Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΣ

Δεν είναι καθόλου δύσκολο, σε κείνον που «τρέφεται» και «ποτίζεται» από το ζωντανό Σώμα του Χριστού, να αντιληφθεί, πως σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων επιχειρούν πεισματικά να υποστηρίξουν, πως ο διάβολος είναι μια ανύπαρκτη ιστορία. Έτσι, εύκολα, απλά και επικίνδυνα, πέφτουν στην παγίδα της άρνησης και ταυτόχρονα γίνονται τραγικοί υπηρέτες, ενοχλητικοί διακινητές, περίεργοι «δούλοι» του διαβόλου.

Κι ενώ μ’ένα αντικειμενικό βλέμμα ή μια αληθινή καρδιακή ενατένιση μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να υποστηρίξουμε πως η εποχή μας «αυταρέσκα αποκαλούμενη προοδευτική, μοιάζει να’ ναι μέχρι τινός ή μέχρι πολλού σατανόμορφη», επιμένουμε να δεχόμαστε την «εκ του πονηρού» προσφερόμενη θέση, πως σατανάς δεν υπάρχει.

Όλες οι αμαρτωλές κινήσεις, θεωρίες και πράξεις -υποστηρίζουμε- προέρχονται από ένα σκοτεινό, άγνωστο και αδιαπέραστα πυκνό πνεύμα κακού, δίχως προσωπικότητα. Πάνω στην πνευματικά επικίνδυνη αυτή άποψη θεμελιώνουμε τον αγώνα και την αγωνία μας, επενδύουμε την ελευθερία μας, νομίζουμε πως διασώζουμε το υπαρξιακό μας πρόσωπο.

Το ιερό Ευαγγέλιο όμως υπεύθυνα, αληθινά και θεοδίδακτα τοποθετεί τα πράγματα στην θέση τους. Με δηλωμένη και αψεγάδιαστη αγάπη αποκαλύπτει το εφιαλτικό εσωτερικό μας κενό και υποδεικνύει το τραγικό λάθος. Φανερώνει την δόλια, κρυφή και φθοροποιό παρέμβαση του διαβόλου, ώστε με το κάλυμμα της ανυπαρξίας του να κινείται, να ενεργεί και να διαβρώνει τις υπάρξεις.

Δεν πρέπει δε να αγνοούμε πως η Πατερική εμπειρία και η ασκητική διδαχή της Εκκλησίας πάνω σ’αυτή την βάση στηρίζονται και εδώ θεμελιώνουν την όλη ποιμαντική τους φροντίδα. Το Ευαγγέλιο με ζωηρά χρώματα και ζωντανές εικόνες προβάλλει την βεβαιότητα της ύπαρξης και της δράσης του σατανά, υψώνοντας ταυτόχρονα ενώπιον του δυναστευόμενου κοινωνικού σώματος από τις δόλιες και υποτιμητικές παγίδες, ενέργειες και επεμβάσεις του την αλήθεια της σωτηρίας μέσα από την Χάρη και την δύναμη του Χριστού.

Οφείλουμε από την αρχή να υποστηρίξουμε πως ο σατανάς - υπόγειος, δόλιος και αδιόρατος πνευματικός δυναμίτης - δεν είναι ένα σκοτεινό και απροσδιόριστο νεφέλωμα. Δεν είναι το κακό στη γενική του θεώρηση και αφηρημένη του έννοια. Είναι μια βαρύτατα τραυματισμένη, βαθειά εφθαρμένη και βαρειά πονεμένη ύπαρξη. Ένα πρόσωπο, σκοτεινό εξαιτίας των έργων του, που βγήκε και αυτό από τα σπλάχνα της Δημιουργίας.

Αρχικά ήταν το δέκατο τάγμα των Αγγέλων, που, κυκλωμένο και οδυνόμενο μέσα στην αλλοτριωτική δίνη του εγωϊσμού, υποτάχθηκε στον εκβιαστικό λόγο και την ανελεύθερη υποχρέωση του τυφλού πνευματικά ηγέτη του, του Εωσφόρου, οδηγούμενο έξω από την αγάπη και την Ελευθερία του Παραδείσου.

Έκτοτε, με μηχανισμούς παραπλανητικούς, λειτουργεί σαν ισχυρό παράσιτο, ανεπιθύμητο φθοροποιό επισκέπτη, που μοναδική του έγνοια είναι η κατάργηση του θείου δώρου της ελευθερίας του προσώπου, η αιχμαλωσία του μέσα στην πυρίκαυστη πραγματικότητα της αμαρτίας, η αποϊεροποίηση και ο ευτελισμός του ανθρώπου, σαν ιερού δημιουργήματος του Θεού.

Η Αγ. Γραφή επιμένει, με απόλυτο τρόπο και διάφανη διδαχή, να αποκαλύπτει τον σατανά, σαν τον εκβιαστή, δυνάστη, δόλιο σε μηχανισμούς φθοράς και επίμονο φθορέα του ανθρώπου (Ματθ. 24,24*Α’ Πετρ. 5,8). «Φθόνω δε διαβόλου ο θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμον» αφού τόσον περίτεχνα και αγαπητικά «ο Θεός έκτισε τον άνθρωπον επ’ αφθαρσία και εικόνα της ιδίας ιδιότητος εποιήσεν αυτόν» (Σοφ. Σολ. 2,23-24) μας επισημαίνει ο λόγος της Αγάπης.

Βέβαια, ο διάβολος «ανθρωποκτόνος ην υναπαρχής και εν τη αληθεία ούχ έστηκεν, ότι ουκ έστιν αλήθεια εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού» (Ιω. 8,44). Τολμηρός και γενναίος ο λόγος του Ευαγγελιστή της Αγάπης Αγίου Ιωάννου φανερώνει το επικίνδυνα φθοροποιό έργο του σατανά και υποδεικνύει την διαρκή του παρουσία επιχειρώντας να ανατρέψει τον άνθρωπο και την ζωή του. Να βραχυκυκλώσει κάθε πνευματική, ένθεη προσπάθειά του και να τον σπρώξει πέρα από το φως της ελπίδος και την ζεστασιά της αγάπης του Θεού. Σκοτεισμένος, παραλυμένος, διχασμένος, έντρομος και ταλαιπωρημένος πια ο άνθρωπος γίνεται αδύναμο «παίγνιο» και πιστός υπηρέτης του σατανά.

Αυτός είναι η μολυσματική πηγή της ανομίας και του αντίΧριστου φρονήματος, στα θλιβερά δόκανα των οποίων αλλοτριώνεται, συντρίβεται, σβήνει η ανθρώπινη ύπαρξη. Το επιβεβαιώνει τόσο απλά, αληθινά και γνήσια ο λόγος του Θεού: «ο δράκων, ο όφις ο μέγας, ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και σατανάς, ο πλανών την Οικουμένην όλην» (Αποκ. 12,9). Επίσης «ο ποιών την αμαρτίαν εκ του διαβόλου εστίν, ότι απαρχής ο διάβολος αμαρτάνει. Εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α’, Ιω. 3,8).

Έξω από την αγάπη του Θεού, μακρυά από το πληγωμένο και Αναστημένο Σώμα Του, ο άνθρωπος κινδυνεύει να γίνει «εμπόρευμα» του σατανά.

«Ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει» (Αποκ. 12,12). Συστηματικά εργάζεται και εκβιαστικά αποσυντονίζει από το πνευματικό χρέος τον άνθρωπο. Απόδειξη τρανή η τραγωδία του ανθρώπου σήμερα. Μια κυματόμορφη τραγωδία αναλήθειας, ψεύδους, φθοράς, διαφθοράς, εγκληματικότητος, ασέβειας και απιστίας. Όλα αυτά καρπογόνοι σπόροι της σατανικής επίθεσης.

Πρόσωπο επικίνδυνο μεν, αληθινό όμως ο σατανάς. Που αιώνες αλέθει τον μύλο της αιχμαλωσίας και σ’αυτόν σπρώχνει τον άνθρωπο. Θα ναρκοθετεί την κοινωνία, διαλύοντας την ανθρώπινη ύπαρξη, μέχρι το τέλος του κόσμου. Μέχρι το ελπιδοφόρο και λυτρωτικό άνθισμα της Βασιλείας των Ουρανών, που θα σημαδέψει και την κυριαρχία του Αρνίου του Εσφαγμένου. Θα εργάζεται βλαπτικά των ψυχών, των καρδιών, των σωμάτων και των διανοημάτων, αφού κατά παραχώρηση της αγάπης του Θεού υπάρχει. Για να φανεί το δόλιο και καταστροφικό του έργο και να αποκαλυφθεί η αντοχή του ανθρώπου. Για να δοκιμάζεται η πνευματική του αντίσταση και άλλοτε παιδαγωγικά να τιμωρείται. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος διδάσκει: «άδεια έλαβε ο διάβολος μαζί με τους δαίμονες, αφού από τον Παράδεισο και τον Θεό ετοίμασε εξόριστο τον άνθρωπο με την παρακοή, σαλεύοντας το λογιστικό του ανθρώπου νύκτα και ημέρα». Σίγουρα πάντως ο σατανάς «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί, ζητών τίνα καταπίη» (Α’ Πετρ. ε,8).

Και τίθεται το επίμονο ερώτημα: Πως ξεπερνιέται η κάθε επιθετική κίνηση του σατανά ή πως χτυπιέται κατακέφαλα το «θηρίο»;

Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής ερμηνεύοντας την παρουσία και την δράση του σατανά λέει: Ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο των δαιμόνων: «Πρώτον, πολεμούμενοι και αντιστεκόμενοι να διακρίνουμε τα όρια της αρετής και της κακίας, δεύτερον μέσα από την αντίσταση μας και τον έμπονο αγώνα, όταν αποκτήσουμε την αρετή, να την έχουμε σίγουρη και σταθερή, τρίτο, όταν αυξανόμαστε στην αρετή να μη γινόμαστε εγωϊστές, αλλά ταπεινός.

Τέταρτο, αφού μας πειράξει η κακία να την μισήσουμε αληθινά. Πέμπτο, όταν γίνουμε σε όλα απαθείς να μη ξεχάσουμε την δική μας ασθένεια και εκείνη την δύναμη που μας βοήθησε».

Με τον λόγο του αυτόν ο άγιος του θείου φωτός μας δείχνει τις αναστάσιμες δυνάμεις που μας κρατούν στην Χάρη του Θεού. Είναι δε η πίστη η σταθερή στην Αγάπη Του η βεβαιότητα της αλήθειας των λόγων Του? ο ανυποχώρητος προσωπικός πνευματικός μας αγώνας η κατάκτηση της αρετής και η σταθερή προσπάθειά μας να μην την χάσουμε.

Ακόμη δε ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος με τον έμπειρο λόγο του μας οδηγεί σε μια αλλιώτικης δυναμικής αλήθεια, που καταργεί τον σατανά και κονιορτοποιεί κάθε δαιμονική πίεση: «με επιμέλεια και φροντίδα να προτιμάτε πιο πυκνά (πιο συχνά), να συγκεντρώνεσθε για ευχαριστία και δόξα Του Θεού, διότι όταν πιο συχνά μαζί βρίσκεσθε, γκρεμίζονται οι δυνάμεις του Σατανά?.»(προς Εφεσ.13,1 P.G.5, 656 Α). Το ισχυρό, λοιπόν, ανάχωμα που αποδυναμώνει και αποσυντονίζει, νεκρώνει κάθε σατανική προέλαση είναι η λειτουργική και μυστηριακή ζωή. Εκεί, σ’αυτό το αιμάτινο και μαρτυρικό μέρος, συντρίβεται ο σατανάς και ελευθερώνεται ο άνθρωπος.

Είναι γνωστή η «περιπέτεια» του μαχητή των δαιμόνων αγίου Αντωνίου. Ο παμπόνηρος και μισόκαλος διάβολος έστησε στο πέρασμα του Αγίου πλήθος παγίδων προκειμένου να ακρωτηριάσει την αντοχή του, να αποδυναμώσει το ανταστασιακό του φρόνημα και να τον σύρει στα φθοροποιά υψίπεδα του.

Στην θέα των δαιμονικών παγίδων ο άγιος ταράχθηκε. Και «αφού βαθειά αναστέναξε είπε. Ποιος μπορεί, λοιπόν, να τις ξεπεράσει; Κι αμέσως άκουσε φωνή από τον ουρανό, που του είπε: η ταπεινοφροσύνη».

Δυνατός ο σατανάς. Παντοδύναμη η Χάρη και η αγάπη του Θεού. Η πίστη στον Σταυρό και την Ανάσταση, η ταπείνωση, η λειτουργική και μυστηριακή ζωή είναι οι μοναδικές αποτελεσματικές δυνάμεις κατά των σατανικών δυνάμεων. Και όπως διδάσκει ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης «των δυνατών και των ολοκληρωμένων γνώρισμα είναι να μονομαχούν πάντοτε με τους δαίμονες. Και το πνευματικό μαχαίρι, που είναι λόγος του Θεού, διαρκώς πάνω σ’αυτούς να στρέφουν».

Πρωτοπρεσβύτερος ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ

Δημοσιευμένο από την/τον kantonopou στις Οκτώβριος 24, 2009