Κυριακή Γ' Νηστειών – Σταυροπροσκυνήσεως. «έχοντες Αρχιερέα μέγα διεληλυθότα τούς ουρανούς…».
Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν, Αποστολικό Ανάγνωσμα : Ἑβραίους δ΄ 14-ε΄ 6
«ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΗ ΑΡΧΙΕΡΕΑ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ».
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ».
«ἔχοντες Ἀρχιερέα μέγα διεληλυθότα τούς οὐρανούς
Ἰησοῦν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας».
Ἰησοῦν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας».
Ὁ Θεός εἶναι ἀπροσπέλαστος σέ μᾶς τούς παραβάτες τοῦ νόμου Του, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Φοβερός σέ μᾶς, τούς ἀθετητές τοῦ θελήματός του καί ἀναξίους τῆς θεωρίας του. Οὔτε πού μποροῦμε νά σταθοῦμε ἐνώπιόν του. Καί τά μάτια μας ἄν σηκώσουμε πρός τόν Ὕψιστον Κύριόν μας εἶναι δυνατόν νά κατηγορηθοῦμε. Ἀκόμη καί τήν ἱκεσίαν μας δέν μποροῦμε νά ὑψώσουμε στόν ὑπερουράνιο θρόνο Του.
Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ὡς δίστομος ρομφαία φυλάσσει τήν πύλη τῆς Ἐδέμ καί ἀπομακρύνει ὅλους τούς μολυσμένους ἀπό τήν ἁμαρτίαν. Ἀπειλητικός στέκεται στήν εἴσοδο τοῦ Παραδείσου ὁ Ἄγγελος ἐμποδίζων τούς ἁμαρτωλούς ἀπό τήν τρυφήν καί ἀπόλαυσιν κοντά στόν Θεό.
Ἐμεῖς ὅμως, παρά ταῦτα, μέ ἐλπίδα ἀτενίζουμε πρός τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ὀδυρόμενοι καί κλαίοντες, διότι ἐξεβλήθημεν τοῦ Παραδείσου, ἔχουμε ἐμπιστοσύνη εἰς τήν εὐσπλαχνίαν τοῦ Θεοῦ ὅτι θά μᾶς ἐπιτρέψει νά εἰσέλθουμε στήν αἰώνια κατάπαυση. Καί πράγματι ἡ πύλη αὐτή τοῦ οὐρανοῦ ἄνοιξε γιά τούς ἁμαρτωλούς. Τήν ἄνοιξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν σταυρική θυσία Του. Διαβαίνουν ἀπ’ αὐτή, ὅσοι πιστεύουν στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἀκούσαμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά μᾶς συμβουλεύει: «Ἀφοῦ λοιπόν ἔχομεν ἀρχιερέα μέγα, ὁ ὁποῖος ἔχει διέλθει τούς οὐρανούς, τόν Ἰησοῦν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ἄς κρατᾶμε στερεά τήν πίστη πού ὁμολογοῦμεν».
Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας διεκήρυξεν ὅτι «Κανείς δέν ἀνέβηκε εἰς τόν οὐρανόν παρά ἐκεῖνος πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου » (Ἰωάν. γ΄ 13). Ἀνέβηκε δέ ἀφοῦ ἐθυσιάσθηκε ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας, διανοίξας μέ αὐτό τόν τρόπο τήν θύραν τοῦ ἐλέους. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμᾶς χωρίς νά εἶναι ἁμαρτωλός καί ἀποθνήσκει αὐτός ἀντί ἡμῶν ἀδίκως καί ἀνίσταται ἀπό τῶν νεκρῶν δίκαιος καί αὐτός εἰσέρχεται μόνος διά τῆς θύρας τῆς δικαιοσύνης στήν τρυφή τοῦ Θεοῦ καί τήν αἰώνια ζωήν καί δόξαν του, λέγοντας ὅτι «δίκαιος θά ἐμφανισθῶ ἐνώπιον τοῦ προσώπου σου».
Μόνος ἑπομένως δίκαιος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀλλά ὡς δίκαιος γίνεται μεσίτης μεταξύ ἡμῶν καί τοῦ Θεοῦ συμφιλιώνοντάς μας μέ τόν Θεό Πατέρα. Αὐτήν τήν μεσιτείαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Θεό Πατέρα γιά μᾶς θά μπορούσαμε νά τήν περιγράψουμε σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή ὡς ἑξῆς:
Ὁ Κύριός μας ἀπευθύνεται εἰς τόν Θεό Πατέρα καί τοῦ λέγει τά ἑξῆς: «Θέλω Πατέρα μου, νά ἐλεήσεις, νά συγχωρήσεις, νά ἀπαλλάξεις τῆς καταδίκης τοῦ αἰωνίου θανάτου τούς εἰς ἐμέ πιστεύοντες, αὐτούς πού μέ ἀναγνωρίζουν ὡς Σωτῆρα τους καί πειθαρχοῦν εἰς τόν λόγον μου. Θέλω καί αὐτούς νά ἐξαναστήσεις ὡς καί ἐμέ ἐξανέστησας. Θέλω νά εἶναι μαζί μου καί νά συμμετέχουν στήν δόξα μου. Θέλω νά κοινωνοῦν τῆς θείας δόξας μου. Θέλω ὅπου εἶμαι ἐγώ νά ἔλθουν καί αὐτοί».
Στήν ἀπαίτηση αὐτήν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Θεός ἀποφαίνεται: «Ἰδού λοιπόν νομοθετῶ ὦ Υἱέ μου, νόμον καθολικόν δι’ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἵνα πάντες ὅσοι πιστεύουν εἰς σέ καί συμμορφώνονται μέ σένα νά ἀπολαμβάνουν τά δικαιώματα πού σύ ἀναλαμβάνεις ἀπό ἐμέ. Θά τούς ἀγαπῶ ὅπως καί σένα ἀγαπῶ. Ἰδού δίδω τά πάντα εἰς τήν ἐξουσίαν σου διότι σύ μέ εὐηρέστησε καί σένα εὐδοκῶ καί σένα ἐπιδοκιμάζω καί ἀπό σένα χαίρομαι».
Αὐτή εἶναι ἡ καινούργια διαθήκη, ἡ νέα συμφωνία πού συνήφθει διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ περί τῆς ὁποίας μίλησε ὁ Κύριος καί στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Ἀρχιερεύς Ἰησοῦς Χριστός παρά τό γεγονός ὅτι εἶναι ὁ μόνος δίκαιος, ὁ μόνος ἀναμάρτητος, ὁ μόνος κριτής τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἐν τούτοις δέν εἶναι καθόλου αὐστηρός κατά τόν παρόντα ὑφιστάμενον καιρόν στούς ἁμαρτωλούς. Εἶναι συμπαθής εἰς τάς ἀσθένειές μας διότι ἐγνώρισε ἐκ πείρας τήν ἀδυναμία τῆς φύσεως μας, ὅτι εὔκολα πίπτει καί ὀλισθαίνει στήν ἁμαρτία.
Ἡ συμπάθεια τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς διευκολύνει, ὥστε μετά παρρησίας καί θάρρους νά πλησιάζουμε στόν θρόνο τῆς θείας χάριτος ἐλπίζοντας νά λάβουμε ἄφεση ἁμαρτιῶν καί χάρη εἰς εὔκαιρον βοήθεια.
Ἐδῶ θά πρέπει νά διευκρινήσουμε ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός δέν θά εἶναι πάντα συμπαθής στούς ἁμαρτωλούς. Ἀλλά γιά ἕνα χρονικό διάστημα συγκεκριμένο. Μόνο κατά τήν διάρκεια τῆς παρούσης ζωῆς μας μποροῦμε νά ἐπωφεληθοῦμε αὐτῆς τῆς θείας συμπαθείας γιά νά τύχουμε συγγνώμης και ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν. Τώρα δίνει ὁ Χριστός ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί δέχεται τῶν ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοιαν εἰς τήν μέλλουσαν ζωήν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θά εἶναι αὐστηρότερος καί δικαιότερος Κριτής καί μισθαποδότης.
Γιά αὐτούς τούς δύο λόγους πρῶτον μέν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐξασφάλισε γιά μᾶς τήν συγγνώμη τοῦ Θεοῦ μέ τήν σταυρική θυσία καί δεύτερον ὅτι μποροῦμε νά ἐπωφεληθοῦμε τῆς συμπαθείας τοῦ Θεοῦ στήν παροῦσα ζωή πρέπει νά προσέχουμε νά κρατοῦμε τήν αὐθεντική ὁμολογία τῆς πίστεως.
Προσέχουμε νά ὁμολογοῦμε καί νά διακηρύττουμε τήν θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν πρός τό γένος μας συμπαθείαν, ἀγάπη καί ἄκραν φιλανθρωπίαν. Προσέχουμε καί νά ἐπιβεβαιώνουμε τά ἔργα μας ὅτι ἀκολουθοῦμε αὐτόν τόν βασιλέα καί Θεόν καί Σωτῆρα μας.
Ἀδελφοί μου
Ἡ σημερινή Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως μᾶς ὑπενθύμισε αὐτές τίς μεγάλες ἀλήθειες πού μᾶς ἀφοροῦν. Ὅσοι λοιπόν περιφρονήσουν τέτοια σωτηρία θά εἶναι ἀχάριστοι, ἄφρονες καί ἀναπολόγητοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως. Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε τά πάντα. Περιμένει ἀπό ἐμᾶς τήν μετάνοια, τήν ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τήν χριστιανική ζωή γιά νά μᾶς δώσει τόν στέφανον τῆς δόξης, τόν ὁποῖον μόνο αὐτός δικαιοῦται ἀξίως, τόν ὁποῖον ὅμως μᾶς παραχωρεῖ ἐπειδή μᾶς ἀγαπᾶ. Γι’ αὐτό ἄς τοῦ μείνουμε πιστοί καί σταθεροί στή ζωή πού μᾶς χάρισε.
Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγα διεληλυθότα τούς οὐρανούς …κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου