Ο ΠΡΟΔΟΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ

                Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή πληροφορούμαστε από τον ευαγγελιστή Λουκά για τα γεγονότα της γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου. Ο πατέρας του ήταν ο Ζαχαρίας ο ιερέας. Η μητέρα του Ελισάβετ καταγόταν και αυτή επίσης από τον Ααρών. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος προερχόταν από ιερατικό γένος. Γι αυτό και όχι μόνον ως προφήτης αλλά και ως ιερέας – αφού η ιεροσύνη ήταν κληρονομική – έλαβε από τον Κύριο την εντολή να ιερουργήσει την τελευταία ουσιαστικά ιερουργία ανάμεσα στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη: το βάπτισμα μετανοίας στον Ιορδάνη ποταμό. Βασικό έργο του τελευταίου αυτού προφήτη και ιερέα της Παλαιάς Διαθήκης ήταν να προετοιμάσει τον λαό μέσω του βαπτίσματος της μετανοίας, για να δεχθεί επαξίως τον Σωτήρα του Ιησού Χριστό.

                Στο πρόσωπο του Προδρόμου η ιερωσύνη της Παλαιάς Διαθήκης παραχωρεί την θέση της στην ιερωσύνη της Καινής Διαθήκης. Με την προσωπικότητά του και το έργο του ο ιερέας Πρόδρομος δείχνει περίτρανα ότι η ιερωσύνη και οι τελετουργίες της Παλαιάς Διαθήκης δεν μπορούσαν να σώσουν. Μόνον παιδαγωγούσαν τους ανθρώπους για να δεχτούν τον αναμενόμενο Σωτήρα. Ο αρχιερέας Χριστός, ο οποίος έφερε στον κόσμο την ιερωσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ, αυτός σώζει τον κόσμο με τα σωτήρια μυστήρια που παρέδωσε στην ανθρωπότητα. Γι αυτό, και ο πιο άσημος χριστιανός, ο οποίος βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών – και αυτό φαίνεται καθαρά από πολλές παραβολές, όπως τους σπορέως και των ζιζανίων – είναι ανώτερος του Προδρόμου και κάθε δικαίου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Πρόδρομος πορεύθηκε στον άδη. Οι πιστοί μέσα στην Εκκλησία μετέχοντας στα σωτήρια μυστήρια, τα οποία επιτελούν οι ιερείς, δεν καταλήγουν στον άδη, αλλά πορεύονται προς την αιώνια ζωή.

                Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε την μεγάλη σπουδαιότητα της ιερωσύνης μέσα στην Εκκλησία. Διά μέσου των ιερέων ο Θεός μας αναγεννά, μας καθιστά τέκνα του και μας χαρίζει τον αγιασμό και την αιώνια ζωή. Αν δια μέσου των σαρκικών γονέων μας λαμβάνουμε την πρόσκαιρη ζωή, δια μέσου των πνευματικών πατέρων μας, των ιερέων, λαμβάνουμε την αιώνια ζωή. Γι αυτό πολύ περισσότερο από τους σαρκικούς γονείς οφείλουμε να σεβόμαστε και να είμαστε ευγνώμονες προς τους ιερείς μας. Και αν αυτός που κακολογεί, κακομεταχειρίζεται και περιφρονεί τους γονείς του είναι αχάριστος και βδελυκτός, πόσο πιο πολύ βδελυκτός και ανόσιος δεν γίνεται αυτός που δεν σέβεται και δεν τιμά τους ιερείς;

                Για τους γονείς του Προδρόμου μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής ότι και οι δύο ήταν δίκαιοι ενώπιον του Θεού. Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους να είναι δίκαιοι, αλλά όχι ενώπιον του Θεού, ωστόσο επιφανειακά και ενώπιον των ανθρώπων. Δίκαιος όμως αληθινά είναι όποιος αναγνωρίζεται δίκαιος από τον Θεό. Τέτοιοι ήταν οι γονείς του Προδρόμου. Επίσης, πορεύονταν «εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου, άμεμπτοι». Δηλαδή, τηρούσαν όλες τις εντολές και τα δικαιώματα του Θεού και ήταν άμεμπτοι. Δικαιώματα είναι μια ακόμη ονομασία των εντολών του Θεού. Ονομάζονται έτσι, διότι αφού ο Θεός είναι πλάστης και δημιουργός μας, και αφού ό,τι καλό έχουμε από τον Θεό προέρχεται, ο Θεός έχει πλήρη δικαιώματα πάνω μας. Του θεού είμαστε. Γι αυτό και οφείλουμε σε όλα να ακολουθούμε το θέλημά του. Οι άγιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ τηρούσαν όλες τις εντολές του Θεού, και μάλιστα όχι επιφανειακά, όχι «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις», αλλά με άμεμπτο τρόπο. Με πολλή ταπείνωση και ειλικρίνεια.

                Από τέτοιους λοιπόν αγίους γονείς προήλθε τέτοιο πανάγιο τέκνο. Επειδή ανέπαυσαν τον Θεό με την ζωή του, αξιώθηκαν να φέρουν στην ζωή τέτοιον υιό, που ήταν άγιος «εκ κοιλίας μητρός αυτού» και ο οποίος έγινε προφήτης και πρόδρομος και βαπτιστής του Σωτήρος των πάντων. Έπαιξε έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους στο έργο της σωτηρίας όλης της ανθρωπότητας και στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας.

                Ο σύγχρονός μας χαρισματούχος γέροντας Πορφύριος, όταν έρχονταν σ’ αυτόν γονείς και τον ρωτούσαν πώς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να πάρουν τον σωστό δρόμο, τους έλεγε να γίνουν άγιοι. Αν αυτοί αγιάσουν, τότε και τα παιδιά τους θα γίνουν άγια. Η επαλήθευση του λόγου του αυτού φαίνεται καθαρότατα στην περίπτωση των γονέων του Προδρόμου. Ήταν άγιοι και το παιδί τους αγιάσθηκε και ο κόσμος όλος άλλαξε. Αν λοιπόν και εμείς ποθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο να αλλάξει προς το καλό, ας αγιάσουμε, για να βγάλουμε άγια τέκνα, τα οποία θα ευεργετήσουν τον κόσμο και θα τον οδηγήσουν στην θεογνωσία και την μετάνοια.

Αρχιμ. Π.Κ.