Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

                Βασική προϋπόθεση για την ορθή ζωή είναι η ορθή πίστη. Αν κάποιος δεν ακολουθεί τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας, όλος ο αγώνας του για την εξάσκηση της αρετής αποβαίνει μάταιος. Γι αυτό και η Εκκλησία μας οδήγησε σήμερα ενώπιον του μυστηρίου του σταυρού, αφού προηγουμένως, τις δύο πρώτες Κυριακές της Σαρακοστής, μας υπενθύμισε το ορθόδοξο δόγμα. Αφού θωρακιστήκαμε πρώτα από τα ορθόδοξα δόγματα της Εκκλησίας, πορευόμαστε με ασφάλεια στα βαθύτερα της βιώσεως του σταυρικού βίου.

                Ομοίως και ο Κύριός μας Ιησούς δεν αποκάλυψε ξεκάθαρα το μυστήριο της σταυρώσεώς του στους μαθητές του, παρά αφ’ ότου αυτοί δια του αποστόλου Πέτρου τον ομολόγησαν ως Υιό του Θεού. Τότε ο Κύριός μας, αφού τους επαίνεσε και δήλωσε ότι σε αυτή την πίστη και ομολογία θα οικοδομήσει την Εκκλησία, τους προανήγγειλε χωρίς περιστροφές και υπαινιγμούς ότι σε λίγο πρόκειται στα Ιεροσόλυμα να παραδοθεί σε χέρια ανόμων, να περιπαιχθεί, να σταυρωθεί, να πεθάνει και μετά από τρείς ημέρες να αναστηθεί.

                Μπροστά σε αυτήν την αποκάλυψη ακόμη και ο απόστολος Πέτρος σάστισε. Αδυνατούσε να κατανοήσει πώς αυτός τον οποίο προ ολίγου θεοεμπνεύστως ομολόγησε ως Υιό του Θεού Πατρός, ήταν δυνατόν να υποστεί τέτοια ταπείνωση, ώστε να πεθάνει με τον πλέον ατιμωτικό θάνατο, την σταύρωση. Γι αυτό και ανθρωπίνως ενεργώντας, πήρε παράμερα τον Ιησού και προσπαθούσε να τον αποτρέψει από το εκούσιο πάθος του. Ο Κύριος όμως επιτίμησε αυστηρά τον Πέτρο και στράφηκε προς όλους τους παρευρισκομένους και διακήρυξε με σαφήνεια ότι όχι μόνο αυτός θα πρέπει να σταυρωθεί, για να έλθει η Βασιλεία του στον κόσμο, αλλά και όποιος άνθρωπος επιθυμεί να είναι μαθητής του οφείλει και αυτός επίσης να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει τον σταυρό του και να τον ακολουθεί.

                «Να αγαπάς σημαίνει να χύνεις συνεχώς αίμα», γράφει κάποιος σύγχρονος ασκητής. Η αγάπη σ’ αυτή την ζωή είναι πάντοτε σταυρωμένη, διότι δεν μπορείς να αγαπάς αληθινά τους άλλους, αν δεν συμμετέχεις ενεργά και αληθινά στον πόνο τους. Και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο βαθύτερος και εντονότερος είναι ο πόνος. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς έχει την τέλεια αγάπη προς όλη την ανθρωπότητα. Γι αυτό σε όλη την επί γης ζωή του βίωσε σε τέλειο βαθμό τον πόνο και σταύρωση για τα παθήματα όλου του κόσμου. Αποκορύφωμα του συνεχούς αυτού βιώματός του είναι τα φρικτά πάθη του και ο θάνατός του πάνω στο ξύλο του σταυρού. Η κατάληξη του σταυρού της αγάπης του είναι η ανάσταση και η ζωή. Πήρε πάνω του τον πόνο και τα παθήματα όλου του κόσμου και τους μετέδωσε την ζωή και την θεϊκή ειρήνη.

                Το να αρνηθεί λοιπόν κάποιος τον σταυρό σημαίνει να αρνηθεί και την αγάπη, και επομένως και την αιώνια ζωή. Γι αυτό ο Κύριος από την μια αποκαλεί «σατανά»  αυτόν που απορρίπτει τον σταυρό του και από την άλλη δηλώνει κατηγορηματικά ότι είναι αδύνατο να είναι κάποιος αληθινός χριστιανός, μαθητής και ακόλουθός του, αν δεν βαδίζει στην οδό της σταυρικής αγάπης.

                Η αγάπη έχει κενωτικό χαρακτήρα. Όποιος αγαπά αληθινά πεθαίνει ως προς τον εαυτό του και ζει για τον αγαπώμενο. Το τέλειο παράδειγμα μας έδωσε ο Κύριος και Θεός μας, ο οποίος κένωσε τον εαυτό του και έλαβε δούλου μορφή με το να γίνει άνθρωπος και υπέμεινε για χάρη μας τον σταυρικό θάνατο. Αυτήν την κενωτική αγάπη ζητά από εμάς ως απαραίτητη προϋπόθεση, για να είμαστε μαθητές του. οφείλουμε να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, τις σκέψεις, τις επιθυμίες, ό, τι μας θέλγει και μας ελκύει, για να ζήσει μέσα μας ό λόγος και το θέλημα του Θεού. Επίσης, χρειάζεται να σηκώνουμε καθημερινά τον σταυρό μας, προκειμένου να μένουμε πιστοί και να προοδεύουμε στην αγάπη μας προς τον Θεό και τον συνάνθρωπό μας. Διότι, αφού υπάρχει ο αμαρτωλός εαυτός μας, ο διάβολος και το αμαρτωλό φρόνημα των ανθρώπων του κόσμου τούτου, απαιτείται όχι λίγος κόπος και ιδρώτας, για να μην παρασυρθούμε και εκπέσουμε από την αγάπη μας προς τον Θεό. Επίσης, όσο υπάρχει πόνος στον κόσμο και όσο υπάρχουν αμαρτωλοί άνθρωποι, ο αληθινός χριστιανός είναι αδύνατο να μη συμπάσχει μαζί τους.

                Γι αυτό οι πιστοί σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητος θα ζουν σταυρωμένο βίο, έως ότου ο Κύριος Ιησούς έλθει με όλη την δόξα του Πατρός του και με όλους τους αγγέλους του. Τότε θα αποδώσει στον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του. τότε κατά την αψευδή προφητεία του, οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος. Ήδη όμως από αυτήν την ζωή, όσο πιο πολύ βιώνει κάποιος το μυστήριο του σταυρού, τόσο περισσότερο ζεί μέσα του το φώς της αναστάσιμης χαράς. Και αν, όπως οι απόστολοι, ολοκαρδίως απαρνηθεί τον εαυτό του για χάρη του Χριστού και ακολουθήσει ανεπιστρόφως τον Ιησού σηκώνοντας τον σταυρό του, ασφαλώς, πριν γευθεί τον σωματικό θάνατο, θα αξιωθεί νε δει μέσα στο θαβώριο φώς την βασιλεία του Θεού να έρχεται με πολλή δύναμη.

Αρχιμ. Π.Κ.

Σημείωση: Στο παρόν κείμενο όπως και σε όλα όσα αντιγράφουμε φροντίζουμε να αποκατασταθούν οι αιτιατικές του αρσενικού και του θηλυκού, δηλαδή να υπάρχει και το Ν της κατάληξης του άρθρου. Το άρθρο είναι αναλλοίωτο. Η αφαίρεσή του είναι άκρως αυθαίρετη από εκείνους που νομίζουν ότι ο λαός και η γλώσσα του είναι παιχνίδια για να περνάν την ώρα τους και να ψωροπεριφανεύονται ότι τα εξουσιάζουν. Ελπίζουμε ότι ο νέος υπουργός παιδείας θα σπεύσει να διορθώσει τις αυθαιρεσίες κατά της γλώσσας μας.