Είναι πολύ έντονη η επιθυμία ανάμεσα στους ανθρώπους για ενότητα, συνύπαρξη, κοινή ενέργεια και δράση σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Ενότητα μεταξύ κρατών, κοινωνικών ομάδων, εργαζομένων, επιστημόνων, ερευνητών, οικολόγων, αθλητών κ. ά. Παντού γίνονται κοινές προσπάθειες, κοινοί αγώνες, κοινές δράσεις και αντιδράσεις.
Παγκόσμιοι οργανισμοί και οργανώσεις προβάλλουν κοινούς σκοπούς, προβαίνουν σε κοινές ενέργειες. Ένα παγκόσμιο δίκτυο πληροφορικής δικτυώνει σχεδόν όλον τον κόσμο. Και όμως οι άνθρωποι σαν πρόσωπα νιώθουν μόνοι και προσωπικές τους επιθυμίες, διαφωνίες και συμφωνίες, χάνονται,, πνίγονται ανάμεσα στους δυνατούς. Ακολουθούν, συγκατατίθενται ή και ανέχονται τα κοινά ρεύματα που τους επιβάλλουν οι «ανώτεροι», οι αναγνωρισμένοι. Δεν νιώθουν ενωμένοι αλλά μάλλον αναγκασμένοι μέσα στις παγκόσμιες ζυμώσεις και πιέσεις. Ούτε αισθάνονται τον καρπό κάθε ενωτικής ενέργειας: την ειρήνη.
Ο Χριστός είναι ο ένας καινός άνθρωπος
Ο απ. Παύλος με την θεολογία του προβάλλει το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ως μοναδικό πρότυπο και εικόνα προσωπικής ένωσης των ανθρώπων: «ένα καινούριο, (μοναδικό) άνθρωπο που δημιουργεί (εγκαθιστά) την ειρήνη». Ένα Θεό που σαν άνθρωπος κατάργησε την ρίζα που κάνει τις προσπάθειες των ανθρώπων για ενότητα να ναυαγούν: την έχθρα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και των ανθρώπων μεταξύ τους. Τον φραγμό που χώριζε τους ανθρώπους από την επαφή, την κοινωνία τους με τον αληθινό Θεό.
Πώς να νιώσουν οι άνθρωποι το αίσθημα της προσωπικής αναγνώρισης και ένωσης χωρίς Θεό; Άθεοι μέσα στον κόσμο οι άνθρωποι στερούνται του Πνεύματος που ενώνει και ειρηνεύει. Και ποια ήταν αυτή η έχθρα, αυτός ο φραγμός; «οι αμαρτίες σας χωρίζουν εμένα από εσάς» λέγει ο Θεός με το στόμα του Ησαΐα.
Η σταυρική θυσία του Χριστού, κοινός τόπος ενώσεως των ανθρώπων
Ο Χριστός όμως δια του σταυρού κατήργησε, εξαφάνισε την έχθρα που η αμαρτία είχε καλλιεργήσει ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Τον φραγμό που είχε κτίσει η τυπολατρία του παλαιού νόμου και η αλαζονεία των ειδωλολατρών και αθέων. Κοινή δύναμη, κοινός ζωοποιός δεσμός, έγινε το ίδιο του το αίμα. «με το αίμα του έφερε κοντά στον Θεό όσους είχαν απομακρυνθεί».
Μέσα στην ίδια ανθρώπινη φύση του, την οποία έλαβε καθαρή από κάθε φθορά και παλαιότητα της αμαρτίας, ο Λόγος του Θεού έγινε ο κοινός τόπος όλων των ανθρώπων. Τα εμπόδια της περιτομής των Εβραίων ή της ακροβυστίας των εθνικών και ειδωλολατρών έπεσαν. Η άγνοια και η αλαζονεία ταπεινώθηκαν. Τώρα ισχύουν όχι τα ιδιώματα (εμμονές, πλάνη, προφάσεις, προλήψεις, προκαταλήψεις) της εκτός Θεού ζωής, αλλά τα θεία ιδιώματα του Κυρίου Ιησού Χριστού που έγιναν κοινά σε όλους τους πιστούς με την κοινωνία του Σώματός του και του Αίματός Του.
Η Εκκλησία είναι η παγκόσμια ένωση των ανθρώπων
Η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, που έχει κέντρο την αναίμακτη θυσία του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού, κάνει τους πιστούς ένα σώμα με τον Ιησού και Εκείνος τους ενώνει με τον Θεό Πατέρα του. Αυτή ήταν και είναι η επιθυμία του Θεανθρώπου για τους μαθητές του και για τους πιστούς που θα τους ακολουθούσαν: «ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς» (για να είναι ένα όπως και εμείς). Είναι ένωση προσώπων με την ζωοποιό χάρη του Παναγίου Πνεύματος, κοινωνία Χριστού και πιστών, Θεού και ανθρώπων. Είναι τόσο στενή αυτή η κοινωνία και ένωση, ώστε κάνει τους πιστούς «συμπολίτες των αγίων» και τους εξοικειώνει με τον Θεό. Γίνονται οι πιστοί φίλοι του Θεού επειδή κοινωνούν της σάρκας του Κυρίου Ιησού.
Η ένωση Χριστού και ανθρώπων είναι οικοδόμημα αγιασμού και ειρήνης.
Ο Χριστός έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του σώματος της Εκκλησίας. Πάνω του οικοδόμησαν οι απόστολοι και οι προφήτες. Εκεί οικοδομούνται και ενώνονται και οι θεοφιλείς ψυχές, οι φιλόθεοι πιστοί, τα μέλη του σώματος της Εκκλησίας, έτσι ώστε να είναι κατάλληλοι να οικοδομηθεί μέσα τους η αποκάλυψη του Πατρός, δηλαδή να ενωθούν αιώνια μαζί του. Και γίνονται ένας ζωντανός Ναός κοινωνός της αγιότητας του Θεού με την παρουσία, την ενότητα του Αγίου Πνεύματος.
Αγαπητοί αδελφοί, πού κτίζει σήμερα ο κόσμος; Στην ματαιότητα; Πού θα βρεί την ειρήνη; Στην αμαρτία που εχθρεύεται την ομόνοια και συντηρεί την έχθρα; Ο Απόστολος των Εθνών μας ομολογεί: «Αυτός (ο Χριστός) εστίν η ειρήνη ημών». Είναι η βαθιά ειρήνη του Θεού που την έφερε στην γή, όταν έγινε άνθρωπος και ενώθηκε με την ανθρωπότητα. Την διατηρεί μέσα στην Εκκλησία για να την δώσει κα πάλι στην κουρασμένη ανθρωπότητα που την διψά και την περιμένει.
Αμήν.
Αρχιμ. Χ.Ν.
Παγκόσμιοι οργανισμοί και οργανώσεις προβάλλουν κοινούς σκοπούς, προβαίνουν σε κοινές ενέργειες. Ένα παγκόσμιο δίκτυο πληροφορικής δικτυώνει σχεδόν όλον τον κόσμο. Και όμως οι άνθρωποι σαν πρόσωπα νιώθουν μόνοι και προσωπικές τους επιθυμίες, διαφωνίες και συμφωνίες, χάνονται,, πνίγονται ανάμεσα στους δυνατούς. Ακολουθούν, συγκατατίθενται ή και ανέχονται τα κοινά ρεύματα που τους επιβάλλουν οι «ανώτεροι», οι αναγνωρισμένοι. Δεν νιώθουν ενωμένοι αλλά μάλλον αναγκασμένοι μέσα στις παγκόσμιες ζυμώσεις και πιέσεις. Ούτε αισθάνονται τον καρπό κάθε ενωτικής ενέργειας: την ειρήνη.
Ο Χριστός είναι ο ένας καινός άνθρωπος
Ο απ. Παύλος με την θεολογία του προβάλλει το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ως μοναδικό πρότυπο και εικόνα προσωπικής ένωσης των ανθρώπων: «ένα καινούριο, (μοναδικό) άνθρωπο που δημιουργεί (εγκαθιστά) την ειρήνη». Ένα Θεό που σαν άνθρωπος κατάργησε την ρίζα που κάνει τις προσπάθειες των ανθρώπων για ενότητα να ναυαγούν: την έχθρα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και των ανθρώπων μεταξύ τους. Τον φραγμό που χώριζε τους ανθρώπους από την επαφή, την κοινωνία τους με τον αληθινό Θεό.
Πώς να νιώσουν οι άνθρωποι το αίσθημα της προσωπικής αναγνώρισης και ένωσης χωρίς Θεό; Άθεοι μέσα στον κόσμο οι άνθρωποι στερούνται του Πνεύματος που ενώνει και ειρηνεύει. Και ποια ήταν αυτή η έχθρα, αυτός ο φραγμός; «οι αμαρτίες σας χωρίζουν εμένα από εσάς» λέγει ο Θεός με το στόμα του Ησαΐα.
Η σταυρική θυσία του Χριστού, κοινός τόπος ενώσεως των ανθρώπων
Ο Χριστός όμως δια του σταυρού κατήργησε, εξαφάνισε την έχθρα που η αμαρτία είχε καλλιεργήσει ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Τον φραγμό που είχε κτίσει η τυπολατρία του παλαιού νόμου και η αλαζονεία των ειδωλολατρών και αθέων. Κοινή δύναμη, κοινός ζωοποιός δεσμός, έγινε το ίδιο του το αίμα. «με το αίμα του έφερε κοντά στον Θεό όσους είχαν απομακρυνθεί».
Μέσα στην ίδια ανθρώπινη φύση του, την οποία έλαβε καθαρή από κάθε φθορά και παλαιότητα της αμαρτίας, ο Λόγος του Θεού έγινε ο κοινός τόπος όλων των ανθρώπων. Τα εμπόδια της περιτομής των Εβραίων ή της ακροβυστίας των εθνικών και ειδωλολατρών έπεσαν. Η άγνοια και η αλαζονεία ταπεινώθηκαν. Τώρα ισχύουν όχι τα ιδιώματα (εμμονές, πλάνη, προφάσεις, προλήψεις, προκαταλήψεις) της εκτός Θεού ζωής, αλλά τα θεία ιδιώματα του Κυρίου Ιησού Χριστού που έγιναν κοινά σε όλους τους πιστούς με την κοινωνία του Σώματός του και του Αίματός Του.
Η Εκκλησία είναι η παγκόσμια ένωση των ανθρώπων
Η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, που έχει κέντρο την αναίμακτη θυσία του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού, κάνει τους πιστούς ένα σώμα με τον Ιησού και Εκείνος τους ενώνει με τον Θεό Πατέρα του. Αυτή ήταν και είναι η επιθυμία του Θεανθρώπου για τους μαθητές του και για τους πιστούς που θα τους ακολουθούσαν: «ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς» (για να είναι ένα όπως και εμείς). Είναι ένωση προσώπων με την ζωοποιό χάρη του Παναγίου Πνεύματος, κοινωνία Χριστού και πιστών, Θεού και ανθρώπων. Είναι τόσο στενή αυτή η κοινωνία και ένωση, ώστε κάνει τους πιστούς «συμπολίτες των αγίων» και τους εξοικειώνει με τον Θεό. Γίνονται οι πιστοί φίλοι του Θεού επειδή κοινωνούν της σάρκας του Κυρίου Ιησού.
Η ένωση Χριστού και ανθρώπων είναι οικοδόμημα αγιασμού και ειρήνης.
Ο Χριστός έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του σώματος της Εκκλησίας. Πάνω του οικοδόμησαν οι απόστολοι και οι προφήτες. Εκεί οικοδομούνται και ενώνονται και οι θεοφιλείς ψυχές, οι φιλόθεοι πιστοί, τα μέλη του σώματος της Εκκλησίας, έτσι ώστε να είναι κατάλληλοι να οικοδομηθεί μέσα τους η αποκάλυψη του Πατρός, δηλαδή να ενωθούν αιώνια μαζί του. Και γίνονται ένας ζωντανός Ναός κοινωνός της αγιότητας του Θεού με την παρουσία, την ενότητα του Αγίου Πνεύματος.
Αγαπητοί αδελφοί, πού κτίζει σήμερα ο κόσμος; Στην ματαιότητα; Πού θα βρεί την ειρήνη; Στην αμαρτία που εχθρεύεται την ομόνοια και συντηρεί την έχθρα; Ο Απόστολος των Εθνών μας ομολογεί: «Αυτός (ο Χριστός) εστίν η ειρήνη ημών». Είναι η βαθιά ειρήνη του Θεού που την έφερε στην γή, όταν έγινε άνθρωπος και ενώθηκε με την ανθρωπότητα. Την διατηρεί μέσα στην Εκκλησία για να την δώσει κα πάλι στην κουρασμένη ανθρωπότητα που την διψά και την περιμένει.
Αμήν.
Αρχιμ. Χ.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου