Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο πλούτος της αγάπης του Θεού, της αγάπης που γεννιέται από την παντελεήμονα καρδιά του Θεού, του Θεού ο οποίος «πλούσιος ών εν ελέει δια την πολλήν αγάπην αυτού ήν ηγάπησεν ημάς», τους νεκρωμένους λόγω των πολλών μας αμαρτημάτων και αυτοεξορισμένους από τον κήπο της αγάπης του, μας παρέδωσε και πάλι την ζωή μέσω του Ιησού Χριστού.
Αποτέλεσμα δηλαδή της αγάπης του Θεού και Πατέρα προς τον πλανηθέντα άνθρωπο η προσφορά του μονογενούς Υιού του για την σωτηρία του κόσμου. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωσε τον μονογενή του Υιό για να σωθεί ο κόσμος», διαβάζουμε στο ιερό Ευαγγέλιο. Θυσία εξιλεωτική λοιπόν η θυσία του Χριστού, θυσία η οποία δεν επιβλήθηκε, αλλά ήταν αποτέλεσμα της άπειρης και παντέλειας πατρικής αγάπης. Και έτσι από τον Σταυρό και την συνακόλουθη Ανάσταση του Χριστού γεννήθηκε, ανέβλυσε η λύτρωση και η σωτηρία. Αυτά δεν τα εξασφάλισε το άδικο της θυσίας του Χριστού πάνω στον Σταυρό, ώστε δια της αδικίας να εξαγοραστεί το παράπτωμα του πρωτοπλάστου. Αυτά τα εξασφάλισε και τα παρέχει δωρεάν η θυσία του Υιού του ανθρώπου, του τέλειου Θεού και τέλειου ανθρώπου, ο οποίος προσήλθε εκουσίως και οικειοθελώς προς αυτήν. Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας πολλοί αθώοι πολεμήθηκαν, αδικήθηκαν, χλευάστηκαν, βασανίστηκαν, καταδικάστηκαν σε άδικο και μαρτυρικό θάνατο. Μόνο όμως ο Χριστός με την θυσία του έσκισε το χειρόγραφο των αμαρτιών μας προσφέροντας το αίμα του «λύτρον αντί πολλών», δηλ. πρόσφερε την ζωή του λύτρο για όλους.
Τα πάντα λοιπόν προσέφερε στην πεσμένη ανθρώπινη φύση ο Θεός Πατέρας δια του Χριστού. Η ανάβαση του Κυρίου Ιησού στα δεξιά του Θεού και Πατέρα συνεχίζει την δόξα της σεσωσμένης πλέον ανθρώπινης φύσεως, καθώς δεικνύει και την δική της συνανάβαση. Τα πάντα χορηγεί λοιπόν η παντοδύναμη χάρη του Θεού. Ο άνθρωπος ζώντας στην περίοδο της χάριτος, της Καινής Διαθήκης δηλαδή, μπορεί να περπατάει όχι στον δρόμο που ο ίδιος επιθυμεί, αλλά σε εκείνον που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός είναι ο δρόμος γι αυτούς που τον αγαπούν και τηρούν το θέλημά του. Ο Χριστός είναι αγάπη κατά τον λόγο του ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, και ο λόγος του είναι αγάπη, και το θέλημά του είναι αγάπη. Ο άνθρωπος σε αυτήν την προοπτική, σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον έχει πλαστεί και του έχει παραδοθεί η εργασία του «καθ’ ομοίωσιν».
«Αυτού γάρ εσμέν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οίς προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν». Με την φράση αυτή κατακλείεται και επισφραγίζεται η σημερινή αποστολική περικοπή. Βλέπουμε ότι ο Θεός, ο οποίος τίποτε φυσικά κακό δεν δημιούργησε, μας έπλασε ώστε να ζούμε κοντά του την φυσική ζωή των καλών και αγαθών έργων, την ζωή των έργων της αγάπης, και έτσι να ζούμε και να πορευόμαστε προς το Πάσχα του θανάτου μας, το πέρασμα δηλαδή στην όντως ζωή και αθανασία. Η χάρις του Θεού από μόνη θα μπορούσε βεβαίως να μας σώσει. Δεν ενεργεί όμως έτσι ο Θεός, διότι με αυτόν τον τρόπο θα καταργούσε το θεόσδοτο δώρο τού αυτεξουσίου, της εκούσιας δηλαδή συμμετοχής του ανθρώπου στην σωτηρία ή την απώλειά του, της εν ελευθερία επιλογής του ανάμεσα στον Θεό και τον διάβολο.
Πίστη λοιπόν και έργα αγάπης, όχι υποχρεωτικά απορρέοντα από ένα «καθωσπρέπει» χριστιανισμό και μια ωφελιμιστική προοπτική, που διαβρώνουν και απεκδύουν τις πράξεις μας από κάθε έννοια αγάπης, αλλά πίστη και έργα αγάπης που είναι για τον άνθρωπο του Θεού προέκταση των φυσικών του λειτουργιών, εάν αυτό είναι δυνατόν. Έτσι τα σκεπάζει η χάρη του Θεού και τα κάνει να βλαστάνουν και να καρποφορούν. Αυτά τα φυτά της αγάπης έχουν ρίζες στην γή αλλά φτάνουν, όσο μικρά κι αν είναι, μέχρι τον ουρανό.
Τα πάντα λοιπόν μας έχει παραδώσει η αγάπη του Θεού, τον Χριστό δια της Εκκλησίας παρόντα «μέχρι της συντελείας του αιώνος» και επιπλέον την ελευθερία της επιλογής να ζήσουμε αληθινά μαζί του ή να χαθούμε στην ηδονή της κοσμικής πραγματικότητας.
Αρχιμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου