Σήμερα η Εκκλησία μέσα από την γιορτή της Πεντηκοστής θυμάται την γενέθλια ημέρα της. Τότε που φανερώθηκε μέσα στην ιστορία και τον κόσμο το προαιώνιο «κεκρυμμένο» μυστήριό της. Το γεγονός και το περιεχόμενο της γιορτής περιγράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων, ενώ στο ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε ο Χριστός με έναν σαφή υπαινιγμό αναφέρεται στην δύναμη και την χάρη του Αγίου Πνεύματος.
«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η Γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος», όποιος πιστεύει σε εμένα, όπως το είπε η Γραφή, θα τρέξουν από την καρδιά του ποταμοί ζωντανού νερού. Ο Χριστός γνωρίζει πόσο βασική αλλά και βασανιστική ανάγκη είναι για τον άνθρωπο η σωματική και πνευματική δίψα. Αρχίζει να διδάσκει: «όποιος διψά ας έρθει σε εμένα και ας πιεί». Το φώναξε δυνατά, για να το ακούσουν οι άνθρωποι μέσα στον θόρυβο και την οχλαγωγία εκείνης της ημέρας, αλλά και κάθε ημέρας και τόπου και εποχής. Έστω και αν το συνειδητοποιεί ο άνθρωπος, στο βάθος της ύπαρξής του διψά για την αλήθεια και την αγάπη, δηλαδή για τον ίδιο τον Θεό. Ο Χριστός χρησιμοποιεί το στοιχείο του νερού, για να μας παραπέμψει στην ζωογόνο δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Παρομοιάζει το Άγιο Πνεύμα με νερό αστείρευτο που αναβλύζει μέσα από την αναγεννημένη καρδιά του ανθρώπου.
Πράγματι, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται σε κάθε βαπτισμένο πιστό, προσφέρεται αδιάκοπα. Αναβλύζει διαρκώς και δεν αδειάζει ποτέ. Ρέει σταθερά και ανεξάντλητα, όπως το ποτάμι. Είναι το «ύδωρ το ζών», που δίνει την ζωή του Θεού στον άνθρωπο. Το νερό και το Πνεύμα είναι θεμελιώδη στοιχεία που συναντάμε στην δημιουργία και την αναδημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, της φυσικής και πνευματικής του ζωή «εξ ύδατος και πνεύματος». Το Πνεύμα του Θεού ενεργεί μυστηριωδώς, ζωοποιεί και γεμίζει τα πάντα. Μεταγγίζει την αγάπη και την κοινωνία του Τριαδικού Θεού στην κοινωνία των ανθρώπινων προσώπων. Η πίστη και η εμπειρία της Εκκλησίας μάς λέει ότι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος διαχέεται διαρκώς μέσα στο Σώμα Της. Ανακαινίζει, αναπλάθει, ανανεώνει και μεταμορφώνει τον πιστό γιατί το φώς του Πνεύματος είναι καθαρτικό και αποκαλυπτικό.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας για το Πνεύμα το Άγιο είναι βαθύς, δυσνόητος και δυσερμήνευτος. Όμως όσο φωτισμένες και αν είναι οι προσεγγίσεις τους, και όσο πλούσιες και αν είναι οι πνευματικές εμπειρίες τους, δεν αναλύουν, δεν εξηγούν και δεν ερμηνεύουν το μυστήριο του Θεού στην πληρότητά του. αυτό παραμένει στην ουσία του ακατάληπτο. Γιατί ο Θεός είναι Θεός, και ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, με όλες τις ομοιότητες και τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους. Οι θεολογικές ορολογίες, δεν απαντούν στο γιατί ο Θεός είναι όπως είναι, αλλά στο πώς ο άνθρωπος θα πετύχει την κοινωνία και την ένωσή του μαζί Του. έτσι φωτιζόμαστε στην ορθή πίστη, και ενισχυόμαστε στον δρόμο της σωτηρίας.
Ο σύγχρονος πολιτισμός μας είναι στην ουσία του αντιπνευματικός. Γι αυτό και ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί την αλήθεια του Τριαδικού Θεού. Με την ηθική αταξία της ζωής του φυγαδεύει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος την αληθινή αγάπη, την πραγματική χαρά, την βαθιά ειρήνη, την μακροθυμία, και την πηγαία καλοσύνη. Αποθεώνει το πρόσκαιρο, το επιφανειακό, το φανταχτερό. Δεν θέλει να διακρίνει το σημαντικό από το ευτελές, το ορθό από το εσφαλμένο. Με αλαζονεία ισχυρίζεται ότι όλα είναι σχετικά και το μόνο που αξίζει να επιδιώκει όποιος κάποιος είναι το χρήσιμο και το ιδιοτελές. Χωρίς την πνοή και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, όσο και αν προσπαθεί μόνος του δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την θολή σύγχυση και τον παραλογισμό στο οποίο ζεί. Μιλά για την ενότητα αλλά ζει την διαίρεση, τον διχασμό και την διάσπαση. Διακηρύττει ότι βρίσκεται στην εποχή της επικοινωνίας, που καταργεί σύνορα και φραγμούς, και όμως εγκλωβίζεται στην απομόνωση, την μοναξιά, την πλήξη και την κατάθλιψη.
Αγαπητοί αδελφοί, μόνο με την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μπορεί ο αγώνας μας να έχει καρπούς για να επανορθώνουμε την σχέση μας, την κοινωνία, με τον εαυτό μας, τον Θεό και τους άλλους. Αμήν.
Αρχιμ. Ν.Κ.
«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η Γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος», όποιος πιστεύει σε εμένα, όπως το είπε η Γραφή, θα τρέξουν από την καρδιά του ποταμοί ζωντανού νερού. Ο Χριστός γνωρίζει πόσο βασική αλλά και βασανιστική ανάγκη είναι για τον άνθρωπο η σωματική και πνευματική δίψα. Αρχίζει να διδάσκει: «όποιος διψά ας έρθει σε εμένα και ας πιεί». Το φώναξε δυνατά, για να το ακούσουν οι άνθρωποι μέσα στον θόρυβο και την οχλαγωγία εκείνης της ημέρας, αλλά και κάθε ημέρας και τόπου και εποχής. Έστω και αν το συνειδητοποιεί ο άνθρωπος, στο βάθος της ύπαρξής του διψά για την αλήθεια και την αγάπη, δηλαδή για τον ίδιο τον Θεό. Ο Χριστός χρησιμοποιεί το στοιχείο του νερού, για να μας παραπέμψει στην ζωογόνο δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Παρομοιάζει το Άγιο Πνεύμα με νερό αστείρευτο που αναβλύζει μέσα από την αναγεννημένη καρδιά του ανθρώπου.
Πράγματι, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται σε κάθε βαπτισμένο πιστό, προσφέρεται αδιάκοπα. Αναβλύζει διαρκώς και δεν αδειάζει ποτέ. Ρέει σταθερά και ανεξάντλητα, όπως το ποτάμι. Είναι το «ύδωρ το ζών», που δίνει την ζωή του Θεού στον άνθρωπο. Το νερό και το Πνεύμα είναι θεμελιώδη στοιχεία που συναντάμε στην δημιουργία και την αναδημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, της φυσικής και πνευματικής του ζωή «εξ ύδατος και πνεύματος». Το Πνεύμα του Θεού ενεργεί μυστηριωδώς, ζωοποιεί και γεμίζει τα πάντα. Μεταγγίζει την αγάπη και την κοινωνία του Τριαδικού Θεού στην κοινωνία των ανθρώπινων προσώπων. Η πίστη και η εμπειρία της Εκκλησίας μάς λέει ότι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος διαχέεται διαρκώς μέσα στο Σώμα Της. Ανακαινίζει, αναπλάθει, ανανεώνει και μεταμορφώνει τον πιστό γιατί το φώς του Πνεύματος είναι καθαρτικό και αποκαλυπτικό.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας για το Πνεύμα το Άγιο είναι βαθύς, δυσνόητος και δυσερμήνευτος. Όμως όσο φωτισμένες και αν είναι οι προσεγγίσεις τους, και όσο πλούσιες και αν είναι οι πνευματικές εμπειρίες τους, δεν αναλύουν, δεν εξηγούν και δεν ερμηνεύουν το μυστήριο του Θεού στην πληρότητά του. αυτό παραμένει στην ουσία του ακατάληπτο. Γιατί ο Θεός είναι Θεός, και ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, με όλες τις ομοιότητες και τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους. Οι θεολογικές ορολογίες, δεν απαντούν στο γιατί ο Θεός είναι όπως είναι, αλλά στο πώς ο άνθρωπος θα πετύχει την κοινωνία και την ένωσή του μαζί Του. έτσι φωτιζόμαστε στην ορθή πίστη, και ενισχυόμαστε στον δρόμο της σωτηρίας.
Ο σύγχρονος πολιτισμός μας είναι στην ουσία του αντιπνευματικός. Γι αυτό και ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί την αλήθεια του Τριαδικού Θεού. Με την ηθική αταξία της ζωής του φυγαδεύει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος την αληθινή αγάπη, την πραγματική χαρά, την βαθιά ειρήνη, την μακροθυμία, και την πηγαία καλοσύνη. Αποθεώνει το πρόσκαιρο, το επιφανειακό, το φανταχτερό. Δεν θέλει να διακρίνει το σημαντικό από το ευτελές, το ορθό από το εσφαλμένο. Με αλαζονεία ισχυρίζεται ότι όλα είναι σχετικά και το μόνο που αξίζει να επιδιώκει όποιος κάποιος είναι το χρήσιμο και το ιδιοτελές. Χωρίς την πνοή και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, όσο και αν προσπαθεί μόνος του δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την θολή σύγχυση και τον παραλογισμό στο οποίο ζεί. Μιλά για την ενότητα αλλά ζει την διαίρεση, τον διχασμό και την διάσπαση. Διακηρύττει ότι βρίσκεται στην εποχή της επικοινωνίας, που καταργεί σύνορα και φραγμούς, και όμως εγκλωβίζεται στην απομόνωση, την μοναξιά, την πλήξη και την κατάθλιψη.
Αγαπητοί αδελφοί, μόνο με την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μπορεί ο αγώνας μας να έχει καρπούς για να επανορθώνουμε την σχέση μας, την κοινωνία, με τον εαυτό μας, τον Θεό και τους άλλους. Αμήν.
Αρχιμ. Ν.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου