Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ»


Ημ. Εορτής:
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως:
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Ματθ. στ’ 14-21

Ἐὰν γρ φτε τος νθρώποις τ παραπτώματα ατνφήσει καὶὑμν  πατρ μν  οράνιος· ἐὰν δ μ φτε τος νθρώποις τπαραπτώματα ατνοδ  πατρ μν φήσει τ παραπτώματαμνΟταν δ νηστεύητε, μ γίνεσθε σπερ ο ποκριτα σκυθρωποί·φανίζουσι γρ τ πρόσωπα ατν πως φανσι τος νθρώποις νηστεύοντες· μν λέγω μν τι πέχουσι τν μισθν ατν. Σ δνηστεύων λειψαί σου τν κεφαλν κα τ πρόσωπόν σου νίψαι, πως μφανς τος νθρώποις νηστεύων, λλ τ πατρί σου τ ν τ κρυπτ, κα  πατήρ σου  βλέπων ν τ κρυπτ ποδώσει σοι ν τ φανερ. Μθησαυρίζετε μν θησαυρος π τς γς, που σς κα βρσις φανίζει, κα που κλέπται διορύσσουσι κα κλέπτουσι· Θησαυρίζετε δ μν θησαυρος ν ορανπου οτε σς οτε βρσις φανίζει, κα που κλέπται ο διορύσσουσιν οδ κλέπτουσιν· που γάρ στιν  θησαυρςμν, κε σται κα  καρδία μν.

Φτάσαμε στς τελευταες μέρες πρν π τν Μεγάλη Σαρακοστή.δη κατ τν βδομάδα τς πόκρεω , δυ μέρες -  Τετάρτη κα Παρασκευ - νήκουν στ Σαρακοστή.  Θεία Λειτουργία δν τελέσθηκε κα  λη τυπικ διάταξη στς κολουθίες χει πάρει τλειτουργικ χαρακτηριστικ τς Μεγάλης Σαρακοστς.
Τ Σάββατο τς Τυροφάγου  κκλησία μας  «ποιε μνεία πάντων τνν σκήσει λαμψάντων γίων νδρν τ κα γυναικν». Ο γιοι εναι τ πρότυπα πο θ' κολουθήσουμε, ο δηγο στ δύσκολη τέχνη τς νηστείας κα τς μετάνοιας. Στν γώνα πο πρόκειται ν'ρχίσουμε δν εμαστε μόνοι, χουμε βοηθος κα παραδείγματα.
Τν Κυριακή, τελευταα μέρα πρν τ Σαρακοστή, πο συνήθως τννομάζουμε Κυριακ τς συγγνώμης κα «τς π το Παραδείσου τς τρυφς ξορίας του Πρωτόπλαστου δάμ».
Ξέρουμε τι  νθρωπος πλάσθηκε γι ν ζε στν Παράδεισο, γι τν γνώση το Θεο κα τν κοινωνία μαζί Του.  μαρτία του μως τνπομάκρυνε π τν ελογημένη ζω κα τσι  παρξή του στ γεναι μι ξορία. Η Μ. Σαρακοστ εναι  πελευθέρωσή μας π τσκλαβι τς μαρτίας. (σέλ. 32)
Τ εαγγελικ νάγνωσμα ατς τς Κυριακς (Μάτθ. 6, 14-21) θέτει τος ρους γι μι τέτοια πελευθέρωση. Πρτος ρος εναι  νηστεία, προσπάθεια ν λευθερωθομε π τ δικτατορία τς σάρκας κατς λης πάνω στ πνεμα. Δν πρέπει μως  νηστεία μας ν εναιποκριτική, δηλαδ «πρς τ θεαθναι», ν μ φαινόμαστε «στοςνθρώπους νηστεύοντες, λλ στν Πατέρα μας ν τ κρυπτ» πωςναφέρεται στ εαγγελικ νάγνωσμα.
Δεύτερος ρος εναι  συγγνώμη: «Ἐὰν φτε στος νθρώπους τπαραπτώματά τους, θ φήσει κα τ δικά σας  οράνιος Πατέρας». συγχωρητικότητα εναι  πιστροφ στν νότητα, στ σύμπνοια, στν γάπη. τσι στν σπεριν ατς τς Κυριακς, στ τέλος τςκολουθίας, λοι ο πιστο πλησιάζουν τν ερέα κα  νας τν λλο, ζητώντας τν μοιβαία συγχώρεση.
Οσιαστικ π τν σπεριν ατ ρχίζει  Μεγάλη Σαρακοστή.ρχίζει  κολουθία μ τν ερέα ντυμένο στ λαμπερ μφια κα ττροπάρια ναγγέλουν τν ρχομ τς Μ. Σαρακοστς κα πέρα π' ατή, τν ρχομ το Πάσχα. Κατόπιν γίνεται  εσοδος τοΕαγγελίου μ τν σπεριν μνο «Φς λαρν γίας δόξης» κα ὁἱερέας προχωρε στν ραία Πύλη γι ν ναφωνήσει τ Προκείμενο πο πάντα ναγγέλει τ τέλος τς μις μέρας κα τν ρχ τς λλης. θαυμάσια μελωδία: «Μ ποστρέψεις τ πρόσωπό σου π τοπαιδός σου, τι θλίβομαι, ταχ πάκουσόν μου, πρόσχες τ ψυχή μου κα λύτρωσε ατήν» λέγεται πέντε φορές, τ φτα σβήνουν κα τχρωματιστ μφια λλάζουν.π ατ τ σημεο ξεκινάει  Μεγάλη Σαρακοστή: συναισθάνομαιτι εμαι ξόριστος π τν μορφι τς Βασιλείας Του κα θλίβομαι. Τελικ παραδέχομαι τι μόνο  Θες μπορε ν μ βοηθήσει σ' ατ τθλίψη. Μετάνοια πάνω π' λα εναι τ πελπισμένο κάλεσμα γι τΘεία βοήθεια. Στ συνέχεια διαβάζεται  προσευχ το γίου φραμ πο συνοδεύεται π μετάνοιες. Καθς ο πιστο πλησιάζουν τνερέα,  χορς ψάλλει πασχαλινος μνους. π τώρα βλέπουμε νλάμπει στ τέλος τ φς τς νάστασης, τ φς τς Βασιλείας τοΘεο.

πολυτίκιονχος δ’.
 Θες τν Πατέρων μν ποιν ε μεθ’ μνκατ τν σνπιείκειανμ ποστήσς τ λεός σου φ’ μνλλ τας ατνκεσίαιςν ερήν κυβέρνησον τν ζων μν.

τερον πολυτίκιον. χος γ’. Τν ραιότητα.Τ πολυσύνθετον, Πατέρων σύστημα, νευφημήσωμεν, νθέοις σμασι, τος ν Ἑῴᾳ κα Βορρ, κα ρκτ κα Μεσημβρί, ν σκήσει λάμψαντας, κα Θεν θεραπεύσαντας, ρετν κρότητι, κα θαυμάτων δυνάμεσι, γνωστος κα νωνύμους κα πάντας, ος Χριστς λαμπρς δόξασε.

Κοντάκιον. χος πλ. δ’. ς παρχς τς φύσεως.
ς εσεβείας κήρυκας, κα σεβείας φίμωτρα, τν Θεοφόρων τν δμον φαίδρυνας Κύριε, τν φήλιον λάμποντα. Τας ατν κεσίαις, ν ερήν τελεί τος σ δοξάζοντας, κα μεγαλύνοντας, διαφύλαξον ψάλλειν κα δειν σοι· λληλούϊα.

τερον Κοντάκιον. χος πλ. β’. Ατόμελον.Τς σοφίας δηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τν φρόνων παιδευτά, κα τν πτωχν περασπιστά, στήριξον συνέτισον τν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, το Πατρς Λόγος· δο γρ τ χείλη μου, ο μ κωλύσω ν τ κράζειν σοι· λεμον, λέησόν με τν παραπέσοντα.

Μεγαλυνάριον.Χαίροις τν σίων θεία πληθς, ο πάσ τ κτίσει, νασκήσαντες ερς, χρόνοις διαφόροις, σκητικος καμάτοις, Πατέρες Θεοφόροι, σκεύη χάριτος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: