Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΧΡΙΣΤΟΥ



                Την προσωπική εμπειρία της αποκάλυψης του Ιησού Χριστού σε αυτόν, και δι’ αυτού στον κόσμο, καταθέτει με συγκλονισμό ψυχής ο απόστολος Παύλος στους Γαλάτες, αφού παραδέχεται με ταπείνωση την πρό αυτής περιδίνησή του μακριά από τον Θεό, και μάλιστα την συγκαταρίθμησή του στους σκληρούς διώκτες της Εκκλησίας του Χριστού. Ο Χριστός του ιερού Ευαγγελίου ήλθε «εν τόπω και χρόνω» για να αποκαλύψει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού και Πατέρα του, και εργαζόμενος με απόλυτη υπακοή το προαιώνιο σχέδιο Εκείνου, να προσφέρει τον εαυτό του αντίλυτρο για την σωτηρία του κόσμου. Αυτής της αποκάλυψης την χαρά και αυτής της χαράς την ευθύνη βιώνουμε – ή, τουλάχιστον, οφείλουμε να βιώνουμε – και εμείς ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Η αποδοχή αυτής της αποκάλυψης φανερώνεται και πιστοποιείται σε κάθε σκέψη, έκφραση και συμπεριφορά μας, εάν είναι του Θεού ή του πονηρού, εάν οικοδομεί ή αν πληγώνει το σώμα του Χριστού.

                Υπάρχουν πολλές στιγμές στην ζωή μας κατά τις οποίες βρισκόμαστε ενώπιον σοβαρών αποφάσεων σχετικά με το τί πρέπει να πράξουμε, προς ποια κατεύθυνση να οδηγήσουμε τα βήματά μας. Τότε, εάν αποφασίσουμε να αποδιώξουμε τον εγωισμό και την φιλαυτία μας και αφήσουμε τον Θεό να λάβει την απόφαση, να λύσει το πρόβλημα, μας αποκαλύπτεται ο Θεός, έστω και διά σημείων και καταστάσεων και προσώπων που ούτε κάν μπορούσαμε να διανοηθούμε, και μας βοηθά, εάν έχουμε ταπείνωση, να λάβουμε την σωστή και πνευματικά συμφέρουσα απόφαση, διακρίνοντας το θέλημα του Θεού. Το γεγονός αυτό είναι μια προσωπική αποκάλυψη του Θεού σε μας, μια μεγαλειώδης και θαυματουργική επέμβασή του στην μίζερη και μικρόψυχη ζωή μας.

                Στον αντίποδα της καταστάσεως αυτής, εμείς συχνά ενδιαφερόμαστε και αγωνιωδώς προσπαθούμε σε ανόητες συζητήσεις και περιττολογίες και κάθε είδους κενές πνευματικού περιεχομένου διαδικασίες να μάθουμε όσα ο αδελφός μας δεν επιθυμεί να μας αποκαλύψει, να αποκρυπτογραφήσουμε όσα ακριβώς βρίσκονται στα μύχια της καρδιάς του, να τον απογυμνώσουμε αναλύοντας την σκέψη και την συμπεριφορά του, ώστε να φανούμε ικανότεροι και διανοητικά ανώτεροι, καθώς επιζητούμε την αυτοπροβολή και το χειροκρότημα του κόσμου.

                Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο, αποκάλυψε το θέλημά του σε μας και με αγάπη μας κάλεσε να ζήσουμε την ελευθερία και την σωτηρία της επιλογής ανάμεσα στους δύο αυτούς δρόμους. Εμείς όμως κωφεύουμε, εθελοτυφλούμε, συχνά δε απροκάλυπτα αδιαφορούμε για το θέλημά Του και γι’ αυτό είμαστε αναπολόγητοι, και θα συνεχίσουμε να είμαστε εάν δεν μετανοήσουμε. Χρειάζεται προς παντός να κατανοήσουμε ότι εν έτει 2011 και μάλιστα ζώντας στην ορθόδοξη Ελλάδα, αναπνέοντας τον ζωογόνο αέρα που ανέθρεψε γενεές μεγάλων Πατέρων, ασκητών και στρατιές μαρτύρων και νεομαρτύρων, έχοντας την μοναδική δυνατότητα να διαβάζουμε από το πρωτότυπο κείμενο το ιερό Ευαγγέλιο και το μείζον μέρος των πατερικών κειμένων στην μητρική μας γλώσσα, αλλά πρώτα και κύρια έχοντας λάβει την ευεργεσία να τελείται η θεία Λειτουργία σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, δεν δικαιούμαστε να ψελλίζουμε φράσεις του τύπου: «δεν γνωρίζω, δεν άκουσα, δεν μου μίλησε κανείς για τον Χριστό, δεν καταλαβαίνω τί ψάλλουν στην Εκκλησία». Ας προσέξουμε μήπως ο Θεός άρει την ευλογία που απλόχερα έχει δώσει στον τόπο μας και την μεταθέσει «έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής», σε μια ιεραποστολική ίσως Εκκλησία της οποίας τα μέλη γνωρίζουν με ευγνωμοσύνη να τιμούν και να δοξάζουν τον δωρεοδότη και ευεργέτη Θεό.

                Υπάρχει δυστυχώς και η περίπτωση εκείνη ανθρώπων που δεν αρκούνται στα όσα αποκεκαλυμμένα το ιερό Ευαγγέλιο κελεύει, αλλά επιθυμούν «το κάτι άλλο», το πέραν του λόγου του Θεού. Θεωρούν τους εαυτούς τους ότι δεν είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων», δεν καλύπτονται από την απλή εντολή της αγάπης, αξιώνοντας ουσιαστικά από τον Θεό μια νέα αποκάλυψη, αρμόδια για την δική τους και μόνο ποιότητα.
                Μακάριο ο Θεός όλους να μας φωτίζει να κατανοούμε τις μεγάλες του δωρεές να εργαζόμαστε με ταπείνωση και απλότητα το θέλημά του, ώστε  και εμείς να ωφελούμαστε πνευματικά και να σωζόμαστε, αλλά και με ταπείνωση να γινόμαστε αίτιοι της σωτηρίας των συνανθρώπων μας. Αμήν.
Αρχιμ. Α.Α.

Δεν υπάρχουν σχόλια: