ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ(Εβρ. δ΄14-ε΄6)

Mε τη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ήδη βρισκόμαστε στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Κάτω από τον ζείδωρο ίσκιο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, που θα μας προβάλλει στο μέσον του ναού η Εκκλησία μας, θα ξαποστάσουμε και ταυτοχρόνως θα αντλήσουμε νέες δυνάμεις για την ευλογημένη πορεία της άσκησης και κυρίως της μετάνοιας.

• Επειδή λοιπόν, ανθρώπινο είναι, να αισθανόμαστε την αδυναμία μας, ο Απόστολος μαζί με την δύναμη του Σταυρού, μας προσφέρουν μεγάλη ενίσχυση.......

Λαμβάνουμε δύναμη και ευλογία όταν μελετούμε ότι και ο ίδιος ο Κύριός μας, δοκιμάστηκε και πειράστηκε με όλους τους τρόπους που είναι δυνατόν να δοκιμαστεί ένας άνθρωπος. Ο διάβολος τον πείραξε τόσο στην αρχή της δράσεώς Του με τους ύπουλους και δελεαστικούς πειρασμούς στην έρημο, όσο και στο τέλος με τα φρικτά του πάθη. Είναι επομένως «πεπειρασμένος κατά πάντα καθ’ ομοιότητα» προς εμάς , χωρίς όμως αμαρτία. Για τον λόγο δε αυτόν και είναι πολύ συμπαθής στις αδυναμίες μας. Αισθάνεται τον αγώνα μας, τις αγωνίες μας και τους πόνους μας. Μας νοιώθει πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε, και οπωσδήποτε, μας αποστέλλει την Χάρη Του και μας μεταδίδει όλες τις δωρεές που είναι απαραίτητες για να λιτανεύουμε με καρτερία αλλά και χαρά τον σταυρό μας, αντιμετωπίζοντας τους ποικίλους πειρασμούς.

• Αφού λοιπόν, όπως μας διδάσκει ο θείος λόγος, είναι τόσο συμπαθής προς εμάς ο Αρχιερεύς της σωτηρίας μας, ας πλησιάσουμε στο θρόνο της Χάριτός Του με θάρρος, εμπιστοσύνη και αγάπη. Αυτό ακριβώς θα μας κάνει να λάβουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών και την ενίσχυση της ευλογίας Του κατά τις πικρές ώρες των πειρασμών μας. Και όπως όλοι οι πιστοί, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τον θρόνο της Χάριτος του μεγάλου Αρχιερέως μας, τον υπενθυμίζει ο Τίμιος Σταυρός. Επάνω στον Σταυρό πρόσφερε τη μεγάλη Του θυσία για την εξιλέωση των αμαρτιών μας. Αυτό το ξύλο του Σταυρού έγινε το θυσιαστήριο, επάνω στο οποίο προσφέρθηκε η μοναδική σε αξία, θυσία της σωτηρίας μας. Και τώρα στον ένδοξο θρόνο Του, εκ δεξιών του Πατρός που κάθισε μετά την σταυρική Του θυσία, την Ανάσταση και την Ανάληψη , από εκεί μεσιτεύει πλέον για εμάς. Πρεσβεύει προς τον Πατέρα υπέρ ημών και αποστέλλει πλούσια την Χάρη Του σε όσους με ακράδαντη πίστη και ταπείνωση προσφεύγουν σε Αυτόν.

Έχουμε λοιπόν στους ουρανούς τον Κύριο Ιησού Χριστό Μεσίτη και Αρχιερέα. Σ’ Αυτόν ας καταφεύγουμε. Εκεί στον βασιλικό Του θρόνο μας προσδέχεται και μας χαρίζει δύναμη για να εξερχόμαστε κι εμείς νικητές εναντίον του διαβόλου, του μακράν του Θεού κόσμου, μα κυρίως εναντίον του κακού εαυτού μας, με τα τόσα πάθη και τις τόσες αδυναμίες.

• Οι δογματικές αλήθειες, αλλά και ο συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο ο θείος Απόστολος αναπτύσσει το θέμα, ότι ο Ιησούς είναι ο Μέγας Αρχιερεύς, συγκλονίζει τον κάθε συνειδητό Χριστιανό, αφού βλέπει, εκτός των άλλων, την μοναδική Θεϊκή υπακοή που έδειξε ο Κύριος Ιησούς, με την θυσία Του, προς τον Πατέρα.

Τονίζει το ιερό κείμενο: «Ο Χριστός δεν δόξασε μόνος Του τον εαυτόν Του στο να γίνει Αρχιερεύς, αλλά τον δόξασε ο Θεός Πατήρ». Τα αποκαλυπτικά λόγια «Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε εγέννησα», εκφράζουν την ειδική σχέση που υπάρχει μεταξύ του Πατρός και του Υιού. Εκφράζουν ξεκάθαρα την μοναδική φυσική σχέση μεταξύ Πατρός και Υιού. Ο Υιός δεν είναι κτίσμα. Δεν κτίστηκε και δεν έγινε από διαφορετική από τον Πατέρα ουσία. Ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα προ πάντων των αιώνων. Έχει την αυτή ουσία με τον Πατέρα (και φυσικά με το Άγιον Πνεύμα). Θεός ο Πατήρ, Θεός ο Υιός, Θεός το Άγιον Πνεύμα.

Η μεγάλη δογματική αυτή αλήθεια, στην προκειμένη περίπτωση αποκτά και μεγάλη «πρακτική» σημασία, αφού αποδεικνύει πως όταν εμείς καταφεύγουμε με πίστη στον Υιό και Μεγάλο Αρχιερέα μας, πρέπει να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι τις προσευχές μας και τα ορθά αιτήματά μας, θα τα υποστηρίξει ενώπιον του Ομοουσίου Πατρός Του, και διά του Αγίου Πνεύματος, θα λάβουμε «προς το συμφέρον της αιτήσεως».

• Αδελφοί μου, η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αποκάλυψις Θεού. Αυτή την Αγία πίστη που μας παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι, αυτήν ακριβώς κρατούμε και καυχόμαστε εν Κυρίω. Και η ουσία της πίστεως αυτής, είναι το Θείο και Λατρευτό πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Αυτό μας συνιστά και ο θεόπνευστος Απόστολος. Αφού, τονίζει, έχουμε τέτοιον Αρχιερέα, τότε ας «κρατούμεν της Ομολογίας». Και άνευ αντιλογίας, βρισκόμαστε σε μια εποχή που περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι ανάγκη να μένουμε σταθεροί και αταλάντευτοι σε αυτή ακριβώς την Ομολογία, ότι δηλ. ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι η Κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας.

Μία η Κεφαλή, ένα και το Σώμα. Ένας ο Χριστός, μία και η Εκκλησία Του, η οποία δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με την Ορθοδοξία μας. Όλες οι άλλες θεωρίες που επιπολάζουν τελευταίως και κυκλοφορούν ανάμεσα στους αφελείς , στους αδαείς αλλά και προωθούνται από τον «διαχρονικό Ιούδα», το μόνο που κάνουν είναι να αχρηστεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και γενικώς τη δογματική μας διδασκαλία.

Να δώσοι λοιπόν ο Αρχηγός της πίστεώς μας, αυτή την Ομολογία, να την κρατούμε, να καυχώμεθα εν Κυρίω , και δια αυτής της Αγίας Ομολογίας, όταν θα έρθει η ευλογημένη ώρα, να περάσουμε από την στρατευομένη στην θριαμβεύουσα εν ουρανοίς Εκκλησία μας.

Αμήν.



Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης