ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Όταν ο ευαγγελιστής Ιωάννη διακηρύσσει ότι «ο Λόγος σάρξ εγένετο», σημαίνει ότι ο Υιός του Θεού Πατρός πήρε σάρκα και οστά, σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, χωρίς όμως να πάψει να είναι Θεός. Θεάνθρωπος ο Ιησούς Χριστός, έπαθε ως άνθρωπος, αλλά «τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός» κηρύττει ο απόστολος Πέτρος.



Το αναστημένο σώμα του Χριστού είναι το Κυριακό σώμα και αίμα που μεταλαμβάνουν οι πιστοί σε κάθε λειτουργική ευχαριστιακή σύναξη. Με τον τρόπο αυτό γίνονται μέλη και συμμέτοχοι του θεανθρώπινου σώματος του Ιησού, όπως μας λέει σήμερα ο Απόστολος: «Υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους».



Εκείνος, ως μοναδική κεφαλή της Εκκλησίας, μας ενώνει στο σώμα του, εξηγεί ο Μέγας Βασίλειος. Και εμείς μετέχουμε της σάρκας αυτού, συμπληρώνει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλα, μετέχουμε πραγματικά και όχι συμβολικά. Και η μετοχή μας αυτή είναι συμμετοχή στην αφθαρσία και την αναμαρτησία του αγίου του σώματος, διδάσκει ο άγιος Μάξιμος.



Με αυτήν την έννοια καλούμαστε λοιπόν μέλη της Εκκλησίας, γιατί ο Χριστός είναι και κεφαλή και σώμα της Εκκλησίας. Εμείς συμμετέχουμε με την δύναμη της πίστεως και την χάρη των μυστηρίων σ’ αυτό το μυστικό σώμα, και φωτιζόμαστε και αγιαζόμαστε.



Ο Ιησούς Χριστός μας χαριτώνει και μας δωρίζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, «που είχε υποσχεθεί, μοίρασε πλούσια σε μας» όπως αναφέρει ο απ. Πέτρος. Και εξειδικεύει τα χαρίσματα του Παρακλήτου μέσα στην Εκκλησία ο Απόστολος των Εθνών.



Το αποστολικό χάρισμα, και εννοεί όλους τους Αποστόλους, και τους Εβδομήκοντα.

Το Προφητικό χάρισμα, και εννοεί όχι μόνο αυτούς που προφητεύουν, αλλά και όσους διδάσκουν και ερμηνεύουν τα προφητικά λόγια.

Το διδακτικό χάρισμα, και εννοεί όσους πατέρες συνεισφέρουν με την συνετή διδασκαλία τους στην κατανόηση των θείων παραγγελμάτων.

Το χάρισμα της θαυματουργίας, τις «δυνάμεις» δηλαδή των σημείων για να ενισχυθεί η πίστη στο αποστολικό κήρυγμα.

Το ιαματικό χάρισμα, δηλ. η θεραπεία των ασθενών με την χάρη του Αγίου Πνεύματος για την ανακούφιση από την ταλαιπωρία της ασθένειας και για την βεβαίωση της πίστεως στο όνομα του Χριστού και στην Εκκλησία/.

Το χάρισμα της πνευματικής αντιλήψεως και προνοίας, τόσο για την κατανόηση της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, όσο και για την άσκηση της αγάπης και φροντίδας στον πλησίον. Και

Το χάρισμα της γλωσσολαλίας, που ήταν έντονο στην πρώτη Εκκλησία για την εξάπλωση του Ευαγγελίου στον τότε γνωστό κόσμο. Πρόκειται για την ικανότητα κάποιων μελών της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, μέσω της δύναμης του Αγίου Πνεύματος, ικανότητα πρωταρχικά δοσμένη για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε όλο τον κόσμο και να γίνονται αντιληπτοί από τον καθένα στην γλώσσα του.



Ο απ. Παύλος, σε μια έξαρση πνευματικής πληρότητας και ζωντανής εμπειρίας του με τον Χριστό, μας καταθέτει σαν αιώνια παρακαταθήκη τον ύμνο της θείας αγάπης, σαν το πολυτιμότερο πνευματικό χάρισμα, «το τιμώμενον υμίν και προσκυνούμενον» κατά τον άγ. Γρηγόριο τον Θεολόγο, που επιβεβαιώνει την συμμετοχή μας στο σώμα της Εκκλησίας, την ένωσή μας με τον ίδιο τον Χριστό. Γεγονός που έζησαν και ζουν όσοι καταξιώθηκαν να δουν τον Χριστό «καθώς εστί», όπως δηλαδή είναι.



Αν έχουμε, κατά τον απ. Παύλο, ένα ή δύο ή περισσότερα ή ακόμα και όλα τα χαρίσματα του θεού και στερούμαστε της θείας αγάπης, δεν ωφελούμαστε πνευματικά. Μάλλον μοιάζουμε με τενεκέδες που θορυβούν χωρίς νόημα, δεν είμαστε τίποτα μπροστά στα μάτια του Θεού, αλλά και των ανθρώπων που περιμένουν δείγματα θεϊκής αγάπης. Η θεία αγάπη δίνει νόημα και αξία και στα άλλα χαρίσματα. Γιατί αυτήν προβάλλουν.



Η θεία αγάπη που μας κάνει να νιώθουμε ενωμένοι στο μυστικό σώμα του Θεανθρώπου είναι μόνιμη, αναλλοίωτη, συνεχής: «πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει», όπως Εκείνος. Δεν χάνει την δύναμή της, «ουδέποτε εκπίπτει», όπως αντίθετα συμβαίνει με την κοσμική δόξα, ούτε για χάρη του συμφέροντος, ούτε από δειλία. Η αγάπη του Θεού δεν έχει σχέση με την αλαζονεία, τον κομπασμό και την ζηλοφθονία. Προτιμά την αλήθεια, όσο κι αν στοιχίζει, και δεν είναι αγάπη εγωιστική, γιατί δεν ζητάει το δικό της, αλλά μακροθυμεί και δεν αδικεί. Μακροθυμεί και προσφέρει καλοσύνη.



Αγαπητοί αδελφοί, αν τα χαρακτηριστικά αυτά της εν Χριστώ αγάπης έχουν αγγίξει την ψυχή μας, τότε σημαίνει ότι είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας Του. Γιατί ζούμε τον σφυγμό της θεανθρώπινης ζωής Του που χτυπά με άπειρη καλοσύνη στις καρδιές των πιστών. Μέσα στην θέρμη της θείας αγάπης ζούμε μαζί του την αιωνιότητα του αληθινού τριαδικού Θεού.

Αμήν.

Αρχιμ. Χ.Ν.