Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)- Ποιος είναι ο σταυρός μας. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Ποιός εἶνε ὁ σταυρός μας
(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«…Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»
(Μᾶρκ. 8,34)
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἁγία καὶ ἔνδοξος, ἡ τρίτη (Γ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἢτῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Βρισκόμαστε στὸ μέσον τῆς ἁγίας καὶ ΜεγάληςΤεσσαρακοστῆς,ἡ ὁποία εἶνε ἱερὸς ἀγώνας, πόλεμος ἐναντίον τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ μας,τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὅπως ὁ στρατηγὸς σὲ κρίσιμο σημεῖο τῆς μάχης, γιὰ νὰ ἐνθαρρύνῃτοὺς μαχητάς, ξεδιπλώνει τὴ σημαία, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας ξεδιπλώνει σήμερα τὴ σημαία της,τὸν τίμιο σταυρό. Κάτω ἀπ᾽ τὴ σημαία αὐτὴ ἀγωνίστηκαν ὅσιοι, μάρτυρες καὶ πατέρες τῆςἘκκλησίας· κάτω ἀπ᾽ αὐτὴν πρέπει ν᾽ ἀγωνισθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς.
Ἀλλὰ ὁ πόλεμος θέλει ὅπλα. Καὶ τὰ ὅπλα,ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, εἶνε οἱ συμβουλὲς τοῦ Χριστοῦ.Ὁ Κύριος μᾶς θέλει γενναίους μαχητάς. Δὲνκάνει ἀναγκαστικὴ στρατολογία· ζητεῖ ἐθελοντάς. Γιὰ νὰ μᾶς ὁπλίσῃ λοιπὸν ὁ Χριστὸς λέει· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» - τὸ ἕνα ὅπλο, «καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» - τὸ δεύτερο ὅπλο, «καὶ ἀκολουθείτω μοι» - τὸ τρίτο ὅπλο (Μᾶρκ. 8,34). Ἐπειδὴ ὁ χρόνος δὲν ἐπιτρέπει, θὰ ποῦμε μόνο γιὰ τὸ δεύτερο ὅπλο, τὸ«ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ».
Ἀλλὰ ὁ πόλεμος θέλει ὅπλα. Καὶ τὰ ὅπλα,ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, εἶνε οἱ συμβουλὲς τοῦ Χριστοῦ.Ὁ Κύριος μᾶς θέλει γενναίους μαχητάς. Δὲνκάνει ἀναγκαστικὴ στρατολογία· ζητεῖ ἐθελοντάς. Γιὰ νὰ μᾶς ὁπλίσῃ λοιπὸν ὁ Χριστὸς λέει· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» - τὸ ἕνα ὅπλο, «καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» - τὸ δεύτερο ὅπλο, «καὶ ἀκολουθείτω μοι» - τὸ τρίτο ὅπλο (Μᾶρκ. 8,34). Ἐπειδὴ ὁ χρόνος δὲν ἐπιτρέπει, θὰ ποῦμε μόνο γιὰ τὸ δεύτερο ὅπλο, τὸ«ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ».
Τί νὰ ἐννοῇ ἆραγε ὁ Χριστὸς ὅταν λέῃ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»; Ὁ καθένας μας,λέει, νὰ σηκώσῃ τὸ σταυρό του.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ σταυρὸς αὐτός, ποὺ καλούμεθα νὰ σηκώσουμε; Μήπως πρέπει νὰ πᾶμε στὸ δάσος, νὰ κόψουμε κυπαρίσσι, πεῦκο καὶ κέδρο (ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν παράδοσι ἦταν ὁ τίμιος Σταυρός) καὶ ἀπὸ αὐτὰ νὰ κάνουμε ἕνα σταυρὸ βαρὺ σὰν τοῦ Χριστοῦ, νὰ τὸν πάρουμε στὸν ὦμο καὶ νὰ γυρίζουμε σὲ πόλεις καὶ χωριά; Ἢ μήπως πρέπει νὰ πᾶμε σὲ χρυσοχόο, νὰ φτειάξουμεἕνα χρυσὸ - μαλαματένιο ἢ ἀσημένιο σταυρὸ καὶ νὰ τὸν κρεμάσουμε στὸ στῆθος μας;
Καλὴ ἡ συνήθεια νὰ κρεμοῦν οἱ μητέρες στὰπαιδιά τους σταυρό, ποὺ εἶνε «ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης»(ἐξαποστ. Ὑψώσ.). Καλὴ ἡ συνήθεια νὰ ἔχῃς στὸ στῆθος σου ἐσὺ ὁ νέος καὶ ἡ νέα σταυρό. Καλὴ ἡ συνήθεια νὰ ὑπάρχῃ στὸ σπίτι σταυρός. Ἀλλ᾽ αὐτὸ ἀρκεῖ; Μπορεῖ νὰ κρεμάσῃς χίλιους σταυροὺς στὸ σπίτι σου ἢ πάνω σου, ἀλλὰ Χριστιανὸς νὰ μὴν εἶσαι. Γιὰ νὰ εἶσαι Χριστιανός, πρέπει νὰ κάνῃς κάτι ἄλλο· πρέπει νὰ συμμορφωθῇς μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας,πρέπει ―μὴν ταραχθῆτε― ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς νὰ σταυρωθῇ! Νὰ σταυρωθῇ; Παράξενος λόγος. Νὰ πάρουμε λοιπὸν καρφιὰ καὶ νὰ καρφώσουμε τὰ πόδια μας, τὰ χέρια μας, νὰ κεντήσουμε τὴν πλευρά μας καὶ νὰ θανατωθοῦμε πάνω σ᾽ ἕνα σταυρό; Αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ Χριστός;
Ὄχι δὲν ἐννοεῖ αὐτό· ὁ Χριστὸς ἐννοεῖ κάτι ἄλλο.
«Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» . Στὸν καθένα μας, ἀγαπητοί μου, στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του ὑπάρχει κάτι κακό, ὑπάρχει ἡ ἁμαρτία· ὑπάρχουν ἐλαττώματα, τὰ πάθη, τὰ ἀβυσσαλέα καὶ ἑωσφορικά. Αὐτὰ τὰ πάθη καλούμεθα νὰ τὰ πολεμήσουμε, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε Χριστιανοί. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς κυβερνήσουν τὰ πάθη, νὰ κυριαρχήσουν πάνω μας οἱ κακὲς ἐπιθυμίες· πρέπει νὰ πολεμήσουμε καὶ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη. Δηλαδή,«ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ».
–Εἶνε κάποιος μεταξύ μας ποὺ θυμώνει;
Ἐὰν αὐτός, ποὺ ἀκούει σήμερα τὸ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ», ζητήσῃ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ πολεμήσῃ τὸ πάθος του, ποὺ ἀναστατώνει τὴν οἰκογένειά του καὶ δὲν τρῶνε γλυκὸ ψωμί, καὶ νικήσῃ τὸ θυμὸ καὶ τὴν ὀργή, αὐτὸςαἴρει τὸν σταυρό του, σταυρώνει τὸν ἑαυτό του.
Ἡ νέκρωσις τοῦ θυμοῦ εἶνε σταύρωσις, σταυρός.
–Ὑπάρχει μεταξύ μας κάποιος ποὺ ἀγαπάει τὰ χρήματα, τὰ τριάκοντα ἀργύρια; Ἐὰναὐτὸς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ πολεμήσῃ τὴ φιλαργυρία καὶ γίνῃ ἐλεήμων, τότε νίκησε, θριάμβευσε· αὐτὸς σταύρωσε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νέκρωσε τὸ φοβερὸ πάθος. Ἡ νέκρωσι τῆς φιλαργυρίας εἶνε σταυρός.
–Ὑπάρχει μεταξύ μας κανεὶς ποὺ νὰ εἶνε φιλόδοξος, ὑπερήφανος, ἐγωιστής, θέλει τὸ ὄνομά του ν᾽ ἀκούγεται καὶ νὰ θριαμβεύῃ πάντοτε; Ἐὰν μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ γίνῃ ταπεινός, τότε αὐτὸς σταύρωσε τὴν ὑπερηφάνεια, τὸ πάθος αὐτὸ τὸ ἑωσφορικό. Μὲ ἄλλα λόγια, «ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος» (῾Ρωμ.6,6. Ἐφ. 4,22. Κολ. 3,9), ποὺ ὑπάρχει μέσα μας, πρέπει νὰ νεκρωθῇ. Τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος·«οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ», οἱ ἀκόλουθοι δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ, «τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς πα θήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5,24).
Νεκροὶ πρέπει νὰ γίνουμε, νεκροὶ ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία. Δηλαδή;
Πηγαίνετε στὸ νεκροταφεῖο, στὸν τάφο ἑνὸς ποὺ ἦταν φιλάργυρος, καὶ ῥῖξτε του ἕνα τσουβάλι λίρες… Δὲ θὰ αἰσθανθῇ τίποτα. Πηγαίνετε στὸν τάφο ἑνὸς ποὺ ἦταν ὀργίλος καὶ προσπαθῆστε νὰ τὸν ἐρεθίσετε… Καμμία ἀπάντησι ἀπ᾽ τὸν τάφο. Ἢ πηγαίνετε σ᾽ ἕναν ποὺ ἦταν κενόδοξος καὶ προσπαθῆστε νὰ τὸν κολακεύσετε… Δὲν καταλαβαίνει τίποτα. Πηγαίνετε καὶ σ᾽ ἕναν ποὺ δὲ δεχόταν προσβολὴ κι ἀρχίστε νὰ τὸν βρίζετε…
Καμμία ἀπάντησις. Ὁ νεκρὸς δὲν αἰσθάνεται.
Ἔτσι πρέπει νὰ γίνουμε, λέει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, νεκροὶ ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία. Εἶνε εὔκολο αὐτό; Ὄχι, εἶνε δύσκολο. Γιατὶ ἡ μεγαλύτερη νίκη, ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας, εἶνε τὸ «νικᾶν ἑαυτόν» , τὸ νὰ νικήσουμε τὸν ἑαυτό μας. Χρειάζεται ἀγώνας μεγάλος, μέχρι θανάτου, γιὰ νὰ φτάσουμε κ᾽ ἐμεῖς ἐκεῖ ποὺ ἔφτασε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν ἔλεγε «Ζῶ οὐκ έτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2,20) · δὲ ζῇ πλέον μέσα μου ὁ παλαιός μου ἑαυτός,ζῇ ὁ Χριστός.
Σταυρὸς λοιπὸν εἶνε τὰ πάθη ποὺ πρέπει νὰ νεκρώσουμε. Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο σημαίνει τὸ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» . Σταυρός, ἀγαπητοί μου, εἶνε καὶ οἱ θλίψεις, τὰ βάσανα τῆς παρούσης ζωῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὅσο εὐτυχὴς καὶ ἂν θεωρῆται, ποὺ νὰ μὴ θλίβεται. Ὁ καθένας ἔχει τὴ θλῖψι του καὶ κάθε θλῖψις εἶνε σταυρός. Σταυρὸς ἡ ἀσθένεια, σταυρὸς ἡ φτώχεια –ἡ ἔντιμος πενία ποὺ ἔζησε καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, σταυρὸς ἀκόμα ἡ διαβολὴ καὶ συκοφαντία, σταυρὸς τὰ διάφορα ἐμπόδια ποὺ συναντᾷ κανεὶς στὴ ζωή, σταυρὸς ἡ συνεργασία μὲ δύστροπους ἀνθρώπους στὸ γραφεῖο, στὸ ἐργοστάσιο, στὴν ἐπιχείρησι.
Σταυρὸς μεγάλος, στὸν αἰῶνα μας ἰδίως, εἶνε ἡ οἰκογένεια· οἱ ἰδιοτροπίες τῆς γυναίκας, ἡ σκληρότης τοῦ ἀνδρός, οἱ ἀταξίες καὶ παρεκτροπὲς τῶν παιδιῶν, ἡ ἀχαριστία στοὺς γονεῖς· σταυρὸς τὸ νὰ ἔχῃς παιδιά, σταυρὸς καὶ τὸ νὰ μὴν ἔχῃς· σταυρὸς ἡ πολυτεκνία, σταυρὸς καὶ ἡ ἀτεκνία. Σταυρὸς εἶνε τὰ διάφορα οἰκογενειακὰ συμβάντα. Σταυρὸς εἶνε ὁ θάνατος τῶν προσφιλῶν μας προσώπων. Καὶ ὄχι μόνο ἄτομα καὶ οἰκογένειες· ὑπάρχουν καὶ ἔθνη ποὺ ἐκλήθησαν ἀπὸ τὴν θεία πρόνοια νὰ σηκώσουν σταυροὺς βαρεῖς. Ἕνα τέτοιο ἔθνος σταυροφόρο εἶνε καὶ τὸ δικό μας, τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος . Ἕνας ἀπὸ τοὺς σταυροὺς ποὺ σήκωσε τὸ ἔθνος αὐτὸ εἶνε π.χ. ἡ προσφυγιὰ ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφή.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί· σήμερα, ποὺ προσκυνοῦμε τὸν τίμιο Σταυρό, ἂς ρωτήσουμε τὸν ἑαυτό μας· ὑπομένουμε τὶς θλίψεις τοῦ βίου καὶ πολεμοῦμε τὰ πάθη μας;
Τότε σηκώνουμε τὸ σταυρό μας. Τώρα οἱ Χριστιανοὶ θέλουν νὰ ζήσουν μιὰ ζωὴ εὐχάριστη, χωρὶς περιορισμούς, ἐμπόδια, κόπο καὶ μόχθο· μιὰ ζωὴ εὔκολη, ζωὴ ἀναπαύσεως καὶ ἡδονισμοῦ. Θέλουν μὲ λίγα λόγια μιὰ ζωὴ χωρὶς σταυρό. Ἀλλὰ ζωὴ χωρὶς σταυρὸ δὲν εἶνε χριστιανική. Ὅταν συμβῇ κάτι δυσάρεστο, γογγύζουν καὶ λένε·
Γιατί σ᾽ ἐμένα, Θεέ μου , ὅλες οἱ πίκρες καὶ τὰ βάσανα; Αὐτὰ ποὺ ὑποφέρω ἐγὼ δὲν τὰ ὑποφέρει κανείς ἄλλος… Αὐτὸ εἶνε πλάνη. Κάποιος γόγγυζε, λέει ἕνα ἀνέκδοτο, γιατὶ ὑπέφερε πολύ. Εἶδε λοιπὸν σὲ ὄνειρο,ὅτι ἕνας ἄγγελος τὸν ὡδήγησε σὲ μιὰ πεδιάδα γεμάτη ἀπὸ σταυροὺς διαφόρων εἰδῶν καὶ μεγεθῶν. Διάλεξε, τοῦ λέει, καὶ πάρε ὅποιον σοῦ φαίνεται ἐλαφρότερος. Αὐτός, ἀφοῦ ἔψαξε βρίσκει τὸν ἐλαφρότερο σταυρό. Τοῦ λέει ὁ ἄγγελος· Αὐτὸν διάλεξες; Μὰ αὐτὸς ἀκριβῶς εἶνε ὁ δικός σου! κι ὅπως βλέπεις, εἶνε ὁ ἐλαφρότερος ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἄλλους…
Σταυρὸ σηκώνουμε ὅλοι στὸν κόσμο αὐτόν.
Ἀλλὰ ὁ δικός μας σταυρὸς δὲν εἶνε ὁ μεγαλύτερος. Ἂς σκεφθοῦμε τί σταυρὸ σήκωσαν οἱ πρόγονοί μας, τί σταυροὺς σήκωσαν οἱ ὅσιοι καὶ οἱ μάρτυρες. Ἂς σκεφθοῦμε πρὸ παντὸς τὸ σταυρὸ ποὺ σήκωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐν συγκρίσει μὲ τοὺς σταυροὺς αὐτούς,
οἱ δικοί μας σταυροὶ εἶνε μικροί .
Ἂς δοξάσουμε λοιπόν τὸ Θεὸ καὶ ἂς δεχθοῦμετὸ σταυρό μας. Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει·
«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖ τε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»(Ἰω. 16,33)· στὸν κόσμο θὰ θλιβῆτε· ἀλλὰ ἔχετε θάρρος, ἐγὼ νίκησα τὸν κόσμο.Ἂς πολεμήσουμε τὰ πάθη, ἂς ὑπομείνουμε τὶς θλίψεις, ἂς γίνουμε μέτοχοι τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, γιὰ ν᾽ ἀξιωθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς συσταυρούμενοι μὲ τὸν Χριστὸ νὰ φθάσουμε καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἔνδοξό του ἀνάστασι· ἀμήν.
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος Βύρωνος - Ἀθηνῶντὴν 1-4-1962.
http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_7602.html 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου