Ευαγγελικό Ανάγνωσμα : Λκ 8,4-15
Κυριακή Δ’ Λουκά – Η παραβολή του σπορέως
Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου
Σέ ἐποχή πού οἱ γεωργοί ἑτοιμάζονται γιά τή σπορά, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὁμιλεῖ γιά τή σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἐργάτες τοῦ θείου λόγου ἀρχίζουν σήμερα μέ ἐνθουσιασμό τήν πνευματική σπορά.
Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου
Σέ ἐποχή πού οἱ γεωργοί ἑτοιμάζονται γιά τή σπορά, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὁμιλεῖ γιά τή σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἐργάτες τοῦ θείου λόγου ἀρχίζουν σήμερα μέ ἐνθουσιασμό τήν πνευματική σπορά.
Σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἁπλόχερα στίς μέρες μας σπείρεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἔδαφος στό ὁποῖο σπείρεται ὀ θεῖος λόγος εἶναι οἱ ψυχές τῶν χριστιανῶν. Αὐτές εἶναι τό χωράφι τοῦ Θεοῦ «Θεοῦ γεώργιον» ὅπως τίς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Σέ ὅλους σπείρεται ὀ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σέ λίγους καρποφορεῖ γιατί ἐν τῷ μεταξύ παρεισέρχονται ἐμπόδια τά ὁποῖα καθιστοῦν ἄγονες καί στεῖρες τίς ψυχές. Ἄς δοῦμε ὅμως τήν παραβολή. Ὁ Κύριος παρομοίασε τίς τέσσερεις κατηγορίες τῆς γῆς μέ τέσσερεις κατηγορίες ἀκροατῶν.
Στήν πρώτη κατηγορία τῆς πατημένης γῆς ἀνήκουν ἐκεῖνοι, πού δέν δίνουν καμιά σημασία καί καμιά προσοχή στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁμοιάζουν μέ τό χῶμα τοῦ δρόμου πού ἔχει σκληρυνθεῖ ἀπό τό καθημερινό πάτημα τῶν περαστικῶν καί εἶναι ἀκατάλληλο νά δεχθεῖ τό σπόρο. Ἡ ἐπιφάνειά του εἶναι σκληρή σάν πέτρα καί κάθε σπόρος εὔκολα διακρίνεται ἀπό τά πεινασμένα πουλιά πού μόλις τόν ἀντιληφθοῦν ὁρμοῦν νά τόν καταβροχθήσουν.
Ἔτσι εἶναι καί οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων τῆς κατηγορίας αὐτῆς. Ἠθικά ἀναίσθητοι ἀκοῦνε τό λόγο σάν διήγημα ἀνούσιο καί ξένο. Δέν δείχνουν καμιά διάθεση νά τόν κρατήσουν στήν καρδιά τους. Δύσπιστοι καί σκληρόκαρδοι δέν δίνουν καμιά σημασία στά κηρύγματα.
Στή δεύτερη κατηγορία ἀνήκουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «μετά χαρᾶς δέχονται τόν λόγον» ἀλλά πιστεύουν προσωρινά καί ἐπιπόλαια καί στόν πρῶτο πειρασμό «ἀφίστανται». Συγκινοῦνται στό ἄκουσμα τῶν θείων λόγων, ἀλλά δυστυχῶς μόνο γιά λίγες στιγμές. Εἶναι οἱ χριστιανοί πού ἔχουν ἐπιφάνεια, ἀλλά δέν ἔχουν βάθος. Στήν ἀρχή πιστεύουν, ἀλλά κατόπιν ὁ βλαστός τῆς πίστεως ξηραίνεται γιατί δέν ἔχει ρίζα. Ὅταν τούς βροῦν θλίψεις καί πόνοι μεταβάλλουν διάθεση ἀπέναντι στό Θεό καί ἀπό πιστοί καί εὐσεβεῖς γίνονται βλάσφημοι καί ἄπιστοι.
Στήν τρίτη κατηγορία τῆς ἀκανθώδους γῆς τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Ἐδῶ ὑπάρχει ὅλη ἡ καλή διάθεση, ὁ ἀγώνας, ὁ κόπος, ἡ πνευματική βία. Οἱ ἄνθρωποι τῆς κατηγορίας αὐτῆς δέν εἶναι οὔτε σκληροί καί ἀδιάφοροι ὅπως τῆς πρώτης, οὔτε ἐπιπόλαιοι καί πρόσκαιροι ὅπως τῆς δεύτερης. Ἐδῶ ὁ σπόρος βλαστάνει καί λίγο πρίν τήν καρποφορία μαραίνεται καί πέφτει. Συμπνίγεται ἀπό τά ἀγκάθια πού ἄγρια καθώς εἶναι ἀπομυζοῦν ἀπό τό χῶμα ὅλα τά συστατικά καί πνίγουν μέ τά κλαδιά τους τά εὐγενῆ βλαστάρια. Οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς, ὁ πλοῦτος καί οἰ ἡδονές τοῦ βίου εἶναι τά ἀγκάθια πού συμπνίγουν τό λόγο τοῦ Χριστοῦ.
Ἀγαθή γῆ εἶναι οἱ χριστιανοί τῆς τέταρτης κατηγορίας, πού διαθέτουν εὔφορη ψυχή. Στήν καρδιά τους δέν βρίσκει τόπο ὁ διάβολος γιατί βασιλεύει ὁ Θεός. Φυσικά οὔτε σ΄ αὐτούς θά ὑπῆρχε πλούσια καρποφορία ἄν προηγουμένως δέν εἶχαν φροντίσει νά καλλιεργήσουν τήν ψυχή τους μέ τήν ἄσκηση καί τήν ἀπονέκρωση τῶν παθῶν. Μέ ὑπομονή καί καρτερία νύκτα καί ἡμέρα κοπιάζουν στήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς τους ὅπως ὁ καλός γεωργός. Φροντίζουν νά τήν διαφυλάττουν ἀμέριμνη καί ἐλεύθερη ἀπό κάθε κοσμική τύρβη προσηλωμένη στό θεῖο ἔλεος. Προσφέρουν τίς εὐνοϊκές προϋποθέσεις γιά τήν μετουσίωση τοῦ λόγου σέ πράξη ζωῆς καί συνεργοῦν μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας τους στήν ταχεία βλάστηση καί ἀνθοφορία τοῦ σπόρου τῆς ἀρετῆς.
Ἄν μέχρι τώρα εἴχαμε τήν ἀτυχία ν΄ ἀνήκουμε σέ μιά ἀπό τίς τρεῖς πρῶτες κατηγορίες δέν θά πρέπει νά ἀποθαρρυνθοῦμε, ἀλλά μέ ὑπομονή νά ἀρχίσουμε τό κοπιαστικό ἔργο τῆς πνευματικῆς καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας. Ὅπως ὁ γεωργός πού θέλει νά μεταβάλλει ἕνα χέρσο χωράφι σέ γόνιμο ὑποβάλλεται σέ κοπιαστικές ἐργασίες, ἔτσι κι ἐμεῖς μποροῦμε νά μεταβάλλουμε τή χερσωμένη ψυχή μας σέ καρποφόρα ἄν μέ διάθεση φροντίσουμε τήν πνευματική της καλλιέργεια. Ἄς ἑτοιμάσουμε τίς ψυχές μας γιά νά δεχθοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἄς τίς σκάψουμε μέ τήν αὐτοκριτική κι ἄς τίς ποτίσουμε μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε ἡ καρποφορία τῶν θείων χαρισμάτων θά εἶναι πλούσια.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Εἶναι πολύ σκληρό νά λές σ΄ ἕναν πού ὑποφέρει νά περιμένει. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ ἀλήθεια. Νά περιμένουμε ὑπομονετικά τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ. Καί ἄν ἀργεῖ, νά μή χάνουμε τήν ἐλπίδα, ἀλλά νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τή μεγάλη στιγμή τῆς θείας ἐπισκέψεως. Ὁ Θεός θά κάνει τό θαῦμα Του.
Στήν πρώτη κατηγορία τῆς πατημένης γῆς ἀνήκουν ἐκεῖνοι, πού δέν δίνουν καμιά σημασία καί καμιά προσοχή στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁμοιάζουν μέ τό χῶμα τοῦ δρόμου πού ἔχει σκληρυνθεῖ ἀπό τό καθημερινό πάτημα τῶν περαστικῶν καί εἶναι ἀκατάλληλο νά δεχθεῖ τό σπόρο. Ἡ ἐπιφάνειά του εἶναι σκληρή σάν πέτρα καί κάθε σπόρος εὔκολα διακρίνεται ἀπό τά πεινασμένα πουλιά πού μόλις τόν ἀντιληφθοῦν ὁρμοῦν νά τόν καταβροχθήσουν.
Ἔτσι εἶναι καί οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων τῆς κατηγορίας αὐτῆς. Ἠθικά ἀναίσθητοι ἀκοῦνε τό λόγο σάν διήγημα ἀνούσιο καί ξένο. Δέν δείχνουν καμιά διάθεση νά τόν κρατήσουν στήν καρδιά τους. Δύσπιστοι καί σκληρόκαρδοι δέν δίνουν καμιά σημασία στά κηρύγματα.
Στή δεύτερη κατηγορία ἀνήκουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «μετά χαρᾶς δέχονται τόν λόγον» ἀλλά πιστεύουν προσωρινά καί ἐπιπόλαια καί στόν πρῶτο πειρασμό «ἀφίστανται». Συγκινοῦνται στό ἄκουσμα τῶν θείων λόγων, ἀλλά δυστυχῶς μόνο γιά λίγες στιγμές. Εἶναι οἱ χριστιανοί πού ἔχουν ἐπιφάνεια, ἀλλά δέν ἔχουν βάθος. Στήν ἀρχή πιστεύουν, ἀλλά κατόπιν ὁ βλαστός τῆς πίστεως ξηραίνεται γιατί δέν ἔχει ρίζα. Ὅταν τούς βροῦν θλίψεις καί πόνοι μεταβάλλουν διάθεση ἀπέναντι στό Θεό καί ἀπό πιστοί καί εὐσεβεῖς γίνονται βλάσφημοι καί ἄπιστοι.
Στήν τρίτη κατηγορία τῆς ἀκανθώδους γῆς τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Ἐδῶ ὑπάρχει ὅλη ἡ καλή διάθεση, ὁ ἀγώνας, ὁ κόπος, ἡ πνευματική βία. Οἱ ἄνθρωποι τῆς κατηγορίας αὐτῆς δέν εἶναι οὔτε σκληροί καί ἀδιάφοροι ὅπως τῆς πρώτης, οὔτε ἐπιπόλαιοι καί πρόσκαιροι ὅπως τῆς δεύτερης. Ἐδῶ ὁ σπόρος βλαστάνει καί λίγο πρίν τήν καρποφορία μαραίνεται καί πέφτει. Συμπνίγεται ἀπό τά ἀγκάθια πού ἄγρια καθώς εἶναι ἀπομυζοῦν ἀπό τό χῶμα ὅλα τά συστατικά καί πνίγουν μέ τά κλαδιά τους τά εὐγενῆ βλαστάρια. Οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς, ὁ πλοῦτος καί οἰ ἡδονές τοῦ βίου εἶναι τά ἀγκάθια πού συμπνίγουν τό λόγο τοῦ Χριστοῦ.
Ἀγαθή γῆ εἶναι οἱ χριστιανοί τῆς τέταρτης κατηγορίας, πού διαθέτουν εὔφορη ψυχή. Στήν καρδιά τους δέν βρίσκει τόπο ὁ διάβολος γιατί βασιλεύει ὁ Θεός. Φυσικά οὔτε σ΄ αὐτούς θά ὑπῆρχε πλούσια καρποφορία ἄν προηγουμένως δέν εἶχαν φροντίσει νά καλλιεργήσουν τήν ψυχή τους μέ τήν ἄσκηση καί τήν ἀπονέκρωση τῶν παθῶν. Μέ ὑπομονή καί καρτερία νύκτα καί ἡμέρα κοπιάζουν στήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς τους ὅπως ὁ καλός γεωργός. Φροντίζουν νά τήν διαφυλάττουν ἀμέριμνη καί ἐλεύθερη ἀπό κάθε κοσμική τύρβη προσηλωμένη στό θεῖο ἔλεος. Προσφέρουν τίς εὐνοϊκές προϋποθέσεις γιά τήν μετουσίωση τοῦ λόγου σέ πράξη ζωῆς καί συνεργοῦν μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας τους στήν ταχεία βλάστηση καί ἀνθοφορία τοῦ σπόρου τῆς ἀρετῆς.
Ἄν μέχρι τώρα εἴχαμε τήν ἀτυχία ν΄ ἀνήκουμε σέ μιά ἀπό τίς τρεῖς πρῶτες κατηγορίες δέν θά πρέπει νά ἀποθαρρυνθοῦμε, ἀλλά μέ ὑπομονή νά ἀρχίσουμε τό κοπιαστικό ἔργο τῆς πνευματικῆς καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας. Ὅπως ὁ γεωργός πού θέλει νά μεταβάλλει ἕνα χέρσο χωράφι σέ γόνιμο ὑποβάλλεται σέ κοπιαστικές ἐργασίες, ἔτσι κι ἐμεῖς μποροῦμε νά μεταβάλλουμε τή χερσωμένη ψυχή μας σέ καρποφόρα ἄν μέ διάθεση φροντίσουμε τήν πνευματική της καλλιέργεια. Ἄς ἑτοιμάσουμε τίς ψυχές μας γιά νά δεχθοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἄς τίς σκάψουμε μέ τήν αὐτοκριτική κι ἄς τίς ποτίσουμε μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε ἡ καρποφορία τῶν θείων χαρισμάτων θά εἶναι πλούσια.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Εἶναι πολύ σκληρό νά λές σ΄ ἕναν πού ὑποφέρει νά περιμένει. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ ἀλήθεια. Νά περιμένουμε ὑπομονετικά τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ. Καί ἄν ἀργεῖ, νά μή χάνουμε τήν ἐλπίδα, ἀλλά νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τή μεγάλη στιγμή τῆς θείας ἐπισκέψεως. Ὁ Θεός θά κάνει τό θαῦμα Του.
Πηγή: http://aktines.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου