Η σφαγή στα Καλάβρυτα

Οι βαρβαρότητες της Ναζιστικής Γερμανίας και το Κατοχικό δάνειο είναι πραγματικότητες που πρέπει εάν όχι να καταγγελθούν, τουλάχιστον να χρησιμοποιηθούν στις διαπραγματεύσεις. Πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι παραδέχονται, σε στιγμές ειλικρίνειας ότι υπάρχει ηθικό (άρα και οικονομικό) ζήτημα. Μια να μην στεναχωρούμε τους Γερμανούς, μια τους Τούρκους κ.ο.κ. Δεν πάει έτσι, όμως.

Η ιστορία έχει γράψει με ανεξίτηλο μελάνι:
Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 οι ναζί αφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Καλαβρύτων, σκοτώνοντας συνολικά 1.100 άτομα.
Μετά από διαταγή του διοικητή της 117 Μεραρχίας Κυνηγών υποστράτηγου Καρλ φον λε Σουίρ, συγκεντρώθηκαν όλοι οι κάτοικοι στο δημοτικό σχολείο έχοντας μαζί τους μία κουβέρτα και τρόφιμα για μία μέρα.
Αφού κλείδωσαν τα γυναικόπαιδα στο σχολείο, οδήγησαν τους άνδρες και τα αγόρια από 14 εως 65 ετών στη Ράχη του Καππή, μία επικλινής τοποθεσία, προεσεκτικά επιλεγμένη για τον συγκεκριμένο σκοπό.
Το μεσημέρι στις 14:34 (ώρα στην οποία το ιστορικό ρολόι της εκκλησίας της πόλης μένει παγωμένο μέχρι σήμερα) δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Οι ριπές των πολυβόλων θέρισαν τους άνδρες που βρίσκονταν στη Ράχη του Καππή, με μόνο 13 επιζώντες οι οποίοι επέζησαν γιατί «θάφτηκαν» κάτω από τα πτώματα των υπολοίπων. Παράλληλα οι ναζί λεηλάτησαν και πυρπόλησαν την πόλη. Τα γυναικόπαιδα βρίσκονταν ακόμα κλειδωμένα στο σχολείο, και όταν κατάλαβαν ότι θα καίγονταν ζωντανοί έσπασαν την πόρτα και κατάφεραν να διαφύγουν (μία άλλη εκδοχή λέει ότι ο Αυστριακός φρουρός που στεκόταν μπροστά στην πόρτα τους άνοιξε για να φύγουν και αργότερα εκτελέστηκε για αυτή του την πράξη) και έτρεξαν προς τον λόφο να αναζητήσουν τους δικούς τους.
Η σφαγή των Καλαβρύτων, όπως ονομάστηκε αυτό το ολοκαύτωμα, ήταν αδιαμφισβήτητα από τις πιο βίαιες επιχειρήσεις των ναζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
pygmi.gr