Ξέρετε, αυτή η μανία να νομίζουμε ότι μας επιβουλεύονται, μας υποσκάπτουν, μας φθονούν... Ιδίως όταν λέμε ότι μας ζηλεύουν! Μα για να σε ζηλεύει ο άλλος πρέπει κάτι να έχεις. Αν πιστεύεις ότι είσαι κάτι και έχεις κάτι τότε πιστεύεις ότι σε ζηλεύουν.
Όταν λες "δεν έχω τίποτα" τότε ποιος θα σε ζηλέψει; Και τι έχεις να ζηλέψει από σένα; Δεν το πιστεύεις ότι σε ζηλεύει κάποιος...
Όταν ακούσεις έναν άνθρωπο να λέει "με ζηλεύει αυτός ο άλλος", αυτό είναι αρρώστια.
Αυτός είναι το πρόβλημα που νομίζει ότι τον ζηλεύουν, ότι τον φθονούν, ότι τον κακολογούν, ότι τον γλωσσοτρώνε, ότι του κάνουν μάγια, ότι τον ματιάζουν.
Αυτά όλα είναι αρρώστιες.
Δεν είναι υγιή πράγματα αυτά.
Εάν κινδυνεύει ο κόσμος κινδυνεύει από μένα, όχι από τους άλλους ανθρώπους.
Δεν κινδυνεύουμε εμείς από τους άλλους, οι άλλοι κινδυνεύουν από εμάς.
Εμείς είμαστε το πρόβλημα.
Αν εμείς ειρηνεύσουμε μέσα μας, ειρηνεύει μαζί μας ο ουρανός και η γη. Εμείς δεν έχουμε ειρήνη, δεν έχουμε πνευματική κατάσταση τέτοια και έχουμε κακούς λογισμούς.
Και έχω δει ανθρώπους που μπορεί να κάνουν μεγάλες αρετές πνευματικές: να νηστεύουν, να προσεύχονται, να διαβάζουν, να κοινώνουν κλπ. αλλά έχουν μέσα τους μια κακία. Έχουν μέσα τους κακούς λογισμούς. Δεν είναι καθαρή η καρδία τους και αντιδρούν, έχουν εγωισμό. Δεν δέχονται να τους πεις ότι: "εσύ φταις", αμέσως γίνονται θηρία!
Εε, αυτό είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει η ανάλογη πνευματική εργασία μέσα τους.
Ενώ αν είχαν πνευματική εργασία δεν θα αισθάνονταν καν ότι ο άλλος τούς επιβουλεύεται.
Τι να σε επιβουλευτεί, γιε μου;
Τι έχεις πάνω σου που να σε επιβουλευτεί;
Σαν εκείνους που λένε ότι "μόλις μπω στην Εκκλησία όλοι κοιτάζουν πάνω μου". "Δεν πάω Εκκλησία", λέει, "γιατί όλοι θα κοιτάξουν να με δουν". Λέω, εγώ που μπαίνω και είμαι Δεσπότης και με θωρούν όλοι, πράγματι, που κάθομαι εκεί πάνω στο θρόνο με τα άμφια και δεν έχω την εντύπωση ότι με θωρεί κανένας. Ίσα-ίσα περνώ μια χαρά πάνω στο θρόνο! Είμαι μόνος μου εκεί δεν μου μιλάει κανένας, δεν με πλησιάζει κανένας, έχω απόλυτη ησυχία! Είναι η μόνη ώρα που έχω να ησυχάσω, να μη μου μιλάει κάποιος. Συνήθως μου μιλάει ένας από δω και ένας από κει! Λοιπόν ούτε λογισμό έχω ότι με βλέπει κανένας κι εσύ μόλις μπήκες στην Εκκλησία, κοιτάξαν όλοι πάνω σου;
Τόση μεγάλη προσωπικότητα είσαι;
Δηλαδή λάμπεις και γύρισαν όλοι πάνω σου; Φαντάσου τι ιδέα έχει περί του εαυτού του
αυτός ο άνθρωπος, δηλαδή!
Είναι αρρώστια, δεν είναι υγιή πράγματα αυτά. Ο άνθρωπος ο ταπεινός δεν έχει τέτοια σύνδρομα, να νομίζει ότι οι άλλοι τον επιβουλεύονται και τον φθονούν και του κάνουν κακό.
Αυτά όταν τα σκεφτόμαστε πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς έχουμε πρόβλημα, όχι οι άλλοι άνθρωποι.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
Όταν λες "δεν έχω τίποτα" τότε ποιος θα σε ζηλέψει; Και τι έχεις να ζηλέψει από σένα; Δεν το πιστεύεις ότι σε ζηλεύει κάποιος...
Όταν ακούσεις έναν άνθρωπο να λέει "με ζηλεύει αυτός ο άλλος", αυτό είναι αρρώστια.
Αυτός είναι το πρόβλημα που νομίζει ότι τον ζηλεύουν, ότι τον φθονούν, ότι τον κακολογούν, ότι τον γλωσσοτρώνε, ότι του κάνουν μάγια, ότι τον ματιάζουν.
Αυτά όλα είναι αρρώστιες.
Δεν είναι υγιή πράγματα αυτά.
Εάν κινδυνεύει ο κόσμος κινδυνεύει από μένα, όχι από τους άλλους ανθρώπους.
Δεν κινδυνεύουμε εμείς από τους άλλους, οι άλλοι κινδυνεύουν από εμάς.
Εμείς είμαστε το πρόβλημα.
Αν εμείς ειρηνεύσουμε μέσα μας, ειρηνεύει μαζί μας ο ουρανός και η γη. Εμείς δεν έχουμε ειρήνη, δεν έχουμε πνευματική κατάσταση τέτοια και έχουμε κακούς λογισμούς.
Και έχω δει ανθρώπους που μπορεί να κάνουν μεγάλες αρετές πνευματικές: να νηστεύουν, να προσεύχονται, να διαβάζουν, να κοινώνουν κλπ. αλλά έχουν μέσα τους μια κακία. Έχουν μέσα τους κακούς λογισμούς. Δεν είναι καθαρή η καρδία τους και αντιδρούν, έχουν εγωισμό. Δεν δέχονται να τους πεις ότι: "εσύ φταις", αμέσως γίνονται θηρία!
Εε, αυτό είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει η ανάλογη πνευματική εργασία μέσα τους.
Ενώ αν είχαν πνευματική εργασία δεν θα αισθάνονταν καν ότι ο άλλος τούς επιβουλεύεται.
Τι να σε επιβουλευτεί, γιε μου;
Τι έχεις πάνω σου που να σε επιβουλευτεί;
Σαν εκείνους που λένε ότι "μόλις μπω στην Εκκλησία όλοι κοιτάζουν πάνω μου". "Δεν πάω Εκκλησία", λέει, "γιατί όλοι θα κοιτάξουν να με δουν". Λέω, εγώ που μπαίνω και είμαι Δεσπότης και με θωρούν όλοι, πράγματι, που κάθομαι εκεί πάνω στο θρόνο με τα άμφια και δεν έχω την εντύπωση ότι με θωρεί κανένας. Ίσα-ίσα περνώ μια χαρά πάνω στο θρόνο! Είμαι μόνος μου εκεί δεν μου μιλάει κανένας, δεν με πλησιάζει κανένας, έχω απόλυτη ησυχία! Είναι η μόνη ώρα που έχω να ησυχάσω, να μη μου μιλάει κάποιος. Συνήθως μου μιλάει ένας από δω και ένας από κει! Λοιπόν ούτε λογισμό έχω ότι με βλέπει κανένας κι εσύ μόλις μπήκες στην Εκκλησία, κοιτάξαν όλοι πάνω σου;
Τόση μεγάλη προσωπικότητα είσαι;
Δηλαδή λάμπεις και γύρισαν όλοι πάνω σου; Φαντάσου τι ιδέα έχει περί του εαυτού του
αυτός ο άνθρωπος, δηλαδή!
Είναι αρρώστια, δεν είναι υγιή πράγματα αυτά. Ο άνθρωπος ο ταπεινός δεν έχει τέτοια σύνδρομα, να νομίζει ότι οι άλλοι τον επιβουλεύονται και τον φθονούν και του κάνουν κακό.
Αυτά όταν τα σκεφτόμαστε πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς έχουμε πρόβλημα, όχι οι άλλοι άνθρωποι.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
https://www.linkedin.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου