Ἡ παραβολή πού ἀκούσαμε, χριστιανοί μου, ἀναφέρεται στή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό, ἀλλά καί στίς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων σχέσεις.
Ὁ βασιλιάς τῆς Παραβολῆς πού ζήτησε τό λογαριασμό ἀπό τούς δούλους του καί μάλιστα ἀπό αὐτόν πού χρωστοῦσε ἕνα τεράστιο ποσό εἶναι ὁ Θεός. Ὁ δοῦλος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού πάντα ὀφείλει στό Θεό. Ὀφείλει τήν ὕπαρξή του, ἀλλά καί τίς δωρεές πού ὁ Θεός δίνει καθημερινά στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος τώρα ἀδυνατεῖ ν' ἀνταποδώσει στό Θεό, ὁ Ὁποῖος βέβαια δέν ἀπαιτεῖ καμία ἀνταπόδοση. Ἐπιθυμεῖ ὅμως τήν εἰλικρίνεια στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τή συγχωρητικότητα στίς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων σχέσεις.
Ὁ βασιλιάς τελικά τιμώρησε τόν ὀφειλέτη δοῦλο ὄχι γιατί δέν τοῦ ἐπέστρεψε τό ὀφειλόμενο ποσό, ἀλλά γιατί αὐτός ὁ ἴδιος δοῦλος δέν χάρισε τό ἐλάχιστο χρέος στόν σύνδουλό του...
Χριστιανοί μου, εἶναι γεγονός ὅτι ὅσο πολυέλεος καί πολυεύσπλαγχνος εἶναι ὁ Θεός μαζί μας καί ἕτοιμος νά μᾶς συγχωρήσει καί νά σκεπάσει τίς ἀδυναμίες μας, τόσο σκληρόκαρδοι, δηκτικοί καί ἐπικριτές τῶν σφαλμάτων τῶν συνανθρώπων μας εἴμαστε ἐμεῖς.
Πολλές φορές δέν ἀνεχόμαστε τά παραπτώματα τῶν ἄλλων, ἀλλά γινόμαστε θεοί-κριτές στή θέση τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὅμως δέν διορθώνουμε ἀλλά ἀπομακρύνουμε καί ὅσο ἀπομακρύνεται ὁ συνάνθρωπος ἄλλο τόσο ἀπομακρύνεται καί ὁ Θεός. Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος ἔλεγε : «Ἄν συγχωρεῖς λοιπόν κάνεις κάτι πού εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά συγχωρεθεῖς. Ἄν δέν συγχωρεῖς, πῶς ὑποχρεώνεις τό Θεό νά σέ συγχωρέσει;» καί ὁ ἀββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος σημειώνει «Ἄν συγχωρήσεις, θά συγχωρεθεῖς. Ἔτσι κερδίζεις τόν Θεό σου, γιατί πρῶτα κέρδισες τόν ἀδελφό σου. Ὅπως δέ ὁ Θεός σκεπάζει τό κόσμο, ἔτσι καί σύ σκέπαζε τά ἐλαττώματα πού βλέπεις στούς ἄλλους, σάν νά μήν τά βλέπεις, καί ἐκεῖνα πού ἀκοῦς σάν νά μήν τ' ἀκοῦς». ΑΜΗΝ.
Πρωτ.π.Π.Μεγ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου