Τω καιρώ εκείνω, εισερχομένου του Ιησού εις τινα κώμην απήντησαν αυτώ δέκα λεπροί άνδρες, οι έστησαν πόρρωθεν, και αυτοί ήραν φωνήν λέγοντες˙ Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. Και ιδών είπεν αυτοίς˙ Πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς τοις ιερεύσι. Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν. Είς δε εξ αυτών, ιδών οτι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ˙ και αυτός ην Σαμαρείτης. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν˙ Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος; Και είπεν αυτώ˙ Αναστάς πορεύου˙ η πίστις σου σέσωκε σε.
Νεοελληνική Απόδοση
Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί˙ στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησε μας!». Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε οτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά που είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά μόνο τούτος εδω ο αλλοεθνής;» Και σ’ αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό˙ η πίστη σου σε έσωσε».
Σχολιασμός - Ερμηνευτικά
1) Γενικά -Εισαγωγικά
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στο θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών. Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τον Χριστό κατά την διάρκεια της πορείας του προς τα Ιεροσόλυμα όπου είχε περάσει από την Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Εκεί σε αυτήν την περιοχή μπαίνοντας σε ένα χωριό ο Χριστός, τον συνάντησαν δέκα λεπροί. Η λέπρα ήταν μια φοβερή και μεταδοτική ασθένεια. Οι λεπροί ζούσαν έξω από την πόλη και έπρεπε να κρατούν απόσταση από τους άλλους. Και αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή η ασθένεια που είχαν ήταν μεταδοτική και δεύτερον, επειδή θεωρούνταν ακάθαρτοι πνευματικά. Έτσι πέραν από τη σωματική ασθένεια και ταλαιπωρία, οι λεπροί αντιμετώπιζαν και την απόρριψή τους εκ μέρους της κοινωνίας.
Οι δέκα λεπροί λοιπόν στάθηκαν μακριά και φώναζαν στον Χριστό: «Ιησού επιστάτα (αφέντη) ελέησον ημάς». Αναγνωρίζουν τον Χριστό ως αφέντη και Κύριο. Ο Χριστός βλέποντας τους σε αυτήν την κατάσταση, τους στέλνει να τους εξετάσουν ιερείς. Οι ιερείς ήταν οι αρμόδιοι για να κρίνουν κατά πόσον κάποιος θεραπεύτηκε και μπορούσε να επανενταχθεί στην κοινωνία. Οι δέκα λεπροί δεν έφεραν αντίρρηση. Έδειξαν πίστη –εμπιστοσύνη στον Χριστό. Καθώς λοιπόν πορεύονταν προς τους ιερείς καθαρίστηκαν από την ασθένειά τους. Βλέποντας ότι είχαν θεραπευτεί, μόνο ένας από αυτούς γύρισε πίσω, έπεσε στα πόδια του Χριστού, ευχαριστώντας τον και δοξάζοντας τον Θεό γι’ αυτή την ευεργεσία που του έκανε. Ο Χριστός βλέποντας τον, τον ρώτησε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα που είναι; Δεν επέστρεψαν να δοξάσουν τον Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;». Ο άνθρωπος αυτός δεν ανήκε στους Ιουδαίους αλλά στους Εθνικούς και συγκεκριμένα ήταν Σαμαρείτης. Οι Σαμαρείτες ήταν μιγάδα φυλή και στην ιουδαϊκή τους θρησκεία είχαν παρεισφρήσει ξένα και ειδωλολατρικά στοιχεία. Γι’ αυτό και θεωρούνταν πνευματικά ακάθαρτοι. Όμως μόνο ο Σαμαρείτης επιστρέφει και ευχαριστεί τον Χριστό. Και σ’ αυτόν ο Χριστός είπε: «Σήκω και πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Δηλαδή η πίστη σου σε απάλλαξε από την πνευματική, αλλά και από τη σωματική ασθένεια. Βλέπουμε ακόμη ότι ο Χριστός ταλανίζει την αχαριστία και αγνωμοσύνη των άλλων εννέα λεπρών, οι οποίοι ήταν μάλλον ιουδαίοι.
2) Σωματική και πνευματική ασθένεια
Η ασθένεια της λέπρας ή νόσος του Hansen, όπως είναι γνωστή σήμερα είναι μια πάρα πολύ παλιά ασθένεια για την οποία βρίσκουμε αναφορές στους Πέρσες, στους Βαβυλωνίους κ.α., ήταν μη ιάσιμη ασθένεια που οδηγούσε στο θάνατο. Κατά το παρελθόν η ασθένεια αυτή είχε λάβει φοβερές διαστάσεις. Όποιος λάμβανε την ασθένεια της λέπρας απομακρυνόταν απο την οικογένειά του, τους φίλους του, τους γνωστούς του και περιοριζόταν σε χώρο έξω απο την πόλη που κατοικούσε απομακρυσμένος και αποκομμένος απο τους άλλους ανθρώπους. Ήταν δηλαδή κοινωνικά στιγματισμένος. Το μέτρο αυτό είχε θεσπιστεί με νομικές διατάξεις και αποτελούσε μέτρο πρόληψης για να μην μεταδίδεται η ασθένεια. Το μέτρο αυτό το συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη: «Πάσας τας ημέρας όσας αν η επ’ αυτού η αφή, ακάθαρτος ών ακάθαρτός έσται˙ κεχωρισμένος καθήσεται, έξω της παρεμβολής έσται αυτού η διατριβή» (Λευ.13,46). Δηλαδή, όσο καιρό διαρκεί η αρρώστια του, θα θεωρείται ακάθαρτος και θα ζει μακριά απο τους άλλους. Η κατοικία του θα είναι έξω απο το χώρο διαμονής των υπολοίπων.
Στις μέρες μας με την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης, η ασθένεια αυτή δεν θεωρείται πλέον θανατηφόρα, αλλά με την κατάλληλη θεραπεία η ασθένεια αυτή θεραπεύεται πλήρως. Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ταλαιπωρούνται απο αυτή την ασθένεια στην Ασία, την Αφρική, και τη Λατινική Αμερική. Στην Κύπρο είναι γνωστό το Λεπροκομείο που υπάρχει κοντά στην Αλική της Λάρνακας με την ονομασία Άγιος Χαράλαμπος.
Πέραν όμως από σωματικά μολυσμένοι και ακάθαρτοι, οι λεπροί θεωρούνταν και πνευματικά ακάθαρτοι. Οι προκαταλήψεις των Ιουδαίων θεωρούσαν τους λεπρούς ως πολύ αμαρτωλούς. Η λέπρα δηλαδή εκλαμβανόταν ως θεία τιμωρία ένεκα των αμαρτιών των ανθρώπων. Την αντίληψη αυτή έρχεται να ανατρέψει ο Χριστός με τη ζωή και τα έργα του.
3) Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων
Έχοντας επίγνωση της κατάστασής τους οι δέκα λεπροί στάθηκαν μακριά απο τον Χριστό, χωρίς να τον πλησιάσουν, και του απευθύνουν ένα αίτημα με δυνατή φωνή: «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς». Ο Χριστός βέβαια, δεν είχε πρόβλημα να έρθει σε επαφή μαζί τους, αλλά αυτοί φοβούμενοι μήπως φύγει όπως έκαναν οι άλλοι άνθρωποι, στάθηκαν μακριά του. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας παραθέτει ακόμη ένα περιστατικό, κατά το οποίο ο Χριστός είχε θεραπεύσει ακόμη ένα λεπρό ακουμπώντας τον (Λουκ. 5, 12-16). Του φωνάζουν με πίστη και σιγουριά, ότι είναι ο μόνος που έχει την εξουσία να τους θεραπεύσει, όπως είχε κάνει προηγουμένως και με άλλους ασθενείς.
Ο Χριστός ακούγοντας αυτή τους τη φωνή, που έβγαινε απο τα βάθη της ψυχής τους, τους χαρίζει αυτό που του ζητούσαν. Δεν το κάνει όμως αμέσως, με ένα του λόγο ή μια χειρονομία όπως έκανε με άλλα του θαύματα. Τους στέλλει να πάνε να παρουσιαστούν ενώπιον των ιερέων οι οποίοι ήταν οι υπεύθυνοι για να παρατηρήσουν και δώσουν το πιστοποιητικό της θεραπείας τους, για να μπορέσουν στη συνέχεια να επανέλθουν στη φυσιολογική τους ζωή. Οι λεπροί αυτοί χωρίς να προβάλουν οποιαδήποτε αντίρρηση, έχοντας εμπιστοσύνη σ’ αυτό που τους είχε πει ο Χριστός, ξεκινούν να πάνε στους ιερείς.
4) Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία
Στο δρόμο καθώς πήγαιναν για να συναντήσουν τους ιερείς, γίνεται το θαύμα και βλέπουν ότι έχουν καθαριστεί απο τη λέπρα. Αντί βλέποντας το θαύμα, να επιστρέψουν πίσω να ευχαριστήσουν τον Χριστό, συνεχίζουν την πορεία τους να πάνε στους ιερείς του Νόμου για να πιστοποιήσουν τη θεραπεία τους και να επιστρέψουν ξανά πίσω στις πόλεις και στους δικούς τους. Μόνο ένας από τους δέκα γυρίζει πίσω και έρχεται προς τον Χριστό, για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Βλέποντας ο Χριστός μόνο ένα να έρχεται του λέει: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα οι άλλοι εννέα που είναι. Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;». Εκφράζει ένα παράπονο ο Χριστός και ταυτόχρονα ταλανίζει την αχαριστία και αγνωμοσύνη των άλλων εννέα πρώην λεπρών.
Η πράξη αυτή του Σαμαρείτη αποτελεί αναγνώριση και ευχαριστία προς αυτόν που τον έκανε καλά. Παράλληλα όμως η πράξη του αυτή, του χαρίζει και μια άλλη θεραπεία, αυτή της ψυχής. Αυτή έρχεται με τα λόγια που του λέει ο Χριστός «Σήκω και πήγαινε στο καλό η πίστη σου σε έσωσε». Με αυτή την υπόδειξη του Χριστού ο άνθρωπος αυτός φεύγει απο εκεί έχοντας κερδίσει την ψυχοσωματική του σωτηρία, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εννέα λεπρούς που κέρδισαν μόνο τη θεραπεία του σώματος τους.
Διδασκόμενοι και εμείς σήμερα απο την πράξη αυτή της ευχαριστίας που επέδειξε ο Σαμαρείτης αυτός πρός τον Χριστό ας ευχαριστήσουμε και εμείς τον Θεό. Ας θυσιάζουμε μια ώρα την Κυριακή να προσερχόμαστε στην Εκκλησία να ευχαριστούμε τον Θεό για τις τόσες ευεργεσίες που μας προσφέρει καθημερινά. Ας ακούγεται ένα Δόξα Σοι ο Θεός απο το στόμα μας, όταν απολαμβάνουμε καθημερινά τόσα πράγματα στη ζωή μας. Ας δείξουμε και εμείς έμπρακτα την ευχαριστία μας προς τον Κύριο, έτσι ώστε να ανοίξουμε τον δρόμο για να δεχθούμε νέες ευεργεσίες στη ζωή μας.
http://www.imconstantias.org.cy/2526.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου