη του είναι αυτή της τροφής, και παράλληλα βέβαια νοιάστηκε και για μια όμορφη ζωή στον κόσμο ετούτο. Μια τέτοια ενδεικτική περίπτωση περιγράφει και το ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων είναι το θαύμα που ακούσαμε σήμερα, γνωστό σε όλους μας, και βέβαια από τα πιο γνωστά γεγονότα από την ζωή του Χριστού. Πώς είναι αδύνατον να μπορέσει κανείς να χορτάσει πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς να υπολογισθούν τα γυναικόπαιδα, με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια και μάλιστα να μείνει και περίσσευμα;
Η πείνα, αδελφοί μου, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Υπάρχουν ολόκληροι πληθυσμοί στον πλανήτη μας που υποφέρουν από την έλλειψη ακόμη και των πλέον αναγκαίων για την συντήρησή τους, και συγχρόνως υπάρχουνε και άλλοι που πετάνε τρόφιμα γιατί τους περισσεύουν.
Μα και οι μέχρι τώρα προοδευμένοι ας πούμε λαοί, η χώρα μας, όπως βλέπουμε οδηγούνται τεχνηέντως στην πείνα και την εξαθλίωση, οδηγούνται σε δρόμο αδιέξοδο, στον οποίο δρόμο δυστυχώς μερικοί δίνουν λύση στα προβλήματα ακόμα και με την αυτοκτονία.
Σ’ αυτό βέβαια ούτε η Χριστιανική κουλτούρα και πίστη μας μπόρεσε ακόμα να πείσει και να δώσει λύση, μα ούτε και πρέπει και να αναμένουμε τον Χριστό να έρχεται για να επαναλάβει το θαύμα, αλλά τονίζουμε ότι αυτό είναι έργο δικό μας. Είναι έργο δικό μας. Έργο όλων όσων λένε ότι ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο που υποφέρει και βασανίζεται. Ο Χριστός με το θαύμα αυτό μας έδειξε ότι πρέπει και εμείς να ενδιαφερόμαστε για τις ανάγκες και τα προβλήματα του συνανθρώπου μας όποιος κι αν είναι, όπου κι αν ευρίσκεται.
Φυσικά, αυτό πρέπει να είναι και το άμεσο και πρωταρχικό μέλημα και ενδιαφέρον των Κυβερνήσεων κάθε χώρας, αλλά και το ενδιαφέρον των λεγομένων πλουσίων λαών, προς λαούς που στερούνται ακόμη και των πιο αναγκαίων. Δεν είναι δυνατόν στην εποχή μας να καταναλώνονται μεγάλα ποσά για τόσα και τόσα είδη πολυτελείας, για τόσα και τόσα φανταχτερά πανηγύρια και επιδείξεις, για εξοπλισμούς, για υπερπλουτισμό και συγκέντρωση της παγκόσμιας οικονομίας στα χέρια ορισμένων, ενώ άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και την ποικιλότροπη στέρηση. Αν οι μεγάλοι και ο τρανοί, οι κοσμοκράτορες και οι πλανητάρχες, αν οι όποιες Κυβερνήσεις, δεν ενδιαφέρονται και δεν διατίθενται να κάνουν κάτι για το θέμα αυτό, τότε είναι αποτυχημένες και επικίνδυνες..
Η Εκκλησία, παράλληλα με το λόγο, με τη μετάδοση του λόγου του Ιησού, κάνει και με έργα ό,τι μπορεί. Υπάρχουν φορείς που έχουν διοργανωθεί και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν παρόμοια κοινωνικά προβλήματα. Προβλήματα που όσο αυξάνουμε τις ανάγκες μας, τόσο και μεγαλώνουν. Και δεν πρόκειται μόνον για πείνα, αλλά και για το ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ο άνθρωπος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Έτσι η Εκκλησία, λειτουργεί διάφορα Ιδρύματα, Φιλόπτωχα Ταμεία, κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία, βοηθά όσο μπορεί τους ανθρώπους. Όμως, το πρόβλημα δεν λύεται με φιλανθρωπίες, αφού το πρόβλημα είναι καθημερινό και συνεχώς διογκούται. Το Κράτος πρέπει να γίνει κοινωνικό, το κράτος πρέπει να πάψει να λέει ότι εγώ διαθέτω 1500€ για την υγεία σου το χρόνο κι από κει και πέρα κόψε το κεφάλι σου, το κράτος να στρέψει την προσοχή του στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους.
Αδελφοί μου!
Το σημερινό θαύμα είναι όντως εκπληκτικό μα και αφάνταστα διδαχτικό. Έφαγαν όλοι, χόρτασαν και περίσσεψαν πάρα πολλά κομμάτια τα οποία όπως μας πληροφορεί και ο ευαγγελιστής Ιωάννης ο οποίος επίσης περιγράφει το γεγονός, μαζεύτηκαν – δεν πετάχτηκαν – κατά παραγγελία του Χριστού και μπήκαν σε δώδεκα κοφίνια. Η πράξη αυτή μας δίνει και το δίδαγμα. Η σπατάλη που δυστυχώς είναι η μεγάλη γάγγραινα της εποχής μας, δεν επιτρέπεται ούτε ακόμα κι όταν ο Θεός παρέχει σε μας άφθονα τα αγαθά. Ας μη ξεχνούμε ότι η σπατάλη, η κατακρεούργηση και καταλήστευση των δυνατοτήτων του πλανήτη μας, είναι ένας ακόμα λόγος της έλλειψης, της εξάντλησης, της πείνας. Καθημερινά βιώνουμε τη βαθμιαία εξάντληση των φυσικών πόρων. του νερού, του πετρελαίου, και αυτού ακόμα του αέρα που αναπνέουμε. Ίσως μάλιστα, όπως τονίζει και η επιστήμη, να βιώσουμε εντονότερα τις οδυνηρές συνέπειες στο μέλλον. Έτσι και βάσει των παραπάνω δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το πέταγμα φαγητού στους καλάθους αχρήστων, το κάψιμο του πλεονάσματος δημητριακών, το ρίξιμο στις χωματερές του πλεονάσματος φρούτων ή λαχανικών, το πέταγμα ψαριών στη θάλασσα, μη τυχόν και πέσει η τιμή τους, αποτελούν προσβολή και περιφρόνηση προς το Θεό που τα χαρίζει. Τη στιγμή μάλιστα που αυτά που εμείς πετάμε τόσο άσπλαχνα θα μπορούσαν να δοθούν σε φτωχούς και πεινασμένους ανθρώπους προς κάλυψη των αναγκών τους.
Αδελφοί μου, το σημερινό ευαγγέλιο μας αποδεικνύει ότι, ο Κύριος μας παρέχει άφθονο το φαγητό και τ’ άλλα υλικά αγαθά. Ας Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, χωρίς όμως να μείνουμε στα λόγια, όπως συνήθως κάνουμε. Η πλέον πρόσφορη προσευχή στο Θεό, είναι να γίνουμε καλοί διαχειριστές των υλικών αγαθών που μας προσφέρει. Και ακόμα να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι φτωχότερα σκουπίδια σημαίνουν ένα προσωπικό μας βήμα, έστω μια διαμαρτυρία, κατά της πείνας και της εξαθλίωσης.
π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΕΝΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου