Η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας και της ενότητας του γένους μας.

Πεντηκοστή. Η ημέρα που ήλθε εξ ουρανού η ενότητα των ανθρώπων. Διχασμένοι, χωρίς κατανόηση και συμπόνια ζούσαν οι άνθρωποι μετά το γεγονός του πύργου της Βαβέλ. Ήθελαν να φτάσουν στον θρόνο του Θεού. Ήθελαν οι επόμενες γενιές να τους θαυμάζουν. Η αλαζονεία τους όμως, τους έκανε να μην κατανοούν τί ήθελε ο άλλος. Νερό ζητούσαν, λάσπη του έδιναν. Και ο πύργος έμεινε ημιτελής.

Και ήρθε η ημέρα όπου η υπόσχεση του Θεού έγινε πραγματικότητα. Έδωσε ο Θεός το Πνεύμα του στις καρδιές των ανθρώπων. Και άρχισαν να κατανοούν ο ένας τον άλλον. Οι αγράμματοι ψαράδες της Γαλιλαίας μιλούσαν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων που είχαν κατακλύσει την Ιερουσαλήμ. Και το πλήθος του κόσμου τους κατανοούσε.

Το Πνεύμα του Θεού εξασφαλίζει, όχι την ενότητα που κατά τα ανθρώπινα εξασφαλίζεται με την βία των όπλων ή των νόμων, αλλά την ενότητα της αγάπης, διότι είναι πνεύμα ενότητας και αγάπης.

Αυτήν την ενότητα που άρχισε να διαχέεται στον κόσμο, είδε και το γένος μας για πρώτη φορά στην ιστορία του. Και είναι το ίδιο το γένος μας απτή απόδειξη της ενότητας αυτής.

Χωρισμένοι λόγω οικονομικών συμφερόντων ζούσαν οι έλληνες στην αρχαιότητα. Και όσες προσπάθειες ενότητας είχαν γίνει, μόνο για λίγο διαρκούσαν, και ακολουθούσε και πάλι ο διχασμός και η μεταξύ μας σύγκρουση. Γεμάτη η αρχαία ελληνική ιστορία από εμφυλίους πολέμους. Και λίγες ένδοξες οι στιγμές της από ανάγκη ενότητας.

Μετά την Αλεξανδρινή εποχή ακολούθησε περίοδος διακοσίων χρόνων συνεχών εμφυλίων πολέμων για λόγους κυριαρχίας της μίας περιοχής επί της άλλης. Του ενός έλληνος επί του άλλου. Σε μια τέτοια κατάσταση μας βρήκαν οι βάρβαροι της Ρώμης και μας κατέλαβαν. Τότε ο ελληνισμός βρέθηκε στα πρόθυρα του αφανισμού.

Και εκεί που όλα έδειχναν ότι το γένος μας οδεύει προς την εξαφάνιση, παρουσιάζεται η Εκκλησία του Θεού και ως εκ θαύματος αρχίζει και η αντίστροφη πορεία προς την ανάδειξη του γένους μας και η ενότητά του μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Πράγματι, χωρίς την Εκκλησία του Χριστού, οι έλληνες δεν θα υπήρχαμε σήμερα. Και αν υπήρχαμε, θα ήμασταν πάλι διαιρεμένοι και αλληλοσφαζόμενοι.

Μέσα και χάρη στην Εκκλησία ο ελληνισμός ανέλαβε τα ηνία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο μοναδικός έλληνας αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος , ο οποίος έδωσε το έναυσμα της ανάδειξης της ελληνοχριστιανικής αυτοκρατορίας. Μέχρι τότε οι ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν ήσαν έλληνες. Η Ρώμη φοβάται τον έλληνα. Είναι το δέος της δύναμης που κρύβει μέσα του το γένος μας, είναι και ο φθόνος που νιώθει ο βάρβαρος μπροστά στον δια της βίας υποταγμένο ανώτερό του.

Η ενότητα του γένους που επιτεύχθηκε χάρη στην Εκκλησία ήταν η δημιουργός δύναμης της χιλιόχρονης ένδοξης Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αυτή η ενότητα διατηρήθηκε χάρη στην Εκκλησία και στα χρόνια της φράγκικης και οθωμανικής κατοχής, και αυτή είναι που οδήγησε το γένος μας ενωμένο να ανακτά την ελευθερία του το 1821 και να αντιμετωπίζει νικηφόρα τους κάθε επιδρομείς και τους κάθε δυνάστες.

Έλληνες. Σήμερα αντιμετωπίζει το γένος μας άλλη μία πρόκληση. Βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής του γένους μας και της αλλοίωσης της πίστης μας. Κρατηθείτε γερά και ακλόνητα από το αβύθιστο πλοίο της σωτηρίας μας, την Εκκλησίας. Μείνετε ενωμένοι. Η ενότητα μεταξύ μας και με τον Χριστό, η ενότητα του γένους και της Εκκλησίας μας, πάλι θα μας οδηγήσει σε θρίαμβο. Διότι ό,τι και να κάνει ο κόσμος, όσο αίμα και φωτιά να σπέρνει ανάμεσα στους ανθρώπους, τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός. Και όταν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να σταθεί εναντίον μας;

Να παραμείνουμε ελεύθεροι, μακριά από τους δαίμονες του παρελθόντος και τους σκλάβους τους. Μας λευτέρωσε ο Χριστός από αυτούς. Μακριά από την βρωμιά που προσπαθούν να την παρουσιάσουν οι οπαδοί των δαιμονίων ως «αρχαίο πολιτισμό και θρησκεία».

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης.