Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩ ΜΑΤΟΣ

                Πολλοί έχουν παρεξηγήσει τήν διδασκαλία τής Εκκλησίας για το ανθρώπινο σώμα. Επειδή τονίζεται συχνά η σωτηρία τής ψυχής παραμελείται η αλήθεια τής Εκκλησίας, ότι το σώμα συμμετέχει άμεσα στήν σωτηρία τού ανθρώπου. Άλλωστε και η ασκητική θεολογία τής Εκκλησίας αναφέρεται τόσο στήν ψυχή όσο και στό σώμα.

                Το σώμα δεν είναι φυλακή τής ψυχής απ΄ όπου η ψυχή θέλει να δραπετεύσει, να ελευθερωθεί. Ψυχή και σώμα είναι αρμονικά συνδεδεμένα. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια τής συγχωρητικής ευχής στήν νεκρώσιμη ακολουθία: «Κύριε ο Θεός ημών, φιλανθρώπως εκέλευσας την κράσιν και μίξιν ταύτην, και τόν άρρηκτον τούτον δεσμόν». Ο Θεός, κινούμενος από φιλανθρωπία, με δική του εντολή ένωσε τήν ψυχή με το σώμα σε έναν άρρηκτο και αρμονικό δεσμό.

                Για τόν λόγο αυτό αλληλοεπηρεάζονται. Όταν αγιάζεται η ψυχή, αγιάζεται και τό σώμα. Και όταν αμαρτάνει τό σώμα, συμμετέχει και η ψυχή. Είναι κοινή η σωτηρία ψυχής και σώματος, δηλ. όλου τού ανθρώπου.

                Η αλληλεπίδραση σώματος και ψυχής γίνεται κατανοητή από τό γεγονός τής Αναστάσεως τού Ιησού. Και η ψυχή τής ανθρώπινής Του φύσης ενδύθηκε αθανασία, αλλά και τό ανθρώπινο σώμα Του ενδύθηκε αφθαρσία.

                 Ούτε η ψυχή Του, ως ανθρώπου, έμεινε στον Άδη, ούτε το σώμα Του υπέστη τήν φθορά τού θανάτου. Δηλ. αναστήθηκε με την ψυχή και το σώμα. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια τού Χριστού όταν οι μαθητές του αμφέβαλαν για τήν Ανάστασή Του: «Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, για να βεβαιωθείτε ότι είμαι Εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήσατέ με και δείτε. Πνεύμα (δηλ. ασώματη ύπαρξη) δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εμένα να έχω. Και πήρε και έφαγε μπροστά τους. Αν και το αναστημένο σώμα Του δεν είχε ανάγκη τροφής, όμως το έκανε για να πείσει τούς μαθητές του ότι και το σώμα Του συμμετείχε στήν Ανάστασή Του.

                Ο απ. Παύλος, βασιζόμενος στήν Ανάσταση τού Χριστού, επιβεβαιώνει τό γεγονός τής κοινής αναστάσεως όλων τών πιστών και γράφει: «Δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και τό θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν». Ότι δηλ. πρέπει ο φθαρτός και θνητός άνθρωπος να ντυθεί τήν αφθαρσία και τήν αθανασία τού Αναστάντος Χριστού, ώστε να συμμετάσχει στήν κοινή ανάσταση «εις ανάστασιν ζωής» και όχι «εις ανάστασιν κρίσεως».

                Ο απ. Παύλος γράφει ότι τό σώμα μας έγινε για να δοξάζουμε τόν Κύριο: «τό δε σώμα…τω Κυρίω». Το ανθρώπινο σώμα, μετά την κατάργηση τής φθοράς τού θανάτου από τήν θυσία τού Θεανθρώπου, είναι δεκτικό χάριτος και αγιασμού. Με τήν μετάληψη τού Σώματος και τού Αίματος τού Κυρίου στήν θ. Λειτουργία, το ανθρώπινο σώμα μετέχει στήν χάρη τής αναστάσεώς Του, διότι γίνεται μαζί με τήν ψυχή μέλος τού σώματος τού Χριστού. Ο απ. Παύλος γράφει: «Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη Χριστού;» Και ως μέλος τού σώματος τού Χριστού, το ανθρώπινο σώμα γίνεται κατοικητήριο τού Αγίου Πνεύματος, που αναπαύεται στόν Υιό και αγιάζει όλα τά μέλη τής Εκκλησίας.

                Αυτήν τήν αλήθεια τήν επιβεβαιώνει πάλι ο Απόστολος: «Δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός μέσα στόν οποίο κατοικεί τό Άγιο Πνεύμα;». με τήν παρουσία τού Αγίου Πνεύματος δοξάζουμε τόν Θεό μέσα στό σώμα μας.

                Δεν δοξάζουμε μόνο εμείς τόν Θεό μέσα στό σώμα μας, αλλά και ο Θεός ο Ίδιος δοξάζει τό σώμα μας. είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ιησού στήν Αρχιερατική Του προσευχή προς τον Θεό Πατέρα Του, «τώρα λοιπόν, εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σε σένα με τήν δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος». Αλλά και στό αίτημά Του, «Πάτερ, δόξασόν σου τό όνομα», ο άναρχος Πατέρας Του είπε: «Και εδόξασα και πάλιν δοξάσω».

                Είναι συγκλονιστικό το πώς ο Θεός δοξάζει τόν εαυτό Του στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Υιού Του. Ο Χριστός ανέβηκε στόν Σταυρό και τό αναμάρτητο σώμα Του σταυρώθηκε για να δοξασθεί ο ουράνιος Πατέρας Του, να γίνει το θέλημά Του και να σωθεί ο κόσμος. Και με τήν θυσία αυτή του Υιού δοξάσθηκε η ανθρώπινη φύση. Διότι με τά τήν Ανάστασή Του ο Κύριος και μετά την ανάληψή Του στούς ουρανούς κάθισε εκ δεξιών τού Θεού, όχι μόνο ως Θεός αλλά και ως άνθρωπος.

                Και όλοι εμείς προσδοκούμε, ως μέλη τής Εκκλησίας, να συμμετάσχουμε με τήν ψυχή και με το σώμα σ’ αυτήν τήν δόξα τού Θεανθρώπου, ώστε να επιβεβαιώνεται ο λόγος τού Αποστόλου ότι «ο Κύριος τώ σώματι», δηλ. ότι και ο Θεός θα δοξάζει το σώμα μας στήν Βασιλεία Του.

                Η πρόνοια τού Θεού άφησε ορισμένα σημεία ώστε να έχουμε εμφανή μαρτυρία για τήν δόξα τού ανθρωπίνου σώματος από τόν Θεό. Πρώτο σημείο είναι τα θαύματα από τό άγγιγμα και την σκιά τών Αποστόλων και τών αγίων εν ζωή. Δεύτερο σημείο είναι η ευωδία και η θαυματουργική ενέργεια τών ιερών λειψάνων τών αγίων τής Εκκλησίας που εκτίθενται σε προσκύνηση στούς πιστούς.

                Αντίθετα, η συμμετοχή τού ανθρώπινου σώματος σε πράξεις που προσβάλουν τήν αγιότητα τού Θεού ταυτόχρονα ατιμάζουν και τήν αξιοπρέπεια τού ανθρώπου ως θείου δημιουργήματος. Ο απ. Παύλος λέει ότι «τιμής ηγοράσθητε», δηλ. εξαγορασθήκαμε από τήν δουλεία τής αμαρτίας με τήν τιμή τού Τιμίου Σώματος και Αίματος τού Χριστού. Όταν δυστυχώς με τις πράξεις μας δεν υπολογίζουμε τήν ανεκτίμητη δωρεά τού Κυρίου, τότε το σώμα μας συμμετέχει στήν φθορά και τόν θάνατο χωρίς ελπίδα ζωής αιωνίου.

Αρχιμ. Χ.Ν.