του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Μια μέρα ένας νομικός, δηλαδή ένας άνθρωπος που ασχολείτο με την ερμηνεία του Μωσαϊκού Νόμου, προσποιήθηκε άγνοια και θέλοντας να πειράξει το Χριστό τον ρώτησε ποια είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Ο Κύριος τότε τον ρώτησε, τι λέει σχετικά ο Μωσαϊκός νόμος; Ο νομικός σαν καλός μαθητής απάντησε ότι ο Νόμος παραγγέλει αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον. Τότε ο Διδάσκαλος του είπε ότι σωστά αποκρίθηκες. Αυτό να πράττεις και θα ζήσεις αιώνια. Φαίνεται όμως ότι ο νομικός νόμισε ότι μειώθηκε στα μάτια του ακροατηρίου και συνέχισε, λέγοντας, και ποιος είναι ο πλησίον μου; Έτσι ο Κύριος έλαβε την αφορμή να διδάξει την περίφημη παραβολή του καλού Σαμαρείτη, η οποία αποτελεί θησαυρό ανεκτίμητο μέσα στην Καινή Διαθήκη.
Σύμφωνα με αυτή, ένας άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και καθ' οδόν έπεσε πάνω σε ληστές οι οποίοι αφού τον λήστεψαν τον τραυμάτισαν και τον παράτησαν στο δρόμο μισοπεθαμένο. Όταν πέρασε από εκεί ένας ιερέας δεν τον φρόντισε και απομακρύνθηκε απ’ αυτόν. Το ίδιο έπραξε και ένας Λευίτης, ο οποίος πέρασε και εκείνος από εκεί λίγο μετά τον ιερέα. Οι δύο αυτοί περαστικοί που αντιπροσωπεύουν τους άρχοντες των Ιουδαίων, αν και δίδασκαν ότι πρέπει οι Ισραηλίτες να εφαρμόζουν το Νόμο και να αγαπούν τον πλησίον τους, οι ίδιοι δεν ήταν εντάξει με τα καθήκοντα τους.
Ευτυχώς όμως που ύστερα από λίγο πέρασε από εκεί και ένας καλός άνθρωπος ο οποίος ήταν μάλιστα Σαμαρείτης. Τονίζεται ιδιαίτερα το ότι ήταν Σαμαρείτης, γιατί οι Ιουδαίοι δεν είχαν σχέσεις με τους Σαμαρείτες. Παρά ταύτα όμως ο απλός εκείνος άνθρωπος, χωρίς να τον υποχρεώνει κανείς, εκδήλωσε μέχρι αυτοθυσίας την ανθρωπιά του προς τον πληγωμένο άνθρωπο. Τον φρόντισε, τον καθάρισε από τις πληγές, τις έπλυνε με λάδι και κρασί, τον ανέβασε στο ζώο του, τον οδήγησε στο πανδοχείο, έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε, φρόντισε τον και, όταν ξαναπεράσω θα σου δώσω τα έξοδα που έκανες. Τέλος ρωτά ο Χριστός τον νομικό, ποιος είναι ο πλησίον, και ο νομικός του λέει αυτός που έκαμε πράξη ευσπλαχνίας και αγάπης προς εκείνον. Τότε του είπε ο Κύριος, πήγαινε και συ και κάνε ότι έκανε αυτός.
Αυτή είναι η παραβολή του καλού Σαμαρείτη η οποία θέλει να μας παρουσιάσει την ευσπλαχνία του Θεού προς τον πληγωμένο από τους δαίμονες άνθρωπο. Οι ληστές που πλήγωσαν τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι οι δαίμονες. Ο άνθρωπος αυτός που έπεσε στα χέρια των ληστών είναι κάθε άνθρωπος που απομακρύνεται από το Θεό και παίρνει το δρόμο της αμαρτίας. Ο καλός Σαμαρείτης είναι ο Χριστός που βρήκε την ανθρωπότητα τραυματισμένη από τους εχθρούς και αφού την σπλαγχνίστηκε την οδηγεί στο πανδοχείο, δηλαδή στην Εκκλησία, την οποία ίδρυσε για να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Ο πανδοχέας είναι οι ιερείς που με τα μυστήρια της Εκκλησίας φροντίζουν τους ανθρώπους και τους θεραπεύουν από τις πληγές τής αμαρτίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όσους εργάζονται στο πνευματικό αυτό έργο της Εκκλησίας ο Κύριος μιλάει και για αμοιβή για τον κόπο τους. Αυτό δηλώνουν τα λόγια που είπε στον πανδοχέα ότι δηλαδή, ό,τι δαπανήσεις, όταν επιστρέψω θα σου το δώσω. Ας προστρέχουμε λοιπόν στα μυστήρια της Εκκλησίας για να βρίσκουμε θεραπεία από κάθε αμαρτία, και ο Κύριος θα είναι μαζί μας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου