Είναι γνωστό σε όλους ότι η μεγαλειώδης είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα αποτελεί προανάκρουσμα της θριαμβευτικής νίκης της Αναστάσεώς Του. Προαναγγελία του θριάμβου της ζωής πάνω στον θάνατο. Στην σημερινή γιορτή καλούμαστε να ανακαλύψουμε το βαθύτερο νόημα της λυτρωτικής σταυρικής θυσίας του Χριστού. Τα ευαγγέλια τονίζουν την μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού. Πρώτη φορά ο Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα μ’ αυτόν τον τρόπο. Πρώτη φορά αποδέχθηκε τον ενθουσιασμό και τις επευφημίες του λαού, την δημόσια επιδοκιμασία και αναγνώριση. Και αυτό γιατί γνώριζε πόσο θολά και επιφανειακά είναι συνήθως τα αισθήματα του κόσμου. Πόσο ασταθής και ευμετάβλητη είναι η ψυχολογία της μάζας. Πόσο εύκολα στην ιστορία του κόσμου και την προσωπική μας ζωή το «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος» εξελίσσεται και μεταβάλλεται σε « άρον άρον, σταύρωσον αυτόν». μια χαρακτηριστική και αντιπροσωπευτική συμπεριφορά των περισσοτέρων ανθρώπων που πρέπει να μας συνετίζει.
Μέσα στην λειτουργική ζωή της Εκκλησιάς κάθε χρόνο θυμόμαστε και γιορτάζουμε αυτό το γεγονός. Καθώς ψάλλουμε το «σήμερον ο Χριστός εισέρχεται εις την αγίαν πόλιν», συνδέουμε το χθές της ιστορίας που πέρασε με το σήμερα της καθημερινότητας που ζούμε. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια τροπάρια και αναγνώσματα, τις ίδιες ακολουθίες και τελετές. Και όμως το περιεχόμενο και το πνευματικό τους μήνυμα μας αγγίζει και μας συγκινεί πάντοτε. Έχουμε ανάγκη να γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης των παθών του Χριστού, αλλά και μέτοχοι της χαράς της Αναστάσεώς Του. εδώ αποκαλύπτεται το άγιο και βαθύ μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας, που υπερβαίνει κάθε τόπο και χρόνο.
Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα ο Χριστός «επείγεται του παθείν αγαθότητι». Σ’ αυτήν την πορεία μας δείχνει ποια είναι η βασιλεία Του και μας καλεί να γίνουμε πολίτες της. Ο Χριστός μιλά για ενίσχυση και υπομονή στις θλίψεις, για ειρήνη και ελπίδα. Μας λέει για τον αγώνα της αγιότητας με τιμιότητα και ταπείνωση, με κόπο και θυσία. Απογοητεύει, βέβαια, τους ανθρώπους της εποχής Του και τους σημερινούς, που τον έβλεπαν και τον βλέπουν ωφελιμιστικά. Απογυμνώνει κάθε θρησκευτική πίστη που στοχεύει στην υπεροχή, την κοσμική δύναμη, την επιτυχία, την εκπλήρωση των όποιων ονείρων ευτυχίας. Η βασιλεία του Θεού δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε γήινο και εγκόσμιο. Όπως τότε παρεξηγήθηκε, έτσι και σήμερα διαστρεβλώνεται στην εσφαλμένη σκέψη και πρακτική κάποιων χριστιανών. Η βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθεί μυστηριακά στη Εκκλησία, κρυμμένη στις καρδιές των πιστών μελών Της, που περιμένουν την φανέρωση της.
«…Όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τω νικητή του θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…». Καθώς ψάλλουμε το απολυτίκιο της εορτής, επιβεβαιώνουμε την ομολογία της πίστης μας ότι ενωμένοι με τον Χριστό, έστω και αν πεθάνουμε, δεν θα χαθούμε, αλά θα ζήσουμε στο φώς της Ανάστασής Του. Αναγνωρίζουμε ότι ο Σωτήρας Χριστός είναι απόδειξη και φανέρωση της κυριότητάς Του. Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει «δια τούτο Αυτόν βασιλέα καλώ, επειδή βλέπω Αυτόν σταυρούμενον. Βασιλέως γαρ εστιν το υπέρ των αρχομένων αποθνήσκειν».
Αγαπητοί αδελφοί, ζούμε σ’ έναν κόσμο που γκρεμίζει τα χριστιανικά θεμέλια του πολιτισμού. Μια εποχή που προδίδει τις χριστιανικές ρίζες και αρχές. Κυβερνήσεις, πολιτικοοικονομικά συστήματα και μέσα ενημέρωσης στην θρησκευτική τους αδιαφορία και ουδετερότητα θέλουν την αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας. Αγωνίζονται για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Ανταγωνίζονται για να αυξήσουν την επιρροή τους. Συγκρούονται σφοδρά για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Η πίστη αμφισβητείται, εμπαίζεται και παραμερίζεται. Αυτό δεν είναι σημείο των καιρών μας, που μπορεί να μας φοβίζει και να μας απογοητεύει. Είναι βαθιά κατανόηση της φύσης των πραγμάτων του κόσμου σε σχέση με τον διαχρονικό αγώνα της πίστης. Οι πανίσχυρες και διαπλεκόμενες «βασιλείες του κόσμου» δεν άφηναν ποτέ και δεν αφήνουν και σήμερα τόπο για την βασιλεία του Θεού. Και όμως ο Θεός έχει τον δικό Του παράδοξο και μυστηριώδη τρόπο να ενεργεί στις ψυχές των ανθρώπων. Ανυποψίαστος ο σημερινός κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει τους πιστούς που και σήμερα διακηρύττουν στις κάθε είδους βασιλείες της εποχής μας «ωσαννά, ζεί η βασιλεία του Θεού στις καρδιές μας». Αμήν.
Αρχιμ. Ν.κ.
Μέσα στην λειτουργική ζωή της Εκκλησιάς κάθε χρόνο θυμόμαστε και γιορτάζουμε αυτό το γεγονός. Καθώς ψάλλουμε το «σήμερον ο Χριστός εισέρχεται εις την αγίαν πόλιν», συνδέουμε το χθές της ιστορίας που πέρασε με το σήμερα της καθημερινότητας που ζούμε. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια τροπάρια και αναγνώσματα, τις ίδιες ακολουθίες και τελετές. Και όμως το περιεχόμενο και το πνευματικό τους μήνυμα μας αγγίζει και μας συγκινεί πάντοτε. Έχουμε ανάγκη να γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης των παθών του Χριστού, αλλά και μέτοχοι της χαράς της Αναστάσεώς Του. εδώ αποκαλύπτεται το άγιο και βαθύ μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας, που υπερβαίνει κάθε τόπο και χρόνο.
Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα ο Χριστός «επείγεται του παθείν αγαθότητι». Σ’ αυτήν την πορεία μας δείχνει ποια είναι η βασιλεία Του και μας καλεί να γίνουμε πολίτες της. Ο Χριστός μιλά για ενίσχυση και υπομονή στις θλίψεις, για ειρήνη και ελπίδα. Μας λέει για τον αγώνα της αγιότητας με τιμιότητα και ταπείνωση, με κόπο και θυσία. Απογοητεύει, βέβαια, τους ανθρώπους της εποχής Του και τους σημερινούς, που τον έβλεπαν και τον βλέπουν ωφελιμιστικά. Απογυμνώνει κάθε θρησκευτική πίστη που στοχεύει στην υπεροχή, την κοσμική δύναμη, την επιτυχία, την εκπλήρωση των όποιων ονείρων ευτυχίας. Η βασιλεία του Θεού δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε γήινο και εγκόσμιο. Όπως τότε παρεξηγήθηκε, έτσι και σήμερα διαστρεβλώνεται στην εσφαλμένη σκέψη και πρακτική κάποιων χριστιανών. Η βασιλεία του Θεού έχει εγκαθιδρυθεί μυστηριακά στη Εκκλησία, κρυμμένη στις καρδιές των πιστών μελών Της, που περιμένουν την φανέρωση της.
«…Όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τω νικητή του θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…». Καθώς ψάλλουμε το απολυτίκιο της εορτής, επιβεβαιώνουμε την ομολογία της πίστης μας ότι ενωμένοι με τον Χριστό, έστω και αν πεθάνουμε, δεν θα χαθούμε, αλά θα ζήσουμε στο φώς της Ανάστασής Του. Αναγνωρίζουμε ότι ο Σωτήρας Χριστός είναι απόδειξη και φανέρωση της κυριότητάς Του. Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει «δια τούτο Αυτόν βασιλέα καλώ, επειδή βλέπω Αυτόν σταυρούμενον. Βασιλέως γαρ εστιν το υπέρ των αρχομένων αποθνήσκειν».
Αγαπητοί αδελφοί, ζούμε σ’ έναν κόσμο που γκρεμίζει τα χριστιανικά θεμέλια του πολιτισμού. Μια εποχή που προδίδει τις χριστιανικές ρίζες και αρχές. Κυβερνήσεις, πολιτικοοικονομικά συστήματα και μέσα ενημέρωσης στην θρησκευτική τους αδιαφορία και ουδετερότητα θέλουν την αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας. Αγωνίζονται για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Ανταγωνίζονται για να αυξήσουν την επιρροή τους. Συγκρούονται σφοδρά για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Η πίστη αμφισβητείται, εμπαίζεται και παραμερίζεται. Αυτό δεν είναι σημείο των καιρών μας, που μπορεί να μας φοβίζει και να μας απογοητεύει. Είναι βαθιά κατανόηση της φύσης των πραγμάτων του κόσμου σε σχέση με τον διαχρονικό αγώνα της πίστης. Οι πανίσχυρες και διαπλεκόμενες «βασιλείες του κόσμου» δεν άφηναν ποτέ και δεν αφήνουν και σήμερα τόπο για την βασιλεία του Θεού. Και όμως ο Θεός έχει τον δικό Του παράδοξο και μυστηριώδη τρόπο να ενεργεί στις ψυχές των ανθρώπων. Ανυποψίαστος ο σημερινός κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει τους πιστούς που και σήμερα διακηρύττουν στις κάθε είδους βασιλείες της εποχής μας «ωσαννά, ζεί η βασιλεία του Θεού στις καρδιές μας». Αμήν.
Αρχιμ. Ν.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου