Νὰ γιατί οἱ πρόγονοί μας προτίμησαν νὰ σκλαβωθοῦν στοὺς Τούρκους, παρὰ νὰ δεχθοῦν τὴ βοήθεια τῶν Δυτικῶν
τοῦ Στρατῆ Ἀνδριώτη
Δὲν πέρασαν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἡ χώρα μᾶς εἰσῆλθε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν μᾶς ἔχαιραν ὑπερήφανα, γιὰ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς Εὐρωπαίους «ἑταίρους», ποὺ στὸ παρελθὸν μᾶς ξεπούλησαν καὶ μᾶς πρόδωσαν -κοινῶς μᾶς τὴν ἔφεραν- πάμπολλες φορές. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι πολὺς κόσμος πίστεψε ὅτι θὰ ἄλλαζαν τὰ πράγματα πρὸς τὸ καλύτερο, προσδοκώντας ἕνα εὐοίωνο μέλλον. Κυρίως ὅτι θὰ γινόταν ἀξιοπρεπέστερη ἡ ζωή μας καὶ θὰ προστατευόντουσαν τὰ πολύπαθα σύνορά μας ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς «φίλων» καὶ δεδηλωμένων ἐχθρῶν. Ὅμως, οὔτε ἡ χώρα μᾶς ἀναπτύχθηκε, ἀντιθέτως δέ, ἔφθασε στὰ πρόθυρα τῆς πτώχευσης καὶ τῆς διάλυσης, οὔτε τὰ εὐρωπαϊκὰ πλέον σύνορά μας διαφυλάχθηκαν καὶ ὑπερασπίσθηκαν. Ἀπεναντίας, ἐκτός της ἄοπλης εἰσβολῆς λαθρομεταναστῶν, ἐντάθηκαν οἱ ἀπειλὲς καὶ οἱ μαγκιές, κυρίως τῶν Τούρκων ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ ἀδιαφοροῦν προκλητικὰ γιὰ τὸ διεθνὲς δίκαιο, ἀλλὰ καὶ τῶν Σκοπιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζονται καὶ παρακινοῦνται ἀπὸ τοὺς «ἑταίρους» σὲ μία παράλογη διεκδίκηση...
Ἡ σημερινὴ κατάσταση στὴν ὁποία ἐπῆλθε ἡ Ἑλλάδα μὲ τὴν ἐπιφερόμενη κρίση, μετὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς σ’ αὐτὴ τὴν καλοστημένη ὅπως ἀποδεικνύεται παγίδα τῆς Ε.Ε., δικαιώνει ὅσους εἶχαν ἐνδοιασμοὺς καὶ ἐπιεικῶς θεωροῦσαν ἀναγκαῖο κακὸ τὴν εἴσοδό μας σ’ αὐτὴ τὴν «Ἕνωση», ὥστε νὰ...
ἀποφευχθοῦν πόλεμοι κ.α. δεινὰ μὲ τὰ ὁποῖα ἐξουθένωσαν καὶ ἄλλους λαούς. Ἀποτέλεσμα τῆς εἰσόδου τῆς Ἑλλάδας στὴν Ε.Ε. εἶναι ὅτι ἡ χώρα δὲν ἀποκόμισε τὴν εὐημερία, τὴν ἀνάπτυξη καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ ὑποσχοντο οἱ πολιτικοὶ καὶ τὴν ὁποία ἀναμεναν οἱ πολίτες της. Ἀπόρροια τῆς ἕνωσής μας μὲ τοὺς Δυτικοὺς εἶναι ἡ πρὸ τῶν πυλῶν χρεοκοπία τῆς Ἑλλάδας, ἡ μεθόδευση ἁρπαγῆς κυριαρχικῶν δικαιωμάτων-συμφερόντων καὶ κατ’ ἐπέκταση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς χώρας, ἡ καταδυνάστευση τῶν πολιτῶν, ἡ ἄγρια φορολόγηση, ὡς ἀποτέλεσμα μίας ἄδικης, ὕπουλης καὶ φασιστικῆς πολιτικῆς ποὺ ἐφαρμόζεται στὴ χώρα, καθὼς καὶ τῆς ἐπιβολῆς ἀπαράδεκτων νόμων ποὺ καταστρέφουν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ τὶς μακραίωνες ἀξίες της, πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχθηκε ἡ δομή της.
Στὴν παροῦσα φάση ὁ νοῦς ὅλων μας, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ψαχτεῖ στὸ ἱστορικὸ παρελθόν, ὅπου ἐπανειλημμένα διαφαίνεται ὅτι οἱ σχέσεις μας μὲ τοὺς Δυτικοὺς ἦταν πάντοτε περίεργες, καὶ αὐτὸ συνέβαινε διότι ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν νῦν Ἑταίρων μᾶς ὑπῆρχε ἀνέκαθεν μία καιροφυλαχτοῦσα, μισητὴ ἐναντίωση καὶ ζηλόφθονη ἀντιμετώπιση ποὺ ὀφείλετε σ’ ἕνα ἀνεξήγητο κόμπλεξ ἀπέναντι στὸ λαό μας. Ἀπὸ τὸν 8ο αἰώνα εἶναι γνωστὲς οἱ μεθοδεύσεις τοῦ Καρλομάγνου καὶ γενικότερα ὅλων τῶν Φραγκογερμανῶν, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς Σταυροφορίες, γιὰ νὰ καθυποτάξουν τὴν Ἀνατολὴ καὶ δὴ τὸν Ὀρθόδοξο Ἑλληνισμό, ποὺ συνέχιζε τὴν ἔνδοξη ἱστορικὴ καὶ πολιτιστική του πορεία μέσα στὴ ἑλληνοχριστιανικὴ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, τῆς ὁποίας τὰ δυτικὰ ἐδάφη εἶχαν ἀποσπάσει βίαια οἱ τοιοῦτοι ἀλλοιώνοντας τὸν λαμπρὸ ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό, ποὺ ναὶ μὲν υἱοθέτησαν ἀλλὰ μὲ οἰκτρὸ τρόπο τὸν παραποίησαν. Ἔκτοτε δὲν ἡσύχασαν νὰ λιγουρεύονται μὲ κάθε τρόπο τὴν ὑποταγὴ τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς. Κρυφὰ ἢ φανερὰ δολιοφθοροῦσαν κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ μοναδικὸ στόχο νὰ τὸν καθυποτάξουν.
Ὥσπου, ἔφτασε ἡ περίοδος λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως γιὰ νὰ ἀποφασίσουν οἱ Ἕλληνες τοῦ Βυζαντίου, ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ δεχτοῦν τὴ βοήθεια τῆς Δύσης ἢ νὰ σκλαβωθοῦν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Περιέργως τότε, ἦταν πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ θεώρησαν προτιμότερη τὴν δεύτερη ἐκδοχή, διότι διέβλεπαν ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς θὰ διεσώζετο! Συγκλονιστικὴ ἦταν ἡ ἀποδοκιμασία κατὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ τὴ «σύνοδο» Φεράρας-Φλωρεντίας, ὅπου εἶχαν συνάψει τὴν ψευδοένωση μὲ τοὺς Δυτικοὺς παπικούς. Ὁ ἁπλὸς κόσμος δὲν ἤθελε ἀπὸ τότε τὶς συνεργασίες μὲ τοὺς Δυτικούς, διότι γνώριζαν ὅτι εἶχαν πονηροὺς σκοποὺς καὶ πίσω τους βρίσκονταν αὐτοὶ ποὺ «δούλευαν» βάσει τοῦ Ταλμούδ!!!
Πράγματι, μετὰ ἀπὸ μία δοκιμασία 400 καὶ πλέον ἐτῶν σκλαβιᾶς στοὺς Τούρκους, οἱ Ἕλληνες παρέμειναν Ἕλληνες, κυρίως δὲ Χριστιανοί, διατηρώντας τὶς ἀξίες τους καὶ γι’ αὐτὸ βρῆκαν τὴν δύναμη καὶ ἀπελευθερώθηκαν ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό. Καὶ ἂν δὲν μεσολαβοῦσαν δολίως γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ οἱ Δυτικοί, τότε ἡ Ἑλλάδα θὰ ἀπολάμβανε σήμερα τὶς πραγματικὲς διαστάσεις τῆς χώρας πέραν τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ποὺ εἶχαν ἀπολέσει παλαιότερα, ἐκεῖ ὅπου ἦταν τὰ φυσικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μέρη ὅπου θεωροῦνται τὸ λίκνο τοῦ περίλαμπρου πολιτισμούς τους.
Εἶναι ἀξιοθαύμαστο, τὸ πὼς οἱ πρόγονοί μας εἶχαν διαβλέψει τότε τοὺς κινδύνους ποὺ ἐγκυμονοῦσε ἡ ὑποσχόμενη βοήθεια τῶν Δυτικῶν, προτιμώντας τὸ γιαταγάνι τῶν φανατικῶν μωαμεθανῶν, ἀπὸ τὴν πολιτιστική, κοινωνικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἀλλοτρίωση ποὺ θὰ ἐπέφερε ἡ ἕνωση μὲ τὴ Δύση. Γνώριζαν ὅτι μία τέτοια βοήθεια θὰ συνέβαλλε στὸν ἐξανδραποδισμὸ τοῦ Γένους μας. Γιατί οἱ Ἕλληνες εἶχαν τότε ἕνα συγκεκριμένο τρόπο ζωῆς καὶ πολιτισμό, τὸν ἑλληνορθόδοξο, ποὺ ἀνεδείκνυε Ἁγίους καὶ Ἥρωες καὶ ποὺ πολλοὶ γραικύλοι σήμερα δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν, παρασυρμένοι ἀπὸ διάφορα ρεύματα πολιτικῶν θεωριῶν, μόδας καὶ πρόσκαιρων συνηθειῶν. Κυρίως, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὸ πόσο σημαντικὸς εἶναι αὐτὸς ὁ πολιτισμός, ποὺ ὅμοιός του δὲν ὑπάρχει παγκοσμίως. Οἱ Ἕλληνες τῶν παλαιοτέρων ἐποχῶν εἶχαν ἐπίγνωση τῆς ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς τους κληρονομιᾶς καὶ τὴν ὑπεράσπιζαν πάνω ἀπ’ ὅλα «ἐν Θεῶ», ξέροντας ὅτι ἡ ὕπαρξη τοῦ Γένους μᾶς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὑπεράσπιση καὶ διατήρηση τῶν ἀξιῶν, τῶν παραδόσεων, τῶν ἠθῶν καὶ πρωτίστως τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεώς μας.
Σήμερα εἶναι ἐμφανές, ὅτι μέσα σὲ 30 περίπου χρόνια συμμετοχῆς μας στὴν λεγόμενη Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐφόσον ἀπεμπολήσαμε τὰ ἰδανικὰ ποὺ μᾶς χαρακτήριζαν ὡς λαὸ καὶ μᾶς διατήρησαν ἐπὶ σειρὰ χιλιετηρίδων, χάσαμε τελικὰ ὅλα ὅσα δὲν τόλμησαν νὰ πειράξουν ἀκόμα καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀποτέλεσμα μίας ἄλλης γενεαλογικῆς ζύμωσης, μίας βίαιης ἀλλοτρίωσης, κατὰ τὴν ὁποία πολλοὶ Ἕλληνες Χριστιανοί, μὴ ἀντέχοντας τὴν καταδυνάστευση τοῦ Ὀθωμανισμοῦ, ἀλλαξοπίστησαν καὶ ἔγιναν ἀναγκαστικὰ μουσουλμάνοι, δηλαδὴ Τοῦρκοι, ποὺ ὅμως παρὰ τὴν σκληρότητα καὶ τὶς γενοκτονίες, δὲν ἐξαφάνισαν τὸ ἑλληνικὸ Γένος.
Στὴν παροῦσα φάση τὸ μέλλον τοῦ λαοῦ μᾶς προδιαγράφεται ἀμφίβολο, μετὰ ἀπὸ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἐτῶν. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοήσουμε τί θέλουμε καὶ τί ἐπιζητοῦμε. Ἐπιβάλλεται δέ, νὰ δοῦμε ἐπιτέλους καὶ νὰ ἀκούσουμε ἐκείνους ποὺ χρόνια τώρα μᾶς καλοῦν νὰ καταλάβουμε ὅτι κάποιοι προσπαθοῦν μὲ ὕπουλους τρόπους νὰ μᾶς καταστρέψουν καὶ θέλουν νὰ μὴν ὑπάρχουμε ὡς Ἔθνος, παρὰ μόνο ὡς νούμερα ποὺ θὰ καταναλώνουμε τὰ προϊόντα τῶν πολυεθνικῶν τους ἐταιριῶν. Ὅσοι βέβαια γλιτώσουν ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες καὶ τὰ προβλήματα ποὺ ἐνσπείρουν σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ κρυφὰ ἐγκληματικοὺς τρόπους, μὴ ὑπολογίζοντας τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Διευκρινιστικὰ ἂς ἐπισημανθεῖ ὅτι μὲ τὰ ὡς ἄνω, δὲν προτείνεται ἡ ὑποδούλωσή μας στὸν Τοῦρκο, ἀλλὰ ἐφιστᾶται ἡ προσοχή μας γιὰ τοὺς παριστάμενους ἑταίρους καὶ συμμάχους, ποὺ πάνω ἀπ’ ὅλα προσβλέπουν στὴν ἐξυπηρέτηση τῶν προσωπικῶν συμφερόντων τους, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κανένα λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου