Η σημασία του φωτός κυριαρχεί και στην σημερινή ευαγγελική περικοπή της τελευταίας Κυριακής της πασχαλινής περιόδου, της Κυριακής πριν από την Ανάληψη. Ανάσταση, φώς και ζωή είναι θεμελιώδεις αλήθειες τις οποίες διακήρυξε το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής του Πάσχα. Φως σημαίνει ζωή και σκοτάδι θάνατος και φθορά.
Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, αν και αποτελεί ένα από τα πολλά θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός, έχει κάποια ιδιαίτερα θεολογικά χαρακτηριστικά. Ο διάλογος του Χριστού με τους μαθητές Του για την αιτία της αρρώστιας, και την σχέση της με την αμαρτία. Ο συγκεκριμένος τρόπος της θεραπείας και το νόημά της (χρήση πηλού, δημιουργία – αναδημιουργία). Η συμπεριφορά των γονέων του θεραπευμένου τυφλού (φόβος –ουδετερότητα). Η αντίδραση και η άρνηση των φαρισαίων μπροστά στο ολοφάνερο θαύμα (προκατάληψη –εμπάθεια). Το θάρρος και η ομολογία πίστεως του τυφλού (φώς –αλήθεια), είναι αξιοπρόσεκτα στοιχεία της ευαγγελικής διήγησης.
Μαζί με όλα αυτά, όμως, αποκαλύπτεται ότι ο Χριστός είναι το φώς του κόσμου. Πέρα και πάνω από την σωματική τύφλωση, ο Χριστός θεραπεύει την πνευματική τυφλότητα. Διαλύει την σύγχυση και τα σκοτάδια της αμαρτίας. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το θαύμα της θεραπείας του τυφλού δεν περιορίζεται στην αποκατάσταση της όρασης, όσο σημαντικό και αν είναι αυτό. Το θαύμα, ίσως, που δεν φαίνεται είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό. Είναι ο εσωτερικός φωτισμός, που θεραπεύει και αποκαθιστά την πνευματική τύφλωση.
Πόσο εύστοχα ένας ύμνος της ημέρας υπογραμμίζει αυτήν την αλήθεια, όταν λέει: «Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, Χριστέ ο Θεός, ο τον εκ μήτρας το φώς εστερημένον διά της Σής αχράντου προψαύσεως φωτίσας κατ’ άμφω, και ημών τα όμματα των ψυχών αυγάσας υιούς ημέρας δείξω, ίνα πίστει βοώμεν σοι, πολλή Σου και άφατος η εις ημάς ευσπλαχνία, φιλάνθρωπε δόξα σοι». Ήλιε νοητέ της δικαιοσύνης Χριστέ, εσύ που με το άχραντό Σου άγγιγμα φώτισες σωματικά και πνευματικά τον εκ γενετής τυφλό, φώτισε και τα μάτια των ψυχών μας, κάνε μας υιούς ημέρας, ώστε με πίστη να δοξάζουμε την μεγάλη και ανέκφραστη φιλανθρωπία Σου. Το φώς του Χριστού διαπερνά τον κόσμο. Φανερώνει το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης. Αποκαλύπτει τον προορισμό και την αποστολή του ανθρώπου, και τον σκοπό όλων όσα υπάρχουν.
Όταν φωτιζόμαστε από την χάρη του Θεού, σε μια τέτοια θέα του εαυτού μας και της δημιουργίας, γεμίζουμε ελπίδα και χαρά. Έστω και αν μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπου μας την γήινη «μοίρα», την κοινή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής, παρόλα αυτά, όλα αλλάζουν και μεταμορφώνονται μέσα μας. Ανατέλλει η «καινή κτίση και ζωή», δηλαδή μια καινούργια προοπτική και δυναμική. Χαρές, λύπες, ελπίδες, αγωνίες, θεραπείες, αρρώστιες, ακόμη και ο θάνατος, σηματοδοτούν το τέρμα της προσωρινότητας, αλλά και την αρχή της αιωνιότητας. Είναι η προσδοκία να ζήσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα και κατάσταση ζωής, όπου δεν θα υπάρχουν δάκρυα, θλίψεις και στεναγμοί. Αυτός είναι ο φωτισμός που αποκαλύπτει ο αναστημένος Χριστός μέσα στην Εκκλησία.
Αυτό το φώς του Αναστημένου Χριστού, δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο που μπορούμε να αποδείξουμε με ιστορικά τεκμήρια, λογικά επιχειρήματα και θεολογικές ρητορείες. Είναι αυτό που το Ευαγγέλιο παρουσιάζει σαν μια από τις πολλές και ποικίλες «αντιφάσεις» της χριστιανικής πίστης, όταν λέει ότι «εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσιν και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται». Εγώ ήρθα, για να φέρω σε κρίση τον κόσμο έτσι, ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρούν το φώς τους, και εκείνοι που βλέπουν να αποδειχθούν τυφλοί. Η επικαιρότητα αυτής της φράσης του Χριστού είναι αυτονόητη. Αναρίθμητοι άνθρωποι τυφλωμένοι από τα πολλά «φώτα» του πολιτισμού, της γνώσης, της ανάπτυξης και της προόδου, μέσα στην εγωιστική τους εμπάθεια αδιαφορούν, αμφισβητούν και, τελικά, αρνούνται το φώς του Αναστημένου Χριστού. Οι άνθρωποι προτιμούν τα δικά τους φώτα, τις δικές τους κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες, εγκλωβίζονται μέσα στην λογική τους και ασφυκτιούν.
Αγαπητοί αδελφοί, Θεός και άνθρωπος, ζωή και θάνατος, θα παραμένουν πάντοτε σκοτεινά αινίγματα που φωτίζονται μόνο από το φώς του Χριστού. Αυτό το φώς που έκανε τον τυφλό όχι μόνο να δει τον κόσμο, αλλά, κυρίως, να κατανοήσει τον προορισμό τον δικό του και κάθε ανθρώπου, που δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνο «εν Θεώ». Αμήν.
Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, αν και αποτελεί ένα από τα πολλά θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός, έχει κάποια ιδιαίτερα θεολογικά χαρακτηριστικά. Ο διάλογος του Χριστού με τους μαθητές Του για την αιτία της αρρώστιας, και την σχέση της με την αμαρτία. Ο συγκεκριμένος τρόπος της θεραπείας και το νόημά της (χρήση πηλού, δημιουργία – αναδημιουργία). Η συμπεριφορά των γονέων του θεραπευμένου τυφλού (φόβος –ουδετερότητα). Η αντίδραση και η άρνηση των φαρισαίων μπροστά στο ολοφάνερο θαύμα (προκατάληψη –εμπάθεια). Το θάρρος και η ομολογία πίστεως του τυφλού (φώς –αλήθεια), είναι αξιοπρόσεκτα στοιχεία της ευαγγελικής διήγησης.
Μαζί με όλα αυτά, όμως, αποκαλύπτεται ότι ο Χριστός είναι το φώς του κόσμου. Πέρα και πάνω από την σωματική τύφλωση, ο Χριστός θεραπεύει την πνευματική τυφλότητα. Διαλύει την σύγχυση και τα σκοτάδια της αμαρτίας. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το θαύμα της θεραπείας του τυφλού δεν περιορίζεται στην αποκατάσταση της όρασης, όσο σημαντικό και αν είναι αυτό. Το θαύμα, ίσως, που δεν φαίνεται είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό. Είναι ο εσωτερικός φωτισμός, που θεραπεύει και αποκαθιστά την πνευματική τύφλωση.
Πόσο εύστοχα ένας ύμνος της ημέρας υπογραμμίζει αυτήν την αλήθεια, όταν λέει: «Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, Χριστέ ο Θεός, ο τον εκ μήτρας το φώς εστερημένον διά της Σής αχράντου προψαύσεως φωτίσας κατ’ άμφω, και ημών τα όμματα των ψυχών αυγάσας υιούς ημέρας δείξω, ίνα πίστει βοώμεν σοι, πολλή Σου και άφατος η εις ημάς ευσπλαχνία, φιλάνθρωπε δόξα σοι». Ήλιε νοητέ της δικαιοσύνης Χριστέ, εσύ που με το άχραντό Σου άγγιγμα φώτισες σωματικά και πνευματικά τον εκ γενετής τυφλό, φώτισε και τα μάτια των ψυχών μας, κάνε μας υιούς ημέρας, ώστε με πίστη να δοξάζουμε την μεγάλη και ανέκφραστη φιλανθρωπία Σου. Το φώς του Χριστού διαπερνά τον κόσμο. Φανερώνει το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης. Αποκαλύπτει τον προορισμό και την αποστολή του ανθρώπου, και τον σκοπό όλων όσα υπάρχουν.
Όταν φωτιζόμαστε από την χάρη του Θεού, σε μια τέτοια θέα του εαυτού μας και της δημιουργίας, γεμίζουμε ελπίδα και χαρά. Έστω και αν μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπου μας την γήινη «μοίρα», την κοινή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής, παρόλα αυτά, όλα αλλάζουν και μεταμορφώνονται μέσα μας. Ανατέλλει η «καινή κτίση και ζωή», δηλαδή μια καινούργια προοπτική και δυναμική. Χαρές, λύπες, ελπίδες, αγωνίες, θεραπείες, αρρώστιες, ακόμη και ο θάνατος, σηματοδοτούν το τέρμα της προσωρινότητας, αλλά και την αρχή της αιωνιότητας. Είναι η προσδοκία να ζήσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα και κατάσταση ζωής, όπου δεν θα υπάρχουν δάκρυα, θλίψεις και στεναγμοί. Αυτός είναι ο φωτισμός που αποκαλύπτει ο αναστημένος Χριστός μέσα στην Εκκλησία.
Αυτό το φώς του Αναστημένου Χριστού, δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο που μπορούμε να αποδείξουμε με ιστορικά τεκμήρια, λογικά επιχειρήματα και θεολογικές ρητορείες. Είναι αυτό που το Ευαγγέλιο παρουσιάζει σαν μια από τις πολλές και ποικίλες «αντιφάσεις» της χριστιανικής πίστης, όταν λέει ότι «εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσιν και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται». Εγώ ήρθα, για να φέρω σε κρίση τον κόσμο έτσι, ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρούν το φώς τους, και εκείνοι που βλέπουν να αποδειχθούν τυφλοί. Η επικαιρότητα αυτής της φράσης του Χριστού είναι αυτονόητη. Αναρίθμητοι άνθρωποι τυφλωμένοι από τα πολλά «φώτα» του πολιτισμού, της γνώσης, της ανάπτυξης και της προόδου, μέσα στην εγωιστική τους εμπάθεια αδιαφορούν, αμφισβητούν και, τελικά, αρνούνται το φώς του Αναστημένου Χριστού. Οι άνθρωποι προτιμούν τα δικά τους φώτα, τις δικές τους κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες, εγκλωβίζονται μέσα στην λογική τους και ασφυκτιούν.
Αγαπητοί αδελφοί, Θεός και άνθρωπος, ζωή και θάνατος, θα παραμένουν πάντοτε σκοτεινά αινίγματα που φωτίζονται μόνο από το φώς του Χριστού. Αυτό το φώς που έκανε τον τυφλό όχι μόνο να δει τον κόσμο, αλλά, κυρίως, να κατανοήσει τον προορισμό τον δικό του και κάθε ανθρώπου, που δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνο «εν Θεώ». Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου