Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;

Σε πολύ μεγάλο ύψος ανέβασε ο Θεός την αξία και την τιμή της ψυχής του ανθρώπου, παρουσίασε δε αυτή ως τιμιότερη όλου του κόσμου και είπε ότι κανένα άλλο πράγμα δεν είναι ισότιμο με την ψυχή γι’ αυτό και τίποτα δεν μπορεί να βρεθεί σαν αντάλλαγμα αυτής.

Πράγματι η αιώνια και αθάνατη ψυχή μόνο με κάτι αιώνιο θα μπορούσε να ανταλλαγεί .Όλα τα άλλα υλικά του κόσμου είναι φθαρτά. Δια τούτο στο ερώτημα «τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού», η απάντηση είναι «ουδέν» αντάλλαγμα.

Τίποτα δεν μπορεί να ισοφαρίσει, λέγει ο Χριστιανισμός, την αξία μιας και μόνης ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό είναι ανυπολόγιστη η αξία του φορέως της ψυχής του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος αποτελείται από το σώμα και την ψυχή. «Και έπλασε ο Θεός τον άνθρωπον, χουν λαβών από της γης, και ενεφύσησε εις το πρόσωπο αυτού πνοήν ζωής» Γεν. 7 Ας προσέξουμε τούτους τους λόγους. Από χώμα έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και καθώς γνωρίζουμε, τα σύνθετα αποσυντίθενται, ενώ η ψυχή είναι απλό ουδέποτε διαλύεται, δια τούτο και η ψυχή είναι άφθαρτος και αθάνατος. Και χρησιμοποίησε την λέξη «ενεφύσησε» δια να υπάρξει η διαφορά από το «έπλασε», και η διαφορά μεταξύ σώματος και ψυχής. Από αυτό καταλαβαίνουμε, ότι και το σώμα και η ψυχή επλάσθησαν από τον Θεό, αλλά το μεν σώμα είναι υλικό, γήινο, ορατό, θνητό και φθαρτό, της δε ψυχή πνεύμα άυλο, νοερό αόρατο, αθάνατο, άφθαρτο.

Η ψυχή λοιπόν, η ανώτερη και πολυτιμότερη του σώματος, πρέπει να δεσπόζει αυτού και το σώμα να υπηρετεί. Η ψυχή έλαβε παρά του Θεού το ελεύθερο και αυτεξούσιο. «Αυτός εξ αρχής εποίησε άνθρωπο και αφήκε αυτόν εν χειρί διαβουλίου αυτού» (Σοφία Σειράχ ιε΄13). Όταν λοιπόν η ψυχή κατορθώνει και μένει στη κυριότητά της και διευθύνει το σώμα, το δε σώμα εξουσιάζεται από αυτή, τότε βλέπουμε και γνωρίζουμε ποιο είναι το έργο της ψυχής. Εις τον Αβραάμ βλέπουμε η ψυχή να διατάζει και το σώμα να υπακούει. «Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εν εκ του οίκου του πατρός σου» (Γένεσις ιβ΄1). Η ψυχή ακούει και το σώμα ακολουθεί και φεύγει αμέσως ο Αβραάμ. Τέλεια σύμπνοια.

Και εις τον Ιωσήφ το αυτό παρατηρούμε. Η ψυχή εξουσιάζει, το σώμα υπηρετεί. Η ψυχή του Ιώβ είναι κυρία, το σώμα αυτού δούλον. Βλέπουμε εις αυτόν τόση ανδρεία στις υπερβολικές δυστυχίες. Τόση μεγαλοψυχία στη φτώχεια του, τόση υπομονή στις πληγές του, ώστε μας φαίνεται ότι δεν έχει σώμα.

Αλίμονο όμως, εάν συμβεί το αντίθετο, όταν δηλαδή η ψυχή υποδουλώσει τη θέλησή της στις επιθυμίες του σώματος, όταν η ψυχή γίνει δούλη και το σώμα κύριος αυτής. Τότε χάνει την μεγαλοπρέπειά της και το ωραίο αυτής έργο σταματούν, τότε δεν υπάρχει στον άνθρωπο τίποτα άλλο, παρά μόνο σάρκα και πάθη. Τότε πλέον το έργο της ψυχής δεν φαίνεται , και βλέπουμε τον άνθρωπον να έχει ξεπέσει από τη τιμή που ο Κύριος τον έχει ανεβάσει (Ψαλμοί μη΄13).

Οι αρχαίοι έλεγαν: «Ψυχή υγιής σε σώμα υγιές». Τούτο όμως ο Χριστιανισμός το ανατρέπει συχνά και μας διδάσκει, ότι το σώμα είναι υγιές όταν η ψυχή είναι υγιής.

Έτσι λοιπόν εάν αγωνιζόμεθα για την σωτηρία της ψυχής και διαθέτουμε όλες τις δυνάμεις για την επίτευξη του μεγάλου αυτού σκοπού, έρχεται σαν ανταμοιβή τις περισσότερες φορές και η υγεία του σώματος. Μα ανεξάρτητα από αυτό, δεν θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερο ιδανικό σ’ αυτή την ζωή από την σωτηρία της ψυχής μας, από την προσπάθειά μας να την διατηρήσουμε ακέραιη εις το ύψος και την θέση που ο Κύριος μας την χάρισε.

Οπουδήποτε αλλού και αν θυσιάσουμε εδώ κάτω τις δυνάμεις, θα είναι μια σπατάλη, το αντίθετο όμως θα είναι μια σοφή οικονομία, διότι θα εξασφαλίσουμε το πολυτιμότερο αγαθόν, τη ψυχή μας.

Εις το υπόλοιπο της ζωής μας ας βάλουμε κυρία των πράξεών μας και των επιθυμιών μας την ψυχή, το δε σώμα υπηρέτη αυτής, και έτσι ας συνεχίσουμε το δρόμο της επιγείου ζωής μας χωρίς να ψάχνουμε για τίποτα, διότι είμεθα κύριοι του πολυτιμότερου επιγείου θησαυρού, της ψυχής.

Ας προσπαθήσουμε αγνή, ως νύμφη, να την παρουσιάσουμε εις τον Θεόν μας.



Πηγή: http://www.gonia.gr/gonia.php