Μετά την Πρωτοχρονιά ο μακαριστός Μητροπολίτης της Αίγινας, αείμνηστος Ιερόθεος, συνήθιζε να μας καλεί στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, για να κόψουμε τη βασιλόπιτα.
Κάποια χρονιά είχε μαζί του και άλλους δυο Μητροπολίτες.
Μας έβαλε και διαβάσαμε την ευαγγελική περικοπή της 1ης Σεπτεμβρίου, που είναι η Πρωτοχρονιά του εκκλησιαστικού έτους.
Στην περικοπή αυτή ο Χριστός διαβάζει, στη συναγωγή της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ναζαρέτ, τα σχετικά με τον Μεσσία λόγια του Ησαΐα.
Συμφωνά με τα οποία, έργο του Μεσσία είναι να καταπιαστεί, όχι μόνο με τα πνευματικά, αλλά και με τα υλικά προβλήματα των ανθρώπων: Τη φτώχεια, τη σκλαβιά την αρρώστια…
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό το περιεχόμενο της περικοπής, διαβάσαμε και τη σχετική ερμηνεία του αείμνηστου Παναγιώτη Τρεμπέλα.
Η οποία όμως έδινε, σε όλο, σχεδόν, το περιεχόμενο της περικοπής πνευματικό νόημα. Γνώμη, με την οποία συμφωνούσαν και οι τρεις μητροπολίτες…
Ένα όμως παπαδάκι τόλμησε να διαφωνήσει:
Δεν μπορούμε, είπε, να δίνουμε σε όλα πνευματικό νόημα!
Δεν θεράπευσε ο Χριστός αρρώστους; Τυφλούς, χωλούς, παράλυτους; Ή μήπως δεν χόρτασε τους πεινασμένους στην έρημο!
Δεν θεράπευσε ο Χριστός αρρώστους; Τυφλούς, χωλούς, παράλυτους; Ή μήπως δεν χόρτασε τους πεινασμένους στην έρημο!
Δεν καταδίκασε όλους αυτούς, που ανατρέπουν τη δικαιοσύνη και πρόνοια του Θεού, στις οποίες ο ίδιος έδινε πρωταρχική σημασία;
Δεν είχαν οι πρώτοι χριστιανοί εφαρμόσει καθεστώς κοινοκτημοσύνης; Όπου ο καθένας πρόσφερε, ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε, ανάλογα με τις ανάγκες του; Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους!…
Και στην περίπτωση, που το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε απ’ την ιδιοτέλεια των εχόντων και κατεχόντων, οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων. Και μάλιστα με τα πλέον δημοκρατικά και καθαρά κριτήρια:
Ποια κριτήρια;
Και στην περίπτωση, που το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε απ’ την ιδιοτέλεια των εχόντων και κατεχόντων, οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων. Και μάλιστα με τα πλέον δημοκρατικά και καθαρά κριτήρια:
Ποια κριτήρια;
1.Να έχουν αυτοί, που θα εκλέγονταν, καλή φήμη.
Έτσι ώστε να μη συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Όπου το «χριστεπώνυμο» πλήρωμα χειροκροτεί, ζητωκραυγάζει και εκλέγει τους επαγγελματίες ψεύτες, κλέφτες και απατεώνες…
2.Να έχουν οι εκλεγόμενοι γνώση του αντικειμένου, με το οποίο θα ασχοληθούν.
Και να μην ισχύει, όπως τώρα, το καθεστώς της ημετεροκρατίας. Όπου άσχετοι άνθρωποι αναλαμβάνουν αρμοδιότητες άσχετες με το γνωσιολογικό τους οπλοστάσιο. Σε σημείο, ώστε κάποτε, ακόμη και θεολόγοι, να γίνονται υπουργοί Βιομηχανίας. Και άλλα πολλά τέτοια οξύμωρα και παράδοξα…Και:
3.Να είναι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα.
Που σημαίνει να ρυθμίζουν το βίο και την πολιτεία της κοινωνίας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη. Και όχι να πολεμούν με όλους τους υποχθόνιους τρόπους κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας. Όπως οι τωρινοί εκπρόσωποι του μισάνθρωπου σιωνισμού και του απάνθρωπου ναζισμού…
Βέβαια στην ομήγυρη εκείνη της πρωτοχρονιάτικης πίτας δεν ειπώθηκαν όλα αυτά. Γιατί ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος το επέτρεπαν.
Αλλά όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, που θα μπορούσαν να ειπωθούν, δείχνουν ότι ο Χριστός δεν ήταν μονοφυσίτης.
Δεν ασχολήθηκε, δηλαδή, μόνο με τα, λεγόμενα, «πνευματικά» και «μεταφυσικά» θέματα. Λες και η δικαιοσύνη και η πρόνοια δεν είναι πνευματικό και μεταφυσικό θέμα…
Αφού στη Δευτέρα Παρουσία του ο Χριστός θα δώσει απόλυτη, σχεδόν, προτεραιότητα στα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων.
Αφού στη Δευτέρα Παρουσία του ο Χριστός θα δώσει απόλυτη, σχεδόν, προτεραιότητα στα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων.
Και θα πει στους κρινόμενους τα περίφημα εκείνα:
Πείνασα και δίψασα και ήμουν φυλακισμένος και ξένος και άρρωστος και δεν με φροντίσατε…
Που σημαίνει ότι ο Χριστός ασχολήθηκε αναμφίβολα και με τα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων. Που, σε τελική ανάλυση, είναι και αυτά, πέρα για πέρα πνευματικά. Αφού την επίλυση αυτών καθόρισε, ως βασικό κριτήριο, για τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου.
Που σημαίνει ότι ο Χριστός ασχολήθηκε αναμφίβολα και με τα γήινα και υλικά προβλήματα των ανθρώπων. Που, σε τελική ανάλυση, είναι και αυτά, πέρα για πέρα πνευματικά. Αφού την επίλυση αυτών καθόρισε, ως βασικό κριτήριο, για τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου.
Και προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποίησε «τον τομότερον υπέρ δίστομον μάχαιραν» και καταλυτικό λόγο του.
Χωρίς, σε καμιά περίπτωση, να πει στους Αποστόλους να εγκαταλείψουν το φραγγέλιο της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για ν’ ασχολούνται μόνο με τις κηδείες και τα μνημόσυνα…
Κλείνοντας τα μάτια μπροστά στο όργιο της αρπαγής και της ληστείας του επιούσιου άρτου του λαού εκ μέρους της πολιτικάντικης και τοκογλυφικής μαφίας και αλητείας.
Για να εκλιπαρούν, εκ των υστέρων, απ’ τους ανελέητους και άσπλαχνους προδότες και δολοφόνους έλεος και ευσπλαχνία!
Και να προσπαθούν να μπαλώσουν τα αμπάλωτα με τα ψίχουλα της οποιασδήποτε ελεημοσύνης…
Παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου