«Επιτελούντες αγιωσύνη εν φόβω Θεού». Ένα μικρό απόσπασμα της προς Κορινθίους Β’ Επιστολής του Παύλου παρατίθεται σήμερα, προσφέροντάς μας την ευκαιρία να προβληματισθούμε πάνω σε ένα κάλεσμα, μια πρόσκληση που μας αφορά όλους. Η πρόσκληση αυτή βεβαίως απευθύνθηκε πρώτιστα από τον ίδιο τον Θεό στο Λευϊτικό με την φράση «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» και χρησιμοποιείται ποιμαντικά από τον απόστολο Παύλο στην κατήχηση του λαού.
Πολλές φορές βρισκόμαστε σε πανηγύρεις ιερών ναών ή επισκεπτόμαστε ιερά προσκυνήματα, πληροφορούμαστε για τον θαυμαστό βίο των τιμωμένων αγίων προσώπων και με ευλάβεια και ειλικρίνεια το θαυμάζουμε για την υπομονή και την καρτερία τους, τους άθλους και τα κατορθώματά τους, την πίστη και τα καλά τους έργα, με άλλα λόγια όλα αυτά που τους ανέδειξαν αγίους, άξιους δηλαδή της κλήσεως του ίδιου του Θεού από αυτήν την επικοινωνία επηρεαζόμαστε συναισθηματικά πρόσκαιρα, αλλά δυστυχώς αυτό δεν αποτελεί έναυσμα για θετική απάντηση στην κλήση του Θεού, αλλαγή της δικής μας ζωής, απαρχή της προσωπικής μας μεταμόρφωσης. Χάνουμε έτσι ευκαιρίες μοναδικές και ανεπανάληπτες για την πνευματική μας ζωή, αφήνοντας τον χρόνο να κυλά ανούσια και ανώφελα. Μοιάζει το όλο γεγονός με την παρουσία μας σε ένα σπουδαίο μουσείο που το επισκεφθήκαμε, θαυμάσαμε τα εκτιθέμενα στις προθήκες του αντικείμενα και φεύγοντας πήραμε μαζί τον θαυμασμό μας για τα κατορθώματα κάποιων ανθρώπων που έζησαν σε κάποια παλιά εποχή.
Δεν είναι όμως οι Άγιοι εκθέματα μουσειακά, ούτε η κλήση του Θεού και η υπόμνηση του Αποστόλου αφορούν μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων με ειδικά χαρακτηριστικά, μια χρονική περίοδο του παρελθόντος από την οποία έχουμε αποκοπεί. Δεν ήταν οι Άγιοι πλασμένοι με διαφορετικά υλικά από αυτά που και εμείς είμαστε πλασμένοι, δεν ήλθαν στον κόσμο με τρόπο διαφορετικό από αυτόν με τον οποίο ήλθαμε εμείς, δεν έζησαν «απείραστοι κακών» σ’ έναν χώρο και χρόνο χωρίς πειρασμούς, ποικίλες εναλλακτικές λύσεις κοσμικού τύπου. Βεβαίως όχι. Έζησαν κι αυτοί όπως και εμείς σ’ έναν κόσμο που η αγιότητα δύσκολα γίνεται πράξη. Παρόλα αυτά την βίωσαν πορευόμενοι την «στενήν και τεθλιμμένην οδόν την απάγουσαν εις την ζωήν», στην Βασιλεία του Θεού.
«Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού ημέρα σωτηρίας» για να επιτελέσουμε αδελφοί μου, «αγιωσύνην εν φόβω Θεού». Μα γιατί, δίκαια κανείς θα αναρωτηθεί, υπάρχει αγιωσύνη χωρίς φόβο Θεού; Τί είδους αγιωσύνη θα ήταν αυτή; Πιθανότατα ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σε μια αγιωσύνη εξωτερικού τύπου, με εξωτερικά χαρακτηριστικά αγιότητας, για την οποία έχει λεχθεί το φοβερό εκείνο ουαί του Κυρίου: «ουαί υμίν…υποκριταί, ότι παρομοιάζεται τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μέν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας». Πρόκειται δηλαδή για αγιωσύνη που επιτελείται «προς το θεαθύναι τοις ανθρώποις», συχνότατα δε και προς ίδιον όφελος. Απεναντίας, η εν «φόβω Θεού» εργασία της αγιότητος ενέχει μεγάλη ταπείνωση και καθόλου ταπεινοσχημία, ενέχει ουσιαστική επίγνωση αμαρτωλότητας και καθόλου φαρισαϊκού τύπου μεγαλοστομία, δεν αυτοπροβάλλεται προς άγραν «φιλαγίων» χειροκροτητών. Η αγιωσύνη επιτελείται «εν φόβω Θεού» όταν έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, όταν έχει απλότητα χωρίς να μεριμνά και να τυρβάζεται περί πολλά, όταν γνωρίζει να σιωπά αλλά και να εξανίσταται με διάκριση, ώστε να μαρτυρεί το θέλημα του Θεού.
Οι γνωστοί μας σύγχρονοι γεροντάδες που τόσο οικεία και τόσον πλησίον αισθανόμαστε την παρουσία τους, αλλά και οι πάμπολλοι άγνωστοι Άγιοι του καιρού μας, που μπορεί ακόμη και πίσω από την κλειστή πόρτα του διπλανού διαμερίσματος να επιτέλεσαν αγιωσύνη «εν φόβω Θεού» σε επίρρωση του λόγου του Αποστόλου, ας λειτουργήσουν αφυπνιστικά εντός μας. Το γεγονός ότι η αδιαφορία για τα πνευματικά, η απομάκρυνση από το θέλημα του Θεού, η υλιστική θεώρηση του ανθρώπινου βίου έχουν γίνει κανόνας, χρειάζεται ακόμη περισσότερο να κραταιώσει το αγωνιστικό μας φρόνημα και να χαλυβδώσει την θέλησή μας για αντίσταση, και να καλλιεργήσει τον πόθο μας για αγιότητα. Η εργασία της αγιότητας είναι η απάντηση στην αποστασία του καιρού μας. Μια απάντηση που, όταν αποφασίσουμε ως έκφραση ζωής να την ενστερνισθούμε, κι εμάς θα σώσει και τους γύρω μας θα προβληματίσει και με την χάρη του Θεού θα ελκύσει προς σωτηρία.
Αριχμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου