Να έχουμε θάρρος, το αύριο θα είναι καλύτερο
Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει … /…παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός …/ ψάλλουν σήμερα στο Κοντάκιο Χριστουγέννων του υμνογράφου Ρωμανού του Μελωδού.«Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά.Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά»
(Φώτης Κόντογλου «Πονεμένη Ρωμιοσύνη» εκδ.”Αστηρ”)
Δεν είναι η φτώχια που μας εξαγριώνει, μας ενοχλεί η φτώχια και μας προσβάλλει όταν μάλιστα δουλεύουμε, αλλά δεν είναι αυτό που μας εξαγριώνει. Ολο και κάποιο παππού ή γιαγιά θα έχουμε να μας λέει για τις δυσκολίες που πέρασαν, άλλοι πρόσφυγες, άλλοι στην κατοχή, άλλοι στον εμφύλιο, άλλοι στην Πόλη το ’55 ή στην Κύπρο το ’74 κι η λίστα δεν έχει τελειωμό, όσο και καλομαθημένος να είναι κώλος μας στα μεταξωτά βρακιά του Παπανδρεϊκού Μεσαίωνα, κάτι υπάρχει στην εθνική μας συνείδηση.
Αυτό που μας εξαγριώνει είναι η ελπίδα. Εχουμε πείνα, έχουμε νεκρούς από αυτοκτονίες, αλλά μας στερούν το “δικαίωμα” να αγωνιστούμε. Μας περνούν, από τα βρωμοκάναλα των Μπετατζίδων, την πραπαγάνδα, ότι οτιδήποτε κι αν κάνουμε είναι μάταιο, δεν υπάρχει ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα κι η Δημοκρατία είναι ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ!
Γιατί όσο φτωχός και να είσαι, όταν δουλεύεις gastarbeiter ή πολεμάς στα βουνά, το κάνεις για την ελπίδα ότι θα γίνει το αυριο καλύτερο
Θαρσειν χρη, ταχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον (*) που λέγαμε στους Πεζοναύτες.
Και μεταξύ μας, η ελπίδα δεν είναι κάτι αφηρημένο, όπως και χούντα.
Δεν φταίει ούτε ο εργάτης, ούτε ο έμπορας, που δεν αγοράζει και δεν πληρώνει κοκ, κάποιος έβαλε αυτούς του παρανοϊκούς φόρους επί φόρων και ισοπέδωσε ολόκληρη την αγορά, ποιά αγορά; Ολόκληρη την χώρα.
Λεφτά ακόμη και μετά από δύο χρόνια ακόμη παράγονται στην Ελλάδα, αλλά κάποιος τα δημεύει κι αυτός είναι ο εχθρός.
Η “Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη” είναι μια απλή ταμπέλα για την “Μικρή Ολιγαρχική Συμμορία”.
Η ελπίδα μας είναι ο Αγώνας, όχι όπως το εννοούν αυτοί, για να τους δίνω άλλοθι, να σπάω πεζοδρόμια και να οιμώζει ο Πρετεντέρης στις ειδήσεις των 8 και υίζει ο Αδωνις για την “κομμουνιστικό κίνδυνο”.
Θα πηγαίνω στην πλατεία με μια Σημαία, ειρηνικά και θα απαιτώ την Δημοκρατία που μας έκλεψαν πίσω.
Θα είμαι η δημοκρατία, γιατί μόνο ο λαός είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Και η Δημοκρατία δεν είναι α-λα-καρτ.
Οταν αυτοί έκαναν “ανένδοτους” ποιόν εξυπηρέτησαν; Τους Μπετατζήδες;
Οταν αυτοί μιλούσαν για “τον λαό στην εξουσία” και τριάντα χρόνια μετά, είναι τρείς επιχειρηματίες και μια συμμορία στην Εξουσία.
Οταν αυτοί ευνούχιζαν τις Αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας ποιόν εξυπηρετούσαν;
Οταν αυτοί μιλανε για βρώμικο ’89, την μόνη πραγματικά περίοδο που έλαμψε, έστω εν μέρη η δικαιοσύνη, ποιον εξυπηρετούν; Μήπως κατί Ζήμενς, Υποβρύχια και Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ο Θεματοφύλακας κι ο μόνος αληθινός, διαχρονικά εκπρόσωπος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα ήταν κι είναι ο λαός.
Ουτε οι Εργολάβοι , ούτε Εκδότες, ούτε ο… Παπαδήμος.
Κι ο λαός δεν έχει μιλήσει ακόμη.
Εμείς είμαστε αιώνες εδώ, για να κωλώσουμε τώρα σ’αυτούς.
Καλά Χριστούγεννα. Εκλογές. Δημοκρατία.
(*) Να έχουμε θάρρος, το αύριο θα είναι καλύτερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου