Έξι χρόνια στασιμοχρεοκοπίας

Έξι χρόνια στασιμοχρεοκοπίας
Ναπολέων Λιναρδάτος

Οφείλουμε στον κ. Βενιζέλο τον νεολογισμό στασιμοχρεοκοπία, ο οποίος φαίνεται θα είναι ένας πετυχημένος όρος αφού ήδη πλησιάζει τις δέκα χιλιάδες ευρέσεις στο διαδίκτυο. Ο κ. Βενιζέλος τον χρησιμοποιεί προκειμένου να χαρακτηρίσει την σημερινή κατάσταση όπου «και Grexit δεν θα έχουμε αλλά και ανάταση δεν θα έχουμε γιατί δεν δημιουργούνται οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα κινητοποιήσουν τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.» Το μόνο πρόβλημα για τον κ. Βενιζέλο είναι ότι αυτός ο όρος ταιριάζει άψογα όχι μόνο στην υπάρχουσα περίοδο των Τσίπρα-Καμμένου, αλλά και για τα προηγούμενα πέντε χρόνια της ελληνικής χρεοκοπίας.

Ο κ. Βενιζέλος επαίρεται για το γεγονός της προσχώρησης των Τσίπρα-Καμμένου σ’ αυτό που ονομάζει «εθνική στρατηγική», περιορίζοντας την ουσία αυτής της εθνικής στρατηγικής στην παραδοχή ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος εκτός από μια συμφωνία με τους Ευρωπαίους δανειστές, μιας και κανείς άλλος δεν δέχεται να μας δανείσει αυτό τον καιρό. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι οι Τσίπρας και Καμμένος έχουν προσχωρήσει στην «εθνική στρατηγική» του κ. Βενιζέλου όχι μόνο συμφωνώντας επί της αρχής για το ποιοι μπορεί να είναι οι δανειστές μας, αλλά και σε όλες τις άλλες πτυχές της «εθνικής στρατηγικής» των τελευταίων έξι χρόνων.

Αν κάτι μπορούμε πούμε για τους Τσίπρα-Καμμένο είναι ότι αυτή η προσκόλληση τους σ’ αυτή την «εθνική στρατηγική» δεν έχει τον εκσυγχρονιστικό μανδύα των προηγούμενων ετών. Οι Τσίπρας-Καμμένος ευθαρσώς ομολογούν ότι και σ’ αυτό το ελάχιστο μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνήσει - το οποίο είναι μόλις το 10% του συνολικού μνημονίου, το υπόλοιπο 90% είναι νέοι φόροι ή αυξήσεις φόρων -  δεν το πιστεύουν και δεν έχουν καμία διάθεση να το εφαρμόσουν. Οι διαφορά των Τσίπρα-Καμμένου με τους προηγούμενους είναι ότι οι σημερινοί ομολογούν αυτά που οι άλλοι αποκρύπταν.  

Ίσως τώρα να φαντάζει ως μια μακρινή εποχή, αλλά κάτι περισσότερο από ένα χρόνο πριν μαθαίναμε για το πως μετά από πέντε χρόνια μνημονίων το ελληνικό κράτος συνέχιζε να δίνει πρόωρες συντάξεις με την συμπλήρωση δεκαπενταετίας (Νοέμβριος 2014). Αυτό που την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις της «εθνικής στρατηγικής» του κ. Βενιζέλου είχαν φτάσει τις ασφαλιστικές εισφορές του ιδιωτικού τομέα με τους ενάμιση εκατομμύριο άνεργους στο να είναι οι υψηλότερες στην Ευρώπη. Την ίδια ακριβώς εποχή, το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, έβαζε βέτο για να μην επιτευχθεί η αλλαγή του επαίσχυντου συνδικαλιστικού νόμου της «Αλλαγής» από την δεκαετία του 80, ενώ ταυτόχρονα οι φόροι στους ελεύθερους επαγγελματίες θα είχαν φτάσει και μέχρι το 71% τους εισοδήματος τους.

Αν όλα αυτά θα ήθελε κάποιος να τα δικαιολογήσει ως την «μεταρρυθμιστική κόπωση» του τελευταίου χρόνου, τότε δεν έχει παρά να δει τι ακριβώς συνέβαινε πριν την λεγόμενη μεταρρυθμιστική κόπωση του ’14. Έτσι σε ρεπορτάζ του Δεκεμβρίου του 2013 θα διαβάζουμε ότι «Πριν από λίγες ημέρες, το ΔΝΤ έστειλε με e-mail ένα σημείωμα στους υπόλοιπους εταίρους της τρόικας, στο οποίο προειδοποιεί ότι όχι μόνο δεν κλείνουν τα ανοικτά μέτωπα για να ολοκληρωθεί η εν εξελίξει αξιολόγηση του Μνημονίου, αλλά διαρκώς ανοίγουν νέα. Το σημείωμα φαίνεται να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η εφαρμογή του προγράμματος εκτροχιάζεται, μήνα με τον μήνα. Ειδικότερα, από τις 35 μνημονιακές δράσεις που όφειλε να εκτελέσει η κυβέρνηση τον Ιούλιο, υλοποιήθηκαν οι 28, από τις 26 του Αυγούστου μόνο οι 15, από τις 47 του Σεπτεμβρίου μόνο οι 13, από τις 20 του Οκτωβρίου μόνο οι 4 και από τις 7 του Νοεμβρίου δεν υλοποιήθηκε καμία. Με άλλα λόγια, από τις 135 συνολικά δράσεις, τις οποίες όφειλε να φέρει εις πέρας η ελληνική κυβέρνηση για να ολοκληρωθεί η φθινοπωρινή αξιολόγηση, η χώρα μας έχει συμμορφωθεί με τις 60 μόνο και κάθε μήνα πάμε και χειρότερα.»

     

Στην Ελλάδα της «εθνικής στρατηγικής» του κ. Βενιζέλου ουσιαστικά οι περισσότερες επενδύσεις θα αφορούν νέα καφενεία και σουβλατζίδικα. Ενώ όταν η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου θα εισπράξει τον ΕΝΦΙΑ, το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να μοιράσει 420 εκ. ευρώ για τα ΕΦΑΠΑΞ 31.000 δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια στιγμή που οι απλήρωτοι στον ιδιωτικό τομέα φτάνουν το ένα εκατομμύριο και μόνο η μία στις δύο επιχειρήσεις θα καταβάλουν το μισθό κάθε μήνα κανονικά.  

Η πικρή αλήθεια για τον κ. Βενιζέλο είναι πως οι πιο ευεργετημένοι της «εθνικής στρατηγικής» του είναι το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου. Πρώτον, γιατί έμαθαν από τους προηγούμενους πως να χειρίζονται επικοινωνιακά την πολιτική των μνημονίων. Δεύτερον, γιατί χωρίς την «εθνική στρατηγική» του κ. Βενιζέλου δεν θα είχαμε τα έξι χρόνια στασιμοχρεοκοπίας, και χωρίς αυτά τα έξι χρόνια μιζέριας και απόγνωσης η σέχτα πολιτικών απατεώνων που κυβερνά τώρα δεν θα είχε καμία πιθανότητα να γίνει εξουσία. Αν οι Τσίπρας-Καμμένος απεχθάνονται τον κ. Βενιζέλο αυτό είναι πολύ άδικο, αλλά όπως είναι γνωστό «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».