(από το βιβλίο : ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟΝ του π. Βασιλείου Βολουδάκη , εκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ)
Αφιερώνουμε ξεχωριστή Ενότητα, για να εξετάσουμε την πάθηση αυτή, που παρουσιάζεται συνήθως ως ιδιαιτέρως ασυμβίβαστη με τη νηστεία, παρ' ότι δεν ανήκει στις ασθένειες, που απειλούν άμεσα τη ζωή του ανθρώπου.
Πρόκειται για πάθηση, που μειώνει την ποσότητα της οστικής μάζης, καθιστώντας τα οστά εύθραυστα, και προσβάλλει κατ' εξοχήν τις γυναίκες, χωρίς να εξαιρούνται, σε χαμηλά βεβαίως ποσοστά, και oι άνδρες μεγάλης ηλικίας.
Αυτό το επαλήθευσα κατά την εξομολόγηση, οπού oι μεσήλικες γυναίκες σε ποσοστό περίπου 80% επικαλούνται την οστεοπόρωση, για να καταλύουν τις νηστείες.
Το επαναλαμβανόμενο, και κατά τα τελευταία έτη αυξανόμενο αυτό φαινόμενο, με προβλημάτισε έντονα και αφού έκαμα τις παρατηρήσεις μου σε συνδυασμό με την ψυχολογία των πασχουσών γυναικών, κατέφυγα και σε ιατρικά βιβλία και σε ιατρούς, για να συζητήσω το θέμα και να αντλήσω πληροφορίες. Όπως διεπίστωσα, η Ιατρική επιστήμη, παρά τις μακροχρόνιες έρευνες της, δεν έχει βρει ακόμη την βαθύτερη αιτία της οστεοπορώσεως των γυναικών,ενώ αντίθετα για τους άνδρες έχει παρατηρηθεί ότι η οστεοπόρωσή τους είναι συνήθως «γνωστής αιτιολογίας (δευτεροπαθής)» και οφείλεται σέ κάποια άλλη πάθηση η θεραπευτική αγωγή, «πού σε σειρά συχνότητας είναι: θεραπεία με κορτικοστεροειδή, υπογοναδισμός, σκελετικές μεταστάσεις, πολλαπλούν μυέλωμα, εγχειρήσεις στομάχου»* κ. ά.
Για τη γυναικεία οστεοπόρωση έχει βεβαίως επισημανθεί (όπως γράφει ό Επίκουρος καθηγητής της Μαιευτικής — Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γ. Κρεατσάς) «ότι τα οιστρογόνα είναι καθοριστικός παράγοντας για τη διατήρηση της οστικής μάζας στη γυναίκα. Η εμμηνόπαυση και κατά συνέπεια η ανεπαρκής έκκριση οιστρογόνων από την ωοθήκη είναι η αιτία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης»**, αλλά η επισήμανση αυτή δεν μας είναι αρκετή, διότι δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα: Γιατί οι παλαιότερες γυναίκες δεν είχαν σε τόσο υψηλά ποσοστά οστεοπόρωση εν σχέσει με τις σημερινές, εφ' όσον η εμμηνόπαυση των γυναικών υπήρχε πάντοτε και δεν είναι φαινόμενο μόνο τής σημερινής εποχής;
Εκεί όμως που η ιατρική δεν μπορεί να εισχώρηση (γιατί ή ιατρική εξετάζει μόνο σωματικές παθολογικές εκδηλώσεις, δεν έχει τη δυνατότητα να ανίχνευση τι κρύβεται και τί ενεργεί πίσω από τή σάρκα, τα νεύρα και τα οστά) εισχωρεί ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, η οποία μας αποκαλύπτει την πηγή, δηλαδή την ψυχολογική προέλευση της οστεοπορώσεως και των γυναικών και των ανδρών, με τα εξής επιγραμματικά λόγια:
α. «Σης δέ οστέων καρδία αισθητική» (Παροιμ. 14,30)
β. «Ανδρός λυπηρού ξηραίνεται οστά»(Παροιμ. 17,22)
Δηλαδή: Στις γυναίκες, ψυχολογική αιτία της παθήσεως είναι ο υπερβολικός συναισθηματισμός (που ιδιαίτερα δοκιμάζεται με την εμμηνόπαυση), ο οποίος σαν τον σκώρο κατατρώγει τα οστά τους. Στους δε άνδρες, αιτία είναι ή υπερβολική θλίψη ή κατάθλιψη. Βεβαίως αυτή η διαίρεση δεν είναι στεγανή, διότι ζούμε σε εποχή όπου όλα «αναμιξ γέγονε». Πάντως κατά κανόνα ισχύει αυτός ο διαχωρισμός, δίνοντας συγχρόνως άπάντησι και στο ερώτημα πού θέσαμε προηγουμένως: "Γιατί οι γυναίκες της εποχής μας πάσχουν περισσότερο σήμερα από οστεοπόρωση;". Και ή απάντηση είναι αυτονόητη: Διότι στις μέρες μας επλεόνασε «το χαύνον του θήλεος», ο άκρατος συναισθηματισμός. Λείπουν οι ψυχωμένες και ανδρείες γυναίκες. Στην εποχή μας, που σπανίζουν ακόμη και oι ανδρείοι άνδρες(!), έπαυσε πλέον και να τίθεται το ερώτημα της Αγίας Γραφής: «Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει; Τιμιωτέρα έστι λίθων πολυτελών ή τοιαύτη».(Παροιμ. 31, 10-11)
Καλό είναι, λοιπόν, να στρέψουμε την προσοχή μας και oι άνδρες και οι γυναίκες, στις αληθινές αιτίες της οστεοπορώσεως και όχι να αναζητούμε τη θεραπεία μας στα κρέατα και στα γαλακτερά. Διότι είδαμε σε προηγούμενη ενότητα ότι οι καταχρήσεις στο κρέας έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια ασβεστίου, αυτού δηλαδή του τόσο βασικού στοιχείου για την καλή σύσταση των οστών. Όσο για τα γαλακτερά τρόφιμα, που μπορεί κανείς να καταναλώσει κατά τη διατροφή του, πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν έχουν συσσωρευμένες τις απαιτούμενες ποσότητες ασβεστίου, για να θεραπεύσουν την ήδη εγκατεστημένη οστεοπόρωση, άλλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν«φάρμακα ικανά όχι μόνο να σταματούν την οστική απώλεια άλλα και να επανακτούν, έστω και μερικώς την οστική μάζα πού έχει ήδη χαθεί», όπως αποφαίνεται το Ινστιτούτο Ιατρικής Παθολογίας του Πανεπιστημίου της Σιένα Ιταλίας.*** Το ίδιο ισχύει και για την επαπειλούμενη οστεοπόρωση, η οποία δεν αναχαιτίζεται με τις μηδαμινές ποσότητες ασβεστίου, πού λαμβάνονται με τις καθημερινές τροφές, άλλά με ειδική χορήγηση ασβεστίου.
Βεβαίως τα γνήσια γαλακτοκομικά προϊόντα ωφελούν τον ανθρώπινο οργανισμό άλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ισχυρισθούμε, πώς βλάπτεται κανείς, αν τα διακόψει κατά τα διαστήματα των νηστειών της Εκκλησίας, διότι με τη χρήση και άλλων θρεπτικών τροφών πλουτίζεται ο οργανισμός με νέα συστατικά και βιταμίνες, υποβοηθείται ό καθαρισμός του αίματος και επιτυγχάνεται η ανανέωση όλων των βιολογικών λειτουργιών τουανθρώπου.
*Μελέτη με τίτλο «Ανδρική Οστεοπόρωση» του Ενδοκρινολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός. Περιοδικόν «ΟΣΤΟΎΝ»(1993) 4, σελ. 70
**Μελέτη με τίτλο «Οιστρογονική ανεπάρκεια – Εμμηνόπασαυση και οστά » «ΟΣΤΟΎΝ»(1993) τ.3 τεύχος 2-3 1992 σελ. 47
***Μελέτη των g. gennari, d. Augusdeli, A. Camporeale, S. Ganelli με τίτλο «Η θεραπεία της ήδη εγκατεστημένης οστεοπορώσεως», , ΟΣΤΟΥΝ ο.α. σελ. 78.
ΖΗΣΗΣ ΧΑΡΙΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου