Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Πολλοὶ ἄνθρωποι ὑποφέρουν ἀπὸ διάφορες ἀσθένειες καὶ προσπαθοῦν μὲ τὴ βοήθεια τῶν γιατρῶν νὰ θεραπευθοῦν. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὅμως καταφεύγουν καὶ στὸ Θεὸ καὶ ζητοῦν τὴ θεραπεία τους. Ἰδιαίτερα, ὅταν ἔχουν ἀναλάβει ἕνα δύσκολο καὶ κοπιῶδες ἔργο στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ζητοῦν ἐπίμονα μὲ τὴν προσευχή τους τὴ θεραπεία τους, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸ φέρουν εἰς πέρας. Ὅμως δὲν ἱκανοποιοῦνται πάντα τὰ αἰτήματά τους, γιατὶ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετικό.
Τὸ παράδειγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι ἰδιαίτερα διαφωτιστικό. Τὸ περιγράφει ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος στὴ Β´ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του: “Γιὰ νὰ μὴ περηφανεύομαι (λόγῳ τῶν πολλῶν ἀποκαλύψεων ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸ Θεό), ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε ἕνα ἀγκάθι στὸ σῶμα μου (ἀθεράπευτη ἀρρώστια), ἕνα ὑπηρέτη τοῦ σατανᾶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, ὥστε νὰ μὴ περηφανεύομαι. Γι᾽αὐτὸ τὸ ἀγκάθι τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ τὸ διώξει ἀπὸ πάνω μου...
Ἡ ἀπάντησή του ἦταν: “Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατὶ ἡ δύναμή μου φανερώνεται στὴν πληρότητά της μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴν ἀδυναμία σου”.
Ὅ,τι κάνει ὁ χριστιανὸς καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἐπιτυχίες τους δὲν ὀφείλονται στὸν ἴδιο, ἀλλὰ στὴ χάρη ποὺ ἐνοικεῖ σὲ αὐτὸν καὶ γι᾽αὐτὸ δὲν ἀπαιτεῖται πάντα ἡ σωματικὴ δύναμή του, γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ ἱεραποστολικὸ καὶ γενικότερα τὸ ποιμαντκὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐργάζεται κατὰ Θεὸν δὲν ἔχει περιθώρια νὰ καυχηθεῖ γιὰ τὶς ἐπιτυχίες τοῦ ἔργου ποὺ ἐπιτελεῖ. Αὐτὸς ἁπλὰ εἶναι ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἔργο εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δύναμης ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός. Γι᾽αὐτὸ καὶ δὲν πρέπει νὰ παρατηροῦμε προσωποπαγῆ ἔργα στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ φαινόμενα προσωπολατρείας. Χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχὴ καὶ διάκριση ἐκ μέρους τῶν ὑπευθύνων καὶ εἰδκότερα τῶν κληρικῶν.
http://thriskeftika.blogspot.com/2011/10/blog-post_29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου