Έκρηξη ρατσιστικού μίσους κατά των ελλήνων

Έκρηξη ρατσιστικού μίσους κατά των ελλήνων από αυτούς που θα έπρεπε να μας χρωστούν ευγνωμοσύνη.

Αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν στην χώρα μας για να ζήσουν καλύτερα από ότι στην δική τους, που ο ελληνικός λαός τους αγκάλιασε και τους βοήθησε μοιράζοντας μαζί τους το υστέρημά του, αποδεικνύονται δίποδα κτήνη.

Ο ανθελληνισμός τους και το ρατσιστικό μίσος τους εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα έχοντας μάλιστα και την κάλυψη κομματικών στελεχών ελληνικών κομμάτων.

Η καθημερινότητα που αντιμετωπίζει ο έλληνας από τους «δυστυχής» αλλοδαπούς, λαθρομετανάστες κλπ είναι από τα θέματα που με άνωθεν εντολή δεν παρουσιάζονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία έχουν μετατραπεί σε μέσα ανθελληνικής προπαγάνδας.

Τα παιδιά στα σχολεία και τις γειτονιές τους αντιμετωπίζουν μόνιμα της προκλήσεις αλλά και την βία νεαρών αλλοδαπών, αυτών που γεννήθηκαν στην χώρα μας και που τα γεννητούρια τους τα πληρώνει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του-και αυτό. Ομάδες μικρών παιδιών δέκα έως δώδεκα ατόμων και ηλικίας από 7 έως 15 χρόνων επιτίθενται κατά μικρών ελλήνων όχι μόνο για να τα κλέψουν, αλλά για να τα τρομοκρατήσουν ή, όπως λένε στις παρέες τους, να τους σπάσουν τον τσαμπουκά και να κάνουν οι αλλοδαποί κουμάντο στις γειτονιές, στα σχολεία, και, γιατί όχι, στην χώρα μας.

Και ενώ τα ρατσιστικά φαινόμενα βίας από τους αλλοδαπούς παρουσιάζονται ως … «μεμονωμένες περιπτώσεις», η αντίσταση και αντίδραση των ελλήνων που προσπαθούν να επιβιώσουν χαρακτηρίζεται ως φασισμός και ρατσισμός.

Ποιοι άραγε ευθύνονται για το φαινόμενο;

Εν πρώτοις να ξεκαθαρίσουμε τί συμβαίνει. Η ρατσιστική βία εμφανίζεται ΠΑΝΤΑ στις πολυεθνικές και «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες. Εκεί η κάθε εθνότητα ή πολιτιστική ομάδα επιδιώκει να υποσκελίσει τις άλλες. Τα φαινόμενα αυτά είναι γνωστά σε όλες τις πολυεθνικές χώρες του κόσμου. Τώρα, με την εφαρμοσμένη πολιτική την βλέπουμε και στην χώρα μας, και πάντα κατά του ντόπιου πληθυσμού και του ανώτερου πολιτιστικά έθνους.

Τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας εμφανίζονται όπως είναι φυσικό και στα σχολεία αφού τα νέα παιδιά είναι επιρρεπή στην ασυλλόγιστη συμπεριφορά, πολύ περισσότερο όταν καθοδηγείται και του εμφυσείται μίσος κατά του άλλου, και κυρίως κατά του κυρίαρχου πολιτιστικά και εθνικά στοιχείου, το οποίο και τους παραχωρεί τα πάντα ακριβώς διότι είναι ΑΝΩΤΕΡΟ.

Η αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών στην κοινωνία δυστυχώς εξαρτάται από τον κομματισμό. Όλα ανεξαιρέτως τα ιδεολογήματα και οι κομματικοί οργανισμοί επιδιώκουν την αύξηση των ψήφων – και επομένως των εδρών στην βουλή- μέσω των νομιμοποιημένων και πολιτογραφημένων αλλοδαπών – οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι εισβολείς.

Και ας επανέρθουμε στα σχολεία. Τα σχολεία στην χώρα μας έχουν μετατραπεί σε αποθήκες παιδιών – παιδιά με διαφορετική ηλικία και νοητικό επίπεδο είναι στην ίδια τάξη. Όπως επίσης και παιδιά με προβλήματα σχετικά με την νοητική τους αλλά και την ψυχολογική τους  κατάσταση. Μέσα σε τέτοιο περιβάλλον προσπαθούν οι λειτουργοί που γνωρίζουν το αντικείμενό τους και έχουν υψηλό το αίσθημα του καθήκοντος να λειτουργήσουν. Εκτός όμως από αυτούς τους λειτουργούς, υπάρχουν και οι άλλοι με την κομματική νοοτροπία του δημοσίου εισοδηματία. Είναι τα κομματικά στελέχη ή οι αρεστοί στον άκρατο κομματικό συνδικαλισμό που λειτουργεί σαν παραεξουσία στον χώρο της παιδείας. Αυτοί απλά εισπράττουν τον μισθό τους και είτε δεν παρουσιάζονται καθόλου στα σχολεία ή και να παρουσιαστούν δεν προσφέρουν τίποτα από αυτά που ορκίστηκαν να προσφέρουν. Συν τοις άλλοις ασχολούνται μόνιμα και ρατσιστικά ψάχνοντας φαινόμενα ρατσισμού σε βάρος των αλλοδαπών ενώ κάνουν τα στραβά μάτια για τον εμφανέστατο ρατσισμό κατά των ελληνοπαίδων. Αυτές είναι άλλωστε οι κομματικές εντολές τους και αυτά επιτρέπουν να βλέπουν οι κομματικές και ανθελληνικές τους τσίμπλες.

Αλλά δεν είναι αμέτοχοι και οι γονείς. Δεν μπορεί να πληρώνουν για σχολεία που θα προσφέρουν παιδεία αλλά αρκούνται μόνο να ζητούν καλύτερη βαθμολόγηση των παιδιών τους από τους καθηγητές τους. Δεν είναι δυνατόν να αδιαφορούν για το ποιοι βρίσκονται στην ίδια τάξη με τα παιδιά τους. Δεν είναι δυνατόν να μην απαιτούν από τους λειτουργούς του δημοσίου σχολείου αυτά για τα οποία τους πληρώνουν. Δεν μπορεί πάνω από τα παιδιά τους να βάζουν τις κομματικές τους ταμπέλες. Στο τέλος θα μείνει στην Ελλάδα ο κομματισμός αλλά θα λείψουν οι έλληνες, και φυσικά αυτό θα έχει επίπτωση και στους ίδιους και στα παιδιά τους.

Η λύση είναι μόνο μία. Όλοι οι έλληνες να προστατέψουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας και την πατρίδα μας. Η Ελλάδα είναι το σπίτι μας, το κουτσουρεμένο σπίτι μας. Αλλά αυτό έχουμε και θα παλέψουμε να το αποκαταστήσουμε στο μεγαλείο που του πρέπει. Το χρωστάμε στους προγόνους μας, στα παιδιά μας, «στους αγέννητους, νεκρούς».

Ι.Β.