«Πεντηκοστήν εορτάζοντες και Πνεύματος επιδημίαν». Κατά την θεία Λειτουργία της μεγάλης σημερινής εορτής διαβάζουμε την περικοπή από την αρχή του Β’ κεφαλαίου των Πράξεων, όπου περιγράφεται το υπερκόσμιο και πρωτόφαντο γεγονός της καθόδου του αγίου Πνεύματος, «εν είδει πυρίνων γλωσσών», στις κεφαλές των αγίων μαθητών του Χριστού. Οι ένδεκα Απόστολοι, με δωδέκατο τον διά κλήρου εκλεγέντα απόστολο Ματθία, μετά την Ανάληψη του Κυρίου «ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό», έτσι λοιπόν, μέσα σ’ένα κλίμα θαυμαστής απλότητας, το κατ’ εξοχήν κλίμα στο οποίο συνηθίζει να μιλά ο Θεός, άρχισαν οι άνθρωποι του Θεού να μιλούν «ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι», και να κηρύττουν τα μεγαλεία εκείνου. Η μετάδοση στον κόσμο αυτών των μεγαλείων, της σωτηρίας που εκπηγάζει από την συμμετοχή στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι η κατ’ εξοχήν δωρεά του αγίου Πνεύματος στον κόσμο.
Η συνέχεια δεν είναι άλλη από την σύνολη πορεία της Εκκλησίας στην ιστορία από τότε έως τώρα και από το σήμερα «άχρι της συντελείας του αιώνος». Η ίδρυση των κατά τόπους Εκκλησιών, η χειροτονία επισκόπων και πρεσβυτέρων, το κήρυγμα του Λόγου, τα θαυμαστά σημεία και τέρατα, το «πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού», οι πορείες και οι διωγμοί, οι κακοπάθειες και τα βάσανα, το μαρτύριο των χριστοκηρύκων ανεξαρτήτως εποχής, περιοχής, καταγωγής και γλώσσας, όλα αυτά αποτελούν μέρος αυτής ακριβώς της ένδοξης πορείας, η οποία αποδεικνύει περίτρανα ότι τα πάντα, και τα αδύνατα ακόμα, γίνονται δυνατά μέσα στην Εκκλησία μεταβαλλόμενα διά της πνοής του αγίου Πνεύματος. Διότι είναι η Πεντηκοστή η άνωθεν καταβαίνουσα θαυμαστή δυνατότητα «όρη μεθιστάνειν», η δυνατότητα την οποία αποκτά ο μικρός άνθρωπος ανακαινιζόμενος «εν Πνεύματι αγίω» να καταργεί τις μεθοδείες του διαβόλου για απόκρυψη της Αλήθειας από όσους διψούν γι αυτήν. Είναι το παγκόσμιο εκείνο σάλπισμα του ενός ποιμένος Θεού, που αποσκοπεί στο να συναγάγει τα εσκορπισμένα τέκνα του στην μία ποίμνη, την Εκκλησία. Είναι η δυνατότητα να επενδύει ο άνθρωπος τα ούτως ή άλλως θεόσδοτα χαρίσματά του στην υπηρεσία της Εκκλησίας, να γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού, που πονά και δακρύζει για όλα τα υπόλοιπα μέλη και τα στηρίζει όταν τον χρειάζονται. Είναι, τελικά, η γενέθλιος της Εκκλησίας ημέρα, η ολοκλήρωση του σωτηριολογικού σχεδίου του Θεού, είναι το τέλος, η τελειοποίηση δηλαδή, αλλά συνάμα και η αρχή των πάντων στο θεοΐδρυτο θεσμό της Εκκλησίας.
Όταν ο Χριστός «αναλαμβανόμενος μετά δόξης» στο όρος των Ελαιών θέλησε να χαροποιήσει τους θλιμμένους λόγω του χωρισμού μαθητές, τους υποσχέθηκε την αποστολή άλλου παρακλήτου. Αυτή ακριβώς η υπόσχεση και η συνακόλουθη πραγμάτωσή της κατέστη ακένωτη πηγή δωρεών για τον ταλαίπωρο άνθρωπο, που γευόμενος και ευεργετούμενος από τα νάματά της ζει ήδη από αυτήν την ζωή την χαρά του Παραδείσου. Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν σχεδόν από τότε που το πανάγιο Πνεύμα, όχι με τρόπο δυναστικό, ανελεύθερο, απολυταρχικό, αλλ’ ως «φωνή αύρας λεπτής» ξεχύθηκε σε έναν κόσμο αντιπνευματικό και πνευματομάχο, για να τον ζωογονήσει, να τον καινοποιήσει, να το σώσει, σεβόμενο πάντοτε την ελευθερία του είτε να ψελλίζει ταπεινά την επίκληση «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν», είτε αντίθετα, να το αρνείται και να το αποδιώχνει.
Το πανάγιο Πνεύμα έκτοτε ως «πνεύμα σοφίας και συνέσεως» «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», τελειώνει τα μυστήρια, φωτίζει καρδιές και διάνοιες να προσκυνούν τον αληθινό Θεό. Διότι το πανάγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της αγίας Τριάδος «το σύν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον». Είναι ο άγιος Αθάνατος, ο αγαθός Παράκλητος, η πηγή κάθε αγαθότητας, με τον φωτισμό του οποίου και μόνον γνωρίζουμε τον Πατέρα και δοξάζουμε τον Υιό.
Εκτός όμως από την γνώση του αληθινού Θεού που είναι το άπαν, εάν έχουμε πίστη και το επικαλούμαστε, κατευθύνει τα διαβήματά μας και στην απλή καθημερινή μας ζωή. Εάν αδειάσουμε από τον εγωισμό και την φιλαυτία μας, τότε γεμίζει την ύπαρξή μας, και μας αξιώνει να λαμβάνουμε αποφάσεις προς το συμφέρον μας το πνευματικό. Να λοιπόν γιατί η αγία Πεντηκοστή είναι μια υπόμνηση σωστική προς όλους μας ότι άνευ του Αγίου Πνεύματος ουδέν και διά του Αγίου Πνεύματος τα πάντα.
Αρχιμ. Α.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου