«Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστὶν Ἰησοῦς Χριστὸς».
Μὲ τὸν λόγο αὐτὸ ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τὴν ἀνάγκη ἑνὸς σωστοῦ θεμελίου, σὲ κάθε τί ποὺ πράττουμε στην οἰκογενειακὴ, τὴν ἐπαγγελματικὴ καὶ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ μας. Κανεὶς ὅμως, σὲ ὁποιοδήποτε ἔργο του, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοποθετήσει δικὸ του θεμέλιο, ἐκτὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐμεῖς - διδάσκει ὁ Ἀπόστολος - εἴμαστε συνεργοὶ τοῦ Θεοῦ στὸ ὑπερτέλειο οἰκοδόμημά Του, τὴν Ἐκκλησία, διαφωτίζοντας ἀνθρώπους μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ σωθοῦν κληρονομώντας τὴν Βασιλεία Του. Ὡς σοφὸς λοιπὸν ἀρχιτέκτων ἔθεσα τὸν θεμέλιον αὐτὸν λίθον, τὸν ὁποῖον ἡ Θεία Χάρις μοῦ ἐνεπιστεύθη, στὸ οἰκοδόμημα τοῦ Κυρίου μας. Ἔτσι καὶ ἐσεῖς, ὅ,τι και ἐὰν οἰκοδομήσετε, Ἐκεῖνον θὰ ἔχετε θεμέλιον, γιὰ νὰ ἐπιτυγχάνετε ἔργα ἀρετῆς καὶ ὁμονοίας, διαφορετικὰ θὰ παρουσιάζετε πράξεις ποὺ θὰ καταλήγουν σὲ φθόνο, φιλονικία καὶ φιλαυτία.
Ἀκροώμενοι τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου, ἐνθυμούμεθα τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, νὰ διευκρινίζει στοὺς μαθητάς Του, ποιὸς εἶναι ὁ λίθος αὐτὸς, θέτοντάς τους μία ἁπλὴ ἐρώτηση: «Γιὰ ποιὸν μὲ θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι, ἐμένα τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;». Οἱ μαθητὲς ἀπάντησαν ἀπροσδιόριστα: «Ἄλλοι λέγουν ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὁ Ἠλίας, ἄλλοι ὁ Ἱερεμίας καὶ ἄλλοι ἕνας ἀπὸ τοὺς προφῆτες». «Ἐσεῖς οἱ μαθητὲς μου» τοὺς ἐρωτᾶ «ποιὸς λέγετε ὅτι εἶμαι;» Λαμβάνει τὸν λόγο ὁ Πέτρος καὶ ἀναφωνεῖ: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ του αἰωνίου, ποὺ ἔχει καὶ δίνει ζωὴν αἰώνιον». Τότε ὁ Χριστὸς τοῦ λέγει: «Μακάριος εἶσαι Σίμων (Πέτρε) διότι δὲν στὸ ἀπεκάλυψε ἄνθρωπος ἀλλὰ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας μου».
Στὴν ὁμολογία τοῦ Πέτρου ἐτέθη τὸ θεμέλιον, διότι δὲν ἦταν ἀνθρώπινη σκέψις ἀλλὰ Οὐράνιος ἐπέμβασις. «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Πέτρος καὶ στὴν πέτρα τῆς φωτισμένης ὁμολογίας σου θὰ στερεώσω τὴν Ἐκκλησία μου» (Ματθ. ιστ΄ 13-18), μαρτυρεῖ ὁ παντογνώστης Κύριος. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, στὴν ἑρμηνεία τῶν Παροιμιῶν τοῦ Σολομῶντος, ἀναφέρει, ὅτι ὁ Χριστὸς (ὡς ἄνθρωπος) γίνεται σὲ ἐμᾶς θεμέλιος λίθος καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ τοποθετήσει ἄλλον δίπλα στὸν ἤδη ὑπάρχοντα. Ἐπάνω σὲ αὐτὸ τὸ θεμέλιο κτίζουμε μὲ τὸν δικὸ του τρόπο ὁ καθένας μας. Ἄλλοι μὲ τὰ καλὰ καὶ ἄλλοι μὲ τὰ κακὰ ἔργα τὰ ὁποῖα ἔχουν διαβαθμίσειςμεταξύ τους.
Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος παρομοιάζει τὴν ἀξία τῶν ἔργων μας μὲ τὴν ὑποκριτικὴ τέχνη τῶν ἡθοποιῶν ἐπάνω στὴν σκηνὴ. Ἄλλος ὑποδύεται ἕναν ἔνδοξο βασιλέα, ἄλλος ἕναν πολιτικὸ, ἄλλος ἕναν μεγάλο ἐπιστήμονα καὶ ἄλλος ἕναν δεινό ρήτορα. Ὅταν ὅμως κλείσει ἡ αὐλαία βγάζουν τὶς στολὲς τους καὶ παραμένουν φτωχοὶ βιοπαλαιστὲς, ποὺ παριστάνουν κάποιον γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὰ πρὸς τὸ «ζῆν».
Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, πάνω ἀπὸ τὸ πρόσωπό μας τοποθετοῦμε ἕνα πλαστὸ προσωπεῖο, ὑποδυόμενοι, ἄλλος τὸν πλούσιο, ἄλλος τὸν δυνατὸ, ἄλλος τὸν ἁγιασμένο καὶ ἄλλος τὸν ἀκραιφνῆ Χριστιανὸ, ἐλέγχοντας τοὺς πάντες. Ὅταν ὅμως κλείσει ἡ αὐλαία τῆς ζωῆς αὐτῆς μὲ τηνἐμφάνιση τοῦ θανάτου, τότε θὰ φανερωθοῦν τὰ ἔργα τοῦ καθενός μας.
Ἕνας σοφὸς γέρων προέτρεπε τοὺς ὑποτακτικοὺς του, μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ, νὰ προσέχουν τὰ ἀγαθοποιὰ ἔργα τους, διότι θὰ εἶναι τὰ μόνα ποὺ θὰ τοὺς ἀκολουθήσουν.
Κάποιος - τοὺς ἔλεγε σὲ μία παραβολὴ - εἶχε τρεῖς ἀχώριστους φίλους γιὰ τοὺς ὁποίους ἐθυσιάζετο. Τοῦ ἀπηγγέλθη ὅμως μιὰ βαρειὰ κατηγορία καὶ ὁδηγήθηκε στὸ ἐδώλιο τοῦ κατηγορουμένου. Ὁ πρῶτος ἀδιαφόρησε, ἀποστασιοποιήθηκε καὶ δὲν συγκινήθηκε γιὰ τὸν φίλο του. Ὁ δεύτερος ἐθλίβη, κινητοποιήθηκε, ἔφθασε μέχρι τὸ δικαστήριο ἀλλὰ τὸ «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» τὸν ἀπεμάκρυνε. Ὁ τρίτος μόνον θυσιάστηκε γιὰ αὐτὸν, παρουσιάζοντας μάρτυρες, ἐπιλέγοντας τὸν συνήγορο καὶ καταθέτοντας τὰ παράβολα γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἀθώωση τοῦ φίλου του.
Ἡ ἑρμηνεία τῆς παραβολῆς εἶναι ἡ ἐξῆς: Ὁ καθένας μας θυσιάζεται γιὰ τρεῖς φίλους. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ περιουσία μας, ὁ δεύτερος οἱ συγγενεῖς μας καὶ ὁ τρίτος τὰ φιλανθρωπικὰ μας ἔργα. Μὲ τὴν ἀναχώρησή μας ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο καὶ τὴν προσαγωγὴ μας στὸν Οὐράνιο Κριτὴ, ὁ πρῶτος φίλος δηλαδή ἡ περιουσία μας, θὰ παραμείνει ψυχρὴ καὶ ἀμετακίνητη, ὅπου καὶ ἄν βρίσκεται. Ὁ δεύτερος, οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ φίλοι μας, θὰ πλησιάσουν μέχρι τὸν τάφο μας καὶ σύντομα θὰ ἀποχωρήσουν. Καὶ ὁ τρίτος, δηλαδή τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης, θὰ μᾶς ἀκολουθήσουν καὶ θὰ κινήσουν γῆ καὶ οὐρανὸ γιά νὰ μᾶς ἀθωώσουν.
Ἄς ἐπιλέξουμε τὸν καλύτερο φίλο μας, ἀναλογιζόμενοι τὴν αἰωνιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου