Μνήμη σήμερα του ιερού Χρυσοστόμου, και κατά την ενοριακή πρακτική διακόπτεται η κανονική σειρά των αποστολικών αναγνωσμάτων και αναγινώσκεται κατά την θεία Λειτουργία ο απόστολος του ιεράρχου.
Το συγκεκριμένο εδάφιο αναφέρει ακριβώς τα χαρακτηριστικά εκείνα στοιχεία που προσιδιάζουν και κυριολεκτούν στον ίδιο τον Χριστό, θα πρέπει όμως να κοσμούν την προσωπικότητα του κάθε αρχιερέα, του κάθε επισκόπου, αλλά και των πρεσβυτέρων της Εκκλησίας. Ακούγοντας για έναν πραγματικά «ουράνιον άνθρωπον και επίγειον άγγελον», «όσιον, άκακον, αμίαντον, κεχωρισμένον από των αμαρτωλών και υψηλότερον των ουρανών γενόμενον», περνούν από τον νου μας σχεδόν ως κινηματογραφική ταινία τα συναξάρια και οι βίοι των αγίων μας, όσα τυχαίνει να γνωρίζουμε για συγχρόνους αρχιερείς με φήμη αγιότητος και έξωθεν καλή μαρτυρία, αλλά και για περιπτώσεις φαινομενικά ή αυθεντικά –αυτό μόνο ο Θεός το γνωρίζει – προβληματικές, σκάνδαλα, σκανδαλοποιούς και σκανδαλολογίες, όλα περιπεπλεγμένα και ίσως συνοδευόμενα από ένα ερωτηματικό.
Ο Απόστολος περιγράφει πως η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού επιθυμεί τον πνευματικό της Πατέρα, τον άνθρωπο εκείνο που θα αξιωθεί να ίσταται ως επίσκοπος «εις τύπον και τόπον Χριστού». Αυτός, ας μην το ξεχνάμε, είναι άνθρωπος με ροπή προς την αμαρτία. Επιτελεί έργο θεϊκό που ούτε οι άγγελοι δεν αξιώνονται να επιτελέσουν, ο ίδιος όμως παραμένει άνθρωπος ο οποίος αγωνίζεται, εργάζεται το αγαθό, προσεύχεται «ίνα μη εισέλθη εις πειρασμόν».
Χρειάζεται επιπλέον να έχουμε κατά νού ότι η κρίση και η αντίληψή μας είναι πεπερασμένες, δεν τις χαρακτηρίζει δηλαδή η απολυτότητα και η αυθεντικότητα, και έχουν πάντοτε χαρακτηριστικά εξωτερικά, σύμφωνα δηλαδή με τον συγκεκριμένο καιρό, την παρούσα στιγμή. Καλό είναι λοιπόν να μην τις εμπιστευόμαστε ιδιαίτερα, καθώς πολλοί δαίμονες έχουν εξωτερικά χαρακτηριστικά αγιότητος, πολλούς δε ανθρώπους του Θεού τους καλύπτει μια όχι καλή εξωτερική εικόνα. Γι αυτό άλλωστε αποτέλεσε αίρεση για την Εκκλησία η διατύπωση της άποψης ότι η θεία Χάρη κατέρχεται μόνο στους αξίους, ενώ οι ανάξιοι δεν τελούν έγκυρα μυστήρια.
Ο αρχιερέας και ο ιερές εξαρτούν την αγιαστική τους παρουσία στον κόσμο από την χάρη του Θεού. Υπάρχει προσευχή ευάρεστη και μη στον Θεό, προσφορά ευάρεστη και μη στον Θεό. Μυστήριο όμως αγιότερο άλλου μυστηρίου λόγω της πνευματικής κατάστασης τού ιερουργού του δεν υπάρχει. Αυτό είναι φρικτό και εφάμαρτο και ως σκέψη ακόμη.
Ο αρχιερέας και ο ιερέας προσφέρουν την αναίμακτη ιερουργία «υπέρ των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων». Πρώτα δηλαδή για τα δικά τους ατοπήματα, που μόνα χαρακτηρίζονται ως αμαρτήματα από τον σήμερα εορταζόμενο άγιο συγγραφέα της θείας Λειτουργίας – ως πραχθέντα δηλαδή από τους διδασκάλους του νόμου, και γι’ αυτό ιδιαιτέρως αξιοκατάκριτα από τον Θεό -, και έπειτα για τα σφάλματα του λαού, τα οποία χαρακτηρίζονται ως αγνοήματα και μόνο, χαρακτηρισμός δηλωτικός της επιείκειας του Θεού.
Όμως πριν από την θεία Ευχαριστία ικετεύει τον Θεό να τον αξιώσει να μεταλάβει των τιμίων δώρων, επισφραγίζοντας την ευχή με την φράση «και δι ημών παντί τω λαώ». Αυτό το «δι ημών», δια της ιερωσύνης δηλαδή, ας το έχουμε πάντοτε κατά νου, καθώς αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Χωρίς την ιερωσύνη δεν υπάρχει σωτηρία. «μακάρι», έλεγε ο μακαριστός πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, «να βρεθεί ο πιο αμαρτωλός ιερέας του κόσμου, να μου διαβάσει την εξόδιο ακολουθία». Κοινό χαρακτηριστικό όλων των σύγχρονων αγιασμένων γεροντάδων ήταν ο απόλυτος και απολυπραγμόνητος σεβασμός στον επίσκοπο και στην Σύνοδο της Εκκλησίας.
Ας έχουμε κατά νου και κάτι τελευταίο, όταν ο πειρασμός της κατάκρισης και της ιεροκατηγορίας μάς χτυπά την πόρτα. Το γεγονός ότι η Εκκλησία επιλέγει και χειροτονεί τους λειτουργούς των μυστηρίων της από τον λαό και όχι από τον ουρανό, και ως εκ τούτου αυτός ο λαός έχει χρέος πριν διατυπώσει απόψεις «επί παντός του επιστητού», να αγωνιά, να προσεύχεται, να δακρύζει και να πονά για την ανάδειξη των ποιμένων του. Πόσες οικογένειες δέχονται με χαρά την απόφαση των παιδιών τους για αφιέρωση στον Θεό; Και ιδίως πόσοι από αυτούς που αλειτούργητοι και αλιβάνιστοι ασκούν κακόπιστη κριτική στην Εκκλησία και υβρίζουν αρχιερείς και ιερείς, θα προσέφεραν μέλος της οικογένειάς τους για την εξυγίανση των άρρωστων μελών της;
Όλα αυτά ας απασχολήσουν με ειλικρίνεια την σκέψη μας, αδελφοι΄, και σίγουρα πολύ πνευματικό όφελος θα έχουμε. Αμήν.
Αρχιμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου